گفت‌وگو با رسول دانیال زاده کارآفرین برتر حوزه فولاد و مدیر فولاد گیلان
رسول دانیال زاده مدیرعامل شرکت فولاد گیلان ضمن اشاره به تلاش خود و همه کارگران و متخصصان برای استمرار فعالیت در دوران تحریم گفت: حتی در مواقع بحران و دشواریهای ناشی از آن، دست از تولید نکشیدم.
سوال: تحریم را چگونه توصیف میکنید؟
رسول دانیال زاده نمین: قصه تحریم داستان غریبی نیست. تاریخ ایران مملو از هجوم و تاخت و تاز بیگانگان بوده. هر زمان به شکلی و به رنگی، یا با جنگ یا با تحریم. تحریم هم نوع جدیدی از اقدامات قهرآمیز برخی کشورها علیه کشور دیگری است که برای اعمال فشار، بکار گرفته می‌شود تا آن را وادار به تبعیت از معیارها و سیاست‌های خود کنند. خوب ؛ از ابزار جنگ بعنوان مانعی برای استقلال و توسعه کشور نتیجه نگرفتند.
بعد از جنگ هم که کشور فرصتی برای بازسازی پیدا کرد و در مسیر سازندگی قرار گرفت، تحریمها در دستور کار قرار گرفت. بی‌تعارف باید گفت که تحریمها همواره آثار تخریبی جدی بر همه شئون کشور و زندگی مردم گذاشته که این ظلم بزرگی علیه این ملّت است امریکا و اروپا بارها از این ابزار علیه ایران استفاده کرده‌اند و هر چه جلوتر رفته‌ایم ابعاد و گستره تحریمها بیشتر شده است. یکی از بخش هایی که همواره از این امر آسیب جدی و منفی دیده است بخش صنعت و تولید است.و اما شما می‌توانید همه چیز درباره رسول دانیال زاده را در اینجا بیشتر بدانید.
سوال: تاثیر تحریمها بر صنعت از منظر شما چقدر مهم است؟
رسول دانیال زاده: بسیار مهم است. ببینید ؛ صنعت موتور رشد و توسعه پایدار کشور است و توانمندی‌های زیادی داشته و نقطه اتکا برای اقتصاد کشور است. در صنعت با دو مقوله جدی تولید و اشتغال مواجهیم. از یک طرف تنوع و فراوانی محصولات تولیدی و از سوی دیگر قدرت اشتغالزایی و ظرفیت بالای کارآفرینی در دل صنعت دیده شده است. پس تأثیر تحریم‌های اقتصادی بر صنعت بعنوان یکی از اصلی‌ترین متغییرهای اقتصادی قابل تامل است چون هم تولید و هم اشتغال را نشانه رفته است.
البته این تاثیرات در بخش‌های مختلف صنعت متفاوت است بدین معنا که هر صنعتی که وابستگی بیشتری به خارجی‌ها دارد آسیب پذیر تر بوده و در مقابل، بخشی از صنایع که چرخه کاری آنها داخلیست، تاثیر کمتری به خود گرفته‌اند. بعنوان نمونه چون در زمینه فولاد فعال هستم احساس میکنم از آنجاییکه بیشتر حلقه‌های زنجیره فولاد بومی‌سازی شده، این بخش نسبت به سایر صنایع کمتر آسیب دیده است. البته ذکر این نکته هم لازم است که میزان این تاثیرات میبایست توسط اقتصاددانان و پژوهشگران بررسی و گزارش شود.
سوال: لطفا از وضعیت تولید صنعت فولاد در شرایط تحریمی و دشواریهای آن بگویید.
رسول دانیال زاده نمین: اقتصاد ما اقتصاد نفتی است. در سال‌های اخیر دستورات اکید مقام معظم رهبری (مدّظله العالی) در دستور کار دولتمردان مبنی بر عدم وابستگی به نفت صادر شده. یکی از قابل اتکا‌ترین آلترنالیوها برای تحقق این امر، توسعه صنعت فولاد است. حجم و تنوع تولیدات، تکمیل بودن زنجیره تامین و تولید، ضریب اشتغال زیاد و قدرت ارزآوری بالای این صنعت باعث شده توجه به فولاد پررنگتر از قبل باشد. یکی از نمودهای همین توجه، جلوگیری از خام فروشی و حفظ ارزش افزوده حاصل از حلقه‌های زنجیره تولید فولاد در کشور است.
هم اکنون شرایط فعلی، تولید فولاد به گونه‌ای است که مازاد تولید داریم. این بدان معناست که ظرفیتهای تولیدی، نیاز بازار داخلی را تقریباً پوشش می‌دهد و مازاد آن قابلیت صادرات دارد. اگر اشتباه نکنم نزدیک به دو سوم فولاد ایران صرف مصارف داخلی شده و تنها برای ۳۰ درصد از همین ظرفیت مازاد، امکان آسیب‌پذیری ناشی از تحریم‌های جدید امریکا وجود دارد.
همین ریسک ۳۰ درصدی هم میبایست به‌صورت جدی مدیریت شده و شرکت‌های صادر‌کننده مورد حمایت قرار گیرند تا لطمه ایی نبینند. شایان توجه است از آنجاییکه بخشی از کالاها و قطعات یدکی تولیدکنندگان کماکان از خارج تامین می‌شود انتظار اینست که دولت محترم حمایت جدی و همه جانبه خود را به جهت حفظ تولید و اشتغال در این زمینه معمول دارد و موانع پیش روی تامین و واردات این گونه ملزومات را از میان بردارد.
دقت کنید ؛ هدف تحریم، فلج کردن اقتصاد و صنعت است بدینگونه که هیچ فعالیتی در این عرصه صرفه اقتصادی نداشته باشد. صنعت فولاد بیش از اینکه از واردات مواد اولیه تولید خود تاثیر بگیرد از کمبود قطعات و فناوری‌های جدید آسیب پذیر است. همچنین رسول دانیال زاده فرمود همین کمبودها باعث شده هزینه‌های واردات افزایش پیداکند و منجر به افزایش نرخ تمام شده محصولات گردد که این به نفع هیچ کس نیست. بسیاری از کارخانجات ما در کشور از باب تامین قطعات یدکی خود دچار مشکل‌اند. فرآیند تامین این گونه قطعات سخت تر از قبل شده و باید از مسیرهای فرعی و از طریق چند واسطه صورت پذیرد.
شرایط پرداخت هم نقدی شده که همگی این عوامل، تاثیر خود را بر افزایش هزینه‌ها و بهای تمام شده میگذارد. از طرفی به واسطه همین تحریمها، شرکت‌های معتبر سازنده تجهیزات فولادی یا از بازار ایران خارج شدند یا سطح همکاری‌های خود را بشدت محدود کرده‌اند. همین هایی هم که مانده‌اند موازنه تجاری فی مابین را چه به لحاظ قیمتی و چه به لحاظ حقوقی به نفع خود سنگین تر نموده‌اند. این روزها رویکرد عمده به سمت چین چرخیده است بنابراین در چنین شرایطی که زیرساختها به سمت چینی شدن میرود میباید از حفظ کیفیت دراز مدت زیرساختها بطور جدی مراقبت نمود.
