به گزارش ایرنا، پنج هفته از لیگ برتر فوتبال ایران یعنی سپری شدن یک ششم از مسابقات کل فصل. در این پنج هفته حداکثر امتیازی که یک تیم می‌توانسته به دست بیاورد ۱۵ امتیاز بوده و بهترین عملکرد تا به اینجای کار برای تیم‌های آلومینیوم اراک و استقلال تهران بوده که ۱۱ امتیاز را به دست آورده‌اند. با این وجود نتوانستیم بعد از برگزاری ۴۰ مسابقه به حداقل یک مدعی جدی قهرمانی برسیم.
استقلال: فرهاد مجیدی در سمت خود ابقا شد و حتی قراردادش نیز تمدید شد با این وجود شاهد تغییرات قابل ملاحظه‌ای در بین نفرات تیم بودیم. آبی‌ها سه هفته نخست را با سه برد آغاز کردند اما حالا ۲ هفته است که در حسرت برد باقی مانده‌اند. امتیازات آبی‌ها تا به اینجای فصل در قامت مقایسه با فصول قبلی بهتر است اما آنها فوتبال زیبا و تماشاگرپسندانه‌ای را ارائه نمی‌کنند. اشتباهات متعدد، شلختگی بیش از حد و نمایش نامطمئن در همه خطوط، چیزی است که به وضوح می توان در فرم بازی تیم فرهاد مجیدی مشاهده کرد. آنها همسایه تیم صدرنشین هستند اما اصلا در قواره یک مدعی قهرمانی فوتبال بازی نمی‌کنند.
سپاهان: انتظار می‌رفت آنها کم‌نوسان‌ترین نمایش ممکن را داشته باشند. محرم نویدکیا به کارش ادامه داد. جایگزین‌های مناسبی برای بازیکنان جداشده به خدمت گرفته شدند و پیش‌فصل مناسبی هم توسط مدیریتی تدارک دیده شد اما طلایی‌پوشان نیز بعد از سه برد ابتدایی، در ۲ هفته اخیر گلی نزده‌اند و یک امتیاز به دست آورده‌اند. از تیم محرم نویدکیا توقع بیشتری می‌رود و حداقل در نحوه بازی انتظار می‌رفت آنها بهتر کار کنند اما فعلا شاهد این ماجرا نبوده‌ایم.
پرسپولیس: اشباع‌شدگی، رو شدن دست برای دیگر تیم‌ها، کیفیت پایین بازیکنان خریداری شده به جای ستاره‌های جدا شده یا ... دلیل افت پرسپولیس می‌تواند هر یک از موارد بالا یا مجموعه آنها باشد اما هر چه که هست قهرمان پنج دوره اخیر لیگ برتر به هیچ وجه شمایی از آن تیم سابق هم نیست. پرسپولیسی که به سختی گل می‌خورد حالا تنها تیم بدون کلین شیت لیگ بیست و یکم است. آنها در دفاع آسیب پذیر شده‌اند و در حمله کم‌خطر هستند. نتیجه‌ی این امر قرار گرفتن در رده هفتم تا به اینجای فصل بوده است.
گل‌گهر سیرجان: تیم امیر قلعه‌نویی مانند فصل قبل شروع خوبی از لحاظ امتیازی داشته است. آنها در بین تیم‌های بالانشین تیم ایده‌آلی را برای فصل جدید دور هم جمع کردند. ۲ برد درخشان در ابتدای فصل نشان داد که تیم سیرجانی عزم خود را جزم کرده تا حداقل سهمیه آسیایی را به دست بیاورد. با این حال سه تساوی متوالی در سه هفته اخیر ذهنیت قبلی را پررنگ‌تر کرده که تیم‌های قلعه‌نویی بعد از شروعی مقتدرانه کم‌کم افت می‌کنند. باید دید آیا این اتفاق بازهم تکرار می‌شود یا خیر.
فولاد خوزستان: بسته بودن پنجره و جدایی ستاره‌ها از جمع فولادی‌ها و همچنین نتایج نسبتا ناامیدکنده عبدالله ویسی با خوزستانی‌ها باعث شد تا جواد نکونام به پست خود برگردد. آنها در این هفته هم هوادار را با یک گل شکست دادند و هفت امتیازی شدند اما آیا فولاد با مهره‌های کنونی توانایی جنگیدن با سایر تیم‌های مدعی لیگ را دارد؟ زمان مشخص کننده این قضیه خواهد بود.
تراکتور تبریز: مطابق انتظار تراکتور فصل را خوب شروع نکرد. بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی و جدایی چند بازیکن سرآمد در کنار حواشی بسیار زیاد مدیریتی و فنی باعث شد تا تی‌تی‌ها حالا با چهار امتیاز تیم دوازدهم جدول باشند. زوونیمیر سولدو سرمربی جدید این تیم است و باید دید این هندوانه در بسته کروات پس از شروع رضایت‌بخش با تساوی در اصفهان مقابل سپاهان می‌تواند تراکتور را به جمع مدعیان برگرداند یا این فصل، همانطور که بد شروع شد برای پرشورها بد هم ادامه پیدا می‌کند.
نمایش کم‌فروغ ستاره‌ها و تیم‌های بزرگ و سرمربیان نامدار فوتبالدوستان را تا حد زیادی ناامید کرده است اما نباید از عملکرد قابل قبول تیم‌هایی چون آلومینیوم اراک، پیکان تهران، ذوب‌آهن اصفهان، فجرسپاسی شیراز و حتی نساجی مازندران غافل شویم و آنها را نادیده بگیریم. تیم‌هایی که علی‌رغم داشتن مشکلات ابتدایی مثل زمین تمرین توانسته‌اند تا به اینجای کار فراتر از حد انتظار ظاهر شوند و کمی به لیگ برتر، جلا بدهند.
