اقتصادآنلاین - شیرکو سهرابی؛ کمتر کسی است که نام عرضه اولیه کوین یا توکن را نشنیده باشد. تعریف خلاصه مفهوم ICO در بازار رمز ارزها این است که هر پروژه بلاکچین برای راه‌اندازی، به سرمایه اولیه نیاز دارد که ICO روشی برای تامین سرمایه از راه عرضه اولیه ارز دیجیتال مدنظر است.
این روش یک نوع جذب سرمایه برای پروژه‌های ارزهای دیجیتال است. در این روش، صاحبان یک ارز دیجیتال جهت جذب سرمایه، توکن شبکه خود را به فروش گذاشته و در ازای عرضه اولیه توکن خود به سرمایه‌گذاران، از آنها بیت‌کوین یا اتریوم دریافت می‌کنند.
ICO در لغت به معنی عرضه اولیه کوین بوده که مخفف عبارت Initial Coin Offering است. تعریف این مفهوم، در عمل به فرآیندی گفته می‌شود که در آن کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌شود. پروژه‌ها در عرضه اولیه توکن، برای اینکه اهداف خود را پیش ببرند، توکن‌های خود را به فروش می‌گذارند تا سرمایه جذب کنند. این ارز دیجیتال که قرار است عرضه اولیه شود بر بستر یک شبکه بلاکچین پیاده می‌شود و اکثر پروژه‌های موجود از بلاکچین اتریوم برای این کار استفاده می‌کنند.
با شکل‌گیری روش عرضه اولیه ارزهای دیجیتال و افزایش محبوبیت آنها، پروژه‌های زیادی شروع به ایجاد توکن خود بر بستر بلاکچین اتریوم کردند تا ICO خود را تشکیل دهند و سرمایه برای ایجاد بلاکچین و پیشبرد اهداف خود به دست آورند. کوین‌هایی نظیر ترون، ایاس و بایننس ابتدا بر روی بلاکچین اتریوم ایجاد شدند و پس از عرضه ICO و جذب سرمایه اولیه، به توسعه شبکه خود ادامه داده و بلاکچین خود را ایجاد کرده و از شبکه اتریوم به بلاکچین خود مهاجرت کردند.
ICO ای که جهان را تغییر داد توسط بنیان‌گذار اتریوم، ویتالیک بوترین در سال ۲۰۱۴ رهبری شد. طبق گزارش‌ها، حدود ۱۲ ساعت پس از آغاز فروش توکن، ۷.۴ میلیون اتر فروخته شد که در آن زمان معادل حدود ۳،۷۰۰ بیت‌کوین یا ۲.۳ میلیون دلار بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که تیم اتریوم بیش از ۱۵ میلیون دلار برای راه‌اندازی پروژه جمع‌آوری کرد و شروع به گسترش پلتفرم خود کرد. تحول عظیمی بر روی حوزه عرضه اولیه ارزهای دیجیتال ایجاد شد؛ دلیل این تحول چیست؟ با ورود اتریوم، این شبکه بلاکچین به بستری برای برگزاری ICO تبدیل شد و مدل سنتی آن را به کلی تغییر داد. اتریوم این تحول را به کمک قراردادهای هوشمند عملی ایجاد کرد.
ICO ها در سال ۲۰۱۷ با رشد چشمگیری مواجه شدند و پروژه‌هایی زیادی با این روش آغاز به کار کردند. در واقع تخمین زده می‌شود که تنها در سال ۲۰۱۷ حدود ۵ میلیارد دلار و در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۴ میلیارد دلار جذب سرمایه شد، اما پس از مدتی بسیاری از همین پروژه‌ها کلاهبرداری از آب درآمدند. بسیاری از این پروژه‌ها سرمایه جذب کردند و پروژه‌های خود را عرضه نکردند و یا به راحتی پا به فرار گذاشتند. مساله کلاهبرداری یکی از بزرگترین عواملی بود که باعث شد ICO ها به قانون‌گذاری کشورها راه پیدا کنند. از آنجا که روش عرضه اولیه ارز دیجیتال غیرمتمرکز برگزار می‌شدند هیچ سازمان دولتی بر آنها نظارت نداشت و پروژه‌های مخرب به راحتی می‌توانستند کلاهبرداری کنند و پول مردم را به سرقت ببرند و هیچ سازمانی حتی نتواند عاملان این پروژه‌ها را ردیابی کند. مساله عدم وجود قانون و نظارت سازمانی بر روی ICO ها یکی دیگر از عواملی بود که این نوع جذب سرمایه را تهدید می‌کرد.
بازار ارزهای دیجیتال به صورت مداوم در حال گسترش است. بر اساس فناوری‌های ارائه شده در این حوزه، روش‌های تامین سرمایه اولیه پروژه‌ها نیز تغییر خواهد کرد. عرضه اولیه ارز دیجیتال در به روش ICO هنوز منسوخ نشده است، اما به دلیل کلاهبرداری‌های زیادی که توسط ICO صورت گرفت راهکارهای بهتری نسبت به آن ارائه شده است. ممکن است روش جدیدی به نام IEO و سپس با رونق حوزه دیفای، IDO در بازار بهتر از ICO باشند.
