به گزارش خبرگزاری تسنیم، منصور برزگر در برنامه تلویزیونی دایره طلایی امروز (شنبه - 13 دی ماه)، با اشاره به شیوع یک ساله ویروس کرونا در جهان اظهار داشت: یکی از دوستانم مثال خیلی خوبی می‌زد که پهلوان هم پهلوان‌های قدیم که به جنگ شیر و پلنگ می‌رفتند. در حال حاضر همه از ترس ویروس کرونا در خانه مانده‌ایم. کرونا نشان داد که زندگی بمب و اتم نمی‌خواهد و فقط فهم و شعور می‌خواهد. این مشکلات را می‌شود با مدیریت و درایت حل کرد. امیدوارم در سال 2021 با آمدن واکسن، این ویروس از بین برود، هر چند که چنین اتفاقی نمی‌افتد و یک روز آبله و یک روز طاعون بوده و امروز هم کرونا. باید دانشجویان را خوب تربیت کرده و از مغزها خوب حفاظت کنیم.
وی درباره صحبت‌های اخیر علیرضا دبیر که برزگر در تربیت قهرمانان بزرگ و رقم زدن تاریخ کشتی ایران نقشی پررنگ داشته، تصریح کرد: وقتی آدم سنش بالا می‌رود دیگر جلویش را نمی‌بیند. نگاه می‌کند به پشتش که چه اثری از خود برجای گذاشته. یکی از مدیران فوت کرده ورزشی می‌گفت؛ «برزگر! خدمت در این مملکت گم نمی‌شود، همانطور خیانت هم گم نمی‌شود و مردم ما این چیزها را می‌فهمند». علیرضا دبیر مربیان دیگری چون خیرالله‌زاده داشت اما پدرش با من همکار بود و من به کارهایش نظارت داشتم. حالا خوشحالم که وقتی جوان‌های کشتی را می‌بینم که مدال دارند و تحصیل کرده‌اند. درحال حاضر بیشتر قهرمانان کشتی رئیس تربیت بدنی استان‌های خود شده‌اند و احتمال دارد وزیر ورزش هم بشوند. اینها را که می‌بینم احساس می‌کنم زحماتم گم نشده و لذت می‌برم و حس می‌کنم هنوز جوانم و با آنها کنار تشک هستم.
نایب قهرمان المپیک 1976 مونترال در مورد تعلق خاطرش به کار باشگاهی با وجود سال‌های سال سرمربیگری در تیم ملی خاطرنشان کرد: نمی‌دانم چرا امروز مربیان ملی از سالن‌ها دور شدند، فقط این را می‌دانم که شخصا با کشتی زندگی می‌کنم. زمانی که کنار تشک کشتی هستم، جایی نمی‌روم که مربی باشم و می‌روم تمرین کنم و بعد می‌بینم که مربی شده‌ام. یک زمانی به باشگاه سازمان آب می‌رفتم که آنجا را بستند، به سالن کشتارگاه رفتم و بعد سالن هفت تیر و هیچ وقت هم نگفتم من را مربی تیم ملی کنید. بعد از انقلاب مشکلاتی پیش آمد،گاهی بودم و گاهی هم نه. هر جا به بن بست می‌رسیدند، من می آمدم و گاهی هم این آمدن به ضررم می‌شد. زمانی که سرمربی بودم، کمیته فنی حاضر بود و آنها هم تصمیم می‌گرفتند. همه خوبی‌ها به نفع آنها تمام می‌شد و بدها در کاسه ما می‌رفت.
وی ادامه داد: بالای 30 سال سرمربی بودم، آخرش خودم زمان آقای یزدانی‌خرم گفتم نمی‌مانم و به المپیک چین نرفتم که معزی‌پور رفت. به هر صورت کسی که می‌خواهد سرمربی شود باید با همه دردهای کشتی‌گیران آشنا باشد.
برزگر با بیان این جمله که «کشتی باید در استان‌ها ساخته شود»، تصریح کرد: متاسفانه کشتی مشکلات زیادی دارد. یکی از مشکلاتش این است که فکر می‌کنیم همه کار را باید فدراسیون کشتی حل کند که من فکر می‌کنم فدراسیون باید فقط تیم ملی را برای مسابقات جهانی و المپیک آماده کند. کشتی را باید هیئت‌ها بسازند که متاسفانه این طوری نیست. هیئت تهران زحمات زیادی کشیده و سالن هفت تیر را دگرگون کرده اما هیچ وقت این را به تصویر نکشیدند که می‌شود این کارها را کرد. فقط نباید منتظر باشیم دولت این کارها را بکند. الان هیئت‌های ما فقط می‌خواهند اسم‌شان باشد و خبری از هیچ سازندگی‌ای نیست. امروز سازندگی فقط در مازندران انجام می‌شود.
سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد که در سال‌های سرمربیگری‌اش همیشه گله داشت که سازمان ورزش، نزدیک به المپیک سراغ او می‌آید، خاطرنشان کرد: این بحث مفصلی دارد. اولین گِله من از ورزش ایران این است که سازمان ورزش و وزارت ورزش ما المپیکی نیست و فقط در آستانه بازی‌های آسیایی و المپیک‌ها یادشان می‌افتد کدام ورزش مدال می‌گیرد. من همیشه مثال می‌زنم که چین و روسیه و آمریکا فوتبال‌شان به فوتبال ایران و اروپا نمی‌رسد، حالا فوتبال پول‌ساز است، تماشاگر دارد، تبلیغات رویش زیاد است اما اینها می‌آیند در رشته‌های المپیکی کار می‌کنند. همه ورزش ما فوتبال نیست. آیا توجهی که به فوتبال می‌شود به رشته‌های دیگر هم می شود؟ چرا باید در بازی‌های آسیایی حداقل ما هم اندازه چین و ژاپن نباشیم؟ چرا کره جنوبی باید از ما جلو بیفتد؟ برای اینکه ما المپیکی فکر نمی‌کنیم. اگر المپیکی فکر کنیم، همه فدراسیون‌ها را باید بعد از المپیک بیرون کنند و 4 سال زمان به رئیس بعدی بدهند، اگر در المپیک نتیجه گرفت 4 سال بعد هم بماند. زمان هاشمی طبا او روی ورزش کار می‌کرد.
برزگر اضافه کرد: مسئله دوم برمی‌گردد به تبلیغات. همین برنامه دایره طلایی که یک برنامه خوب و اختصاصی برای کشتی است به جای ساعت 8،9 شب که همه جلوی تلویزیون هستند، در ساعت 3،4 که زمان کار و ترافیک است، پخش می‌شود. ما برای ورزش کشتی زمان نمی‌گذاریم. قدیم حداقل 15،20 درصد برنامه‌ها کشتی بود. وقتی تبلیغات پشت یک رشته نباشد از دل و دیده می‌رود.
قهرمان مسابقات جهانی 1973 تهران در مورد وضعیت اکنون کشتی و شانس ایران در المپیک پیش رو برای کسب مدال گفت: کشتی هیچ‌‌وقت دست خالی از المپیک برنگشته است. متاسفانه به خاطر اعمال نفوذ کشورهای دیگر سعی‌کردند کشتی و وزنه‌برداری را در المپیک به حداقل برسانند. به هر حال در این مدت به خاطر کرونا رقابت بین‌المللی کمتر انجام شده است. کشتی، وزنه‌برداری نیست که وقتی 100 کیلو وزنه می‌زنی بدانی اولی یا دوم، باید با رقبا محک بخورید تا معیار درست داشته باشید. نمی شود الان عنوان کرد کشتی چند مدال می آورد اما مطمئنا از توکیو دست خالی برنمی‌گردد. یک روز می‌گفتند دبیر جوان است اما به او فرصت داده شد تا کار کند.
منصور برزگر در خاتمه عنوان کرد: کشتی جزو فرهنگ ماست، جزو آثار باستانی که همه چیز را در کشتی می‌بینیم. وقتی می‌خواهیم به کسی ارج بگذاریم، می‌گوییم خیلی پهلوان است. من از همه کسانی که از کشتی می نویسند و از کشتی حمایت می‌کنند، ممنونم. اگر 10 بار دیگر به دنیا بیایم، باز کشتی می‌گیرم چون کشتی را خیلی دوست دارم.
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
انتهای پیام/
