سرویس ترجمه بهداشت‌نیوز، نتایج مطالعات قبلی روی موش‌ها، محدودیت ورود کالری به بدن را با دوران پیری سالم‌تر و روزه‌داری طولانی‌مدت روزانه را با تغییرات متابولیسم مرتبط با طول عمر بیشتر مرتبط دانسته است. از آنجایی که موش‌ها در آن مطالعات معمولاً فقط یک بار در روز غذا می خوردند، نتایج نشان دهنده تأثیرات چشمگیر محدودیت کالری و روزه‌گیری روزانه بود.
برای آزمایش جدید که در نشریه Nature Metabolism منتشر شده، دانشمندان به دنبال تصویر واضح‌تری از این مساله بودند که چگونه روزه به تنهایی ممکن است بر بهبود سلامتی مرتبط با محدودیت کالری تأثیر بگذارد.برای انجام این کار، دانشمندان موش‌های نر را به مدت ۴ ماه به چهار گروه با رژیم غذایی مختلف تقسیم کردند که این گروه‌ها، نشان دهنده روزه‌داری و محدودیت کالری با هم و به تنهایی بود. موش‌های گروه کاملاً نامحدود و هر زمان که در طول روز می‌خواستند، تحت کنترل می‌خوردند. گروه دوم نشانگر روزه داری بدون محدودیت کالری، خوردن تا حد امکان ظرف مدت ۳ ساعت در روز و ناشتا بودن برای ۲۱ ساعت باقی مانده بود.
کالری ورودی به بدن دو گروه دیگر از موش‌ها حدود ۳۰ درصد محدود شد. یک گروه که به تنهایی نشان دهنده محدودیت کالری بود، با سه وعده غذایی با اندازه مساوی که به طور مساوی در طول روز پخش شده بود، تغذیه شدند. گروه دیگر هر دو مورد را ترکیب کردند. به موش‌ها آموزش داده شد که تمام غذای دارای کالری محدود خود را در یک وعده صبحانه بخورند، بدون اینکه غذای بیشتری برای بقیه روز داشته باشند.
موش‌هایی که تمام غذای خود را در یک وعده غذایی صبحگاهی خوردند، چه با کالری محدود یا بدون کالری، قند خون پایین‌تری داشته، از ذخایر چربی برای انرژی استفاده بهتری کرده، با افزایش سن کمتر دچار شکنندگی شده و طول عمر بیشتری داشتند. اگرچه سطح قند خون در موش‌های با محدودیت کالری و بدون وعده صبحگاهی کاهش یافت، اما این حیوانات نیز به طور متوسط ۸ ماه زودتر از همتایان ناشتا که دارای محدودیت کالری بودند، مردند. به عبارت دیگر، این نتایج در موش‌ها نشان می‌دهد که دوره طولانی روزه‌داری روزانه دارای مزایای مشابه کاهش کالری در بدن انسان می باشد.
منبع:Webmd/ نوامبر ۲۰۲۱
مترجم: لیلا فرجی
