به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، شبکه المیادین در گزارشی به فرهنگ ملی‌گرایی و صهیونیست‌ستیزی مردم سوریه پرداخت و نوشت که علی‌رغم تمامی مشکلات و علی‌رغم اینکه سازش با رژیم صهیونیستی به عنوان راهی برای نجات از مشکلات تبلیغ می‌شود، اما سوری‌ها جدای از نوع موضعی که در قبال دولت دمشق دارند، مخالف هرگونه سازش با رژیم صهیونیستی در تل آویو هستند.
«زیاد غصن» نویسنده این گزارش می‌نویسد: «زمانی که ترکیه در دهه ابتدایی قرن حاضر برای انجام مذاکرات غیر مستقیم میان دمشق و تل آویو تلاش می‌کرد، یک روزنامه‌نگار معروف سوری نوشت که تمامی مردم سوریه مخالف امضای قرارداد سازش با اسرائیل هستند. او نوشت که صهیونیست‌های ساکن سرزمین اشغالی نیز مخالف «صلح» با کشورهای عربی هستند».
در این گزارش آمده است مردم سوریه علی‌رغم اختلافی که بر سر دولت مرکزی دارند، نه تنها با عادی‌سازی روابط و سازش با رژیم صهیونیستی مخالف هستند، بلکه با صلح و ترک مخاصمه نیز موافق نیستند که این موضوع، دو دلیل عمده تاریخی دارد: «اول اینکه مردم سوریه موضوع فلسطین را جزء محوری ملی‌گرایی خود می‌دانند و دوم اینکه گفتمان رسمی مردم سوریه اجازه عدول از حقوق کشورهای عربی علی‌رغم طولانی شدن زمان را نمی‌دهد».
از این رو در زمان توافق سازش دهه هفتاد و دهه نود قرن بیستم پیش از موضع رسمی دولت دمشق، شاهد مخالف گسترده مردمی سوریه بودیم.
آسایش در قبال سازش
به نوشته المیادین با ورود کشور سوریه به بحران «ویرانگر» که هنوز پایان نیافته، فشارها بر افکار عمومی جهت تغییر موضع خود در قبال رژیم صهیونیستی و سازش با تل‌آویو افزایش یافت و چنین گفته شد که حضور رژیم اسرائیل در منطقه امری واقع است که نمی‌توان تغییرش داد و بناچار باید از در سازش و تعامل با این رژیم وارد شد.
در این راستا برخی رسانه‌ها برای سازش با تل آویو در آینده زمینه‌سازی کردند. حتی برخی سران مخالف دولت دمشق پیام‌هایی فرستادند و از تمایل خود برای امضای توافق به اصطلاح صلح و قطع کامل روابط با جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان حرف زدند. برخی از آن‌ها به تل آویو رفتند و دیدار مستقیم با مقامات صهیونیست داشتند. تصاویر مداوای زخمی‌های تروریست‌ها در بیمارستان‌های اسرائیل هنوز در رسانه‌ها وجود دارد.
از سوی دیگر رژیم صهیونیستی نیز انواع حمایت‌ها را از گروههای تروریستی مسلح به خصوص در اطراف جولان به عمل آورد، به طوریکه زخمی‌های تروریست‌ها در سرزمین اشغالی مداوا می‌شدند. همزمان حملات موشکی و هوایی ارتش صهیونیستی به خاک سوریه به بهانه مقابله با ایران و حزب‌الله آغاز شد و به گفته «جمال المحمود» استاد علوم سیاسی دانشگاه دمشق، صهیونیست‌ها از ابتدای سال جاری تا ۱۷ نوامبر در حدود ۳۰ حمله به خاک سوریه انجام داده‌اند.
«زیاد غصن» در ادامه نوشت که با تمامی این رخدادها، اما سازش و حتی «صلح یکجانبه» با رژیم صهیونیستی در تمامی سال‌های بحران در میان مردم سوریه به منزله «اقدام زشتی از جانب شیطان» قلمداد می‌شد و سوری‌ها حتی در خصوص آن بحث نیز نمی‌کنند. محاصره اقتصادی کشورهای غربی از ابتدای سال ۲۰۱۹ شدت یافته و اجرای تحریم‌های موسوم به «قانون سزار» از میانه سال ۲۰۲۰ شرایط سختی را برای مردم سوریه به وجود آورده است.
در این میان تبلیغات و هجمه‌های رسانه‌ای مدام بر این گزاره تأکید می‌کرد که سوری‌ها به دنبال خلاصی از مشکلات اقتصادی هستند؛ این تبلیغات در باطن به دنبال تغییر ذهنیت مردم سوریه در قبال سازش با رژیم صهیونیستی بود تا دیوار تاریخی بلند میان سوری‌ها با صهیونیست‌ها را بشکند تا آن‌ها اشغالگران را بپذیرند. در این راستا طرح موسوم به «معامله قرن» از جانب دولت دونالد ترامپ ارائه شد که به دنبال کنار زدن تمامی مخالفان دولتی و مردمی رژیم صهیونیستی بود تا دایره امنی برای تل آویو در منطقه ایجاد کند.
در این باره، دکتر «انصاف حمد» استاد جامعه‌شناسی دانشگاه دمشق می‌گوید: «در دو سال اخیر بحث و جدل‌ها حول موضوع سازش با رژیم اشغالگر زیاد شده است، به خصوص اینکه اوضاع معیشتی نیز بسیار دشوار شده و بخش بزرگی از مردم سوریه از تأمین حداقل‌های زندگی خود ناتوان هستند. آبشخور این بحث و جدل‌ها خارج از سوریه و در هماهنگی با سازش برخی کشورهای عربی با رژیم اشغالگر است. هنگامی که چنین بحث‌هایی می‌شود همان ابتدا می‌شنوی که مردم سوریه می‌گویند به شرط پذیرش شروط تاریخی از جمله بازگرداندن جولان و اعطای حقوق تاریخی فلسطینی‌ها می‌توان عادی‌سازی روابط با اسرائیل را قبول کرد. بنابراین دشوار است که یک فرد سوری را پیدا کنید که از این شروط دست بردارد.»
او در ادامه گفت که شاید دلیل این موضع سوری‌ها این باشد که آن‌ها به خوبی متوجه هستند که دلیل مشکلات اقتصادی کشورشان و بحرانی که ایجاد شده به دلیل مواضعشان در قبال رژیم اشغالگر است و اینکه اگر توافق سازش امضاء شود محاصره اقتصادی نیز پایان می‌یابد، چه بسا ادلب و مناطق شمال شرق سوریه نیز به دولت دمشق باز می‌گردد.
به نوشته المیادین، محاصره اقتصادی غرب علیه سوریه همان هدفی دارد که در سودان تکرار شد، اما باید گفت که تغییر ارزش‌ها و باورهای سیاسی یک ملت به این آسانی نیست و چیزهای بیشتری از راه انداختن جنگ و بحران لازم است. تحریم‌های اقتصادی و محاصره و تحمیل دشواری‌ها به مردم سوریه سه هدف را در آن واحد دنبال می‌کند: اول اینکه مردم سوریه علیه حکومتشان تحریک شوند؛ دوم قطع ارتباط با کشورهای هم‌پیمان در راستای منافع آمریکا و سوم ترویج فرهنگ سازش با اشغالگری است که قصد دارد چیزی که دزدیده و اشغال کرده است را حفظ کند، بنابراین هیچ چیزی بهتر از سلاح «گرسنگی دادن» نیست، به قول معروف، «گرسنگی کفر می‌آورد». اما طرحی که در سودان موفق بود در سوریه به بار نخواهد نشست.
«جمال المحمود» استاد علوم سیاسی دانشگاه دمشق معتقد است که علی‌رغم مشکلات اقتصادی و معیشتی اما طرح سازش ساده‌لوحانه به نظر می‌رسد، چرا که شرایط سوریه با دیگر کشورهای عربی که سازش کردند تفاوت دارد. چرا که بخشی از خاک سوریه در اشغال اسرائیل است و دوم اینکه فلسطین از لحاظ تاریخی بخش جنوبی سوریه محسوب می‌شود و از سوی دیگر آمریکا و اسرائیل قصد واقعی برای توقف جنگ علیه دولت سوریه را ندارند، بنابراین از نظر جمال المحمود، سازش با رژیم تل آویو بسیار بعید است.
او تأکید کرد: «دشوار است که تصور کنیم سوریه با اشغالگری که خاکمان را اشغال کرده و مردممان را آواره کرده روابط عادی برقرار کنیم. حتی اگر جولان به سوریه باز گردد، جه کسی شهدایمان و بزرگانمان را به ما باز می‌گرداند؟ چه کسی سال‌های عمری که صرف این موضوع شد را به ما پس می‌دهد؟ موضوعی که بخش زیادی از توان و استعدادمان را پای آن صرف کردیم.
انتهای پیام/ص
