پژوهشی جدید با بررسی اطلاعات بیش از ۱ میلیون نفر، به شواهدی دست پیدا کرده که از نقش منفی سطح بالای آهن خون در طول عمر خبر می‌دهد.
تا به امروز تحقیقات زیادی درباره راهکارهای افزایش عمر انسان انجام شده اما نمی‌توان به تمام آن‌ها کاملا اطمینان کرد. با این حال پژوهش جدید روی بیش از ۱ میلیون نفر از سه دیتابیس عمومی انجام شده و روی سه معیار اصلی پیری تمرکز کرده: طول عمر، سال‌هایی که فرد بدون بیماری زندگی می‌کند و زندگی در سنین بسیار بالا.
در این پژوهش مشخص شد که ۱۰ منطقه کلیدی ژنوم با معیارهای مربوط به پیری در ارتباط هستند و علاوه بر این، با نحوه متابولیسم آهن توسط بدن هم مرتبط هستند. به نظر می‌رسد سطح بالای آهن خون، خطر مرگ در سنین پایینتر را افزایش می‌دهد.
«پل تیمرز» از دانشگاه «ادینبورگ» در همین رابطه گفت:
«ما از این یافته‌ها بسیار هیجان‌زده هستیم چرا که نشان می‌دهند سطح بالای آهن خون، مدت زمان زندگی سالم را کاهش می‌دهد. کنترل سطح آهن خون می‌تواند از آسیب‌های مرتبط به سن جلوگیری کند. حدس می‌زنیم که یافته‌های ما درباره متابولیسم آهن می‌تواند دلیل بروز بیماری‌های مربوط به سن مانند بیماری قلبی در افرادی که مقادیر زیادی گوشت قرمز در رژیم غذایی خود دارند را توضیح دهند.»
پژوهشگران در مقاله جدید خود که در ژورنال «Nature Communications» منتشر شده، از یک تکنیک آماری به نام «تصادفی‌سازی مندل» استفاده کردند. محققان به این موضوع اشاره می‌کنند که ژنتیک نزدیک به ۱۰ درصد در طول عمر انسان‌ها نقش دارند، بنابراین نمی‌توان به راحتی ژن‌های تاثیرگذار روی عمر را پیدا کرد، با این حال در پژوهش جدید افراد زیادی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
۵ نشانگر ژنتیکی که محققان به آن‌ها پی برده‌اند، در گذشته چندان قابل توجه نبودند که از میان آن‌ها می‌توان به «آپولیپوپروتئین ایی» و «FOXO3» اشاره کرد.
در حالی که هنوز در مراحل ابتدایی پژوهش‌ها درباره ارتباط میان عمر و متابولیسم آهن قرار داریم، با تحقیقات بیشتر باید منتظر توسعه داروهایی با هدف کاهش سطح آهن خون باشیم تا بتوانند عمر ما را چند سال افزایش دهند.
سطح آهن خون که بیشتر آن با رژیم غذایی کنترل می‌شود، با برخی بیماری‌های مرتبط با سن هم در ارتباط است که برای مثال می‌توان به «پارکینسون» و بیماری‌های کبد اشاره کرد. آهن همچنین با گذر عمر روی توانایی بدن برای مقابله با عفونت هم تاثیر می‌گذارد.
