همشهری آنلاین _ شقایق عرفی‌نژاد: تأمین هزینه‌های زندگی، اجاره‌بهای خانه و پرداخت قسط‌های مختلف در شرایط اقتصادی امروز و بحران کرونا جایی برای آسودگی نمی‌گذارند. در این بین، خانواده‌هایی هستند که این مشکلات را به‌صورت جدی‌تری تجربه می‌کنند؛ آنها که بیکار شده‌اند، زنانی که سرپرست خانوارند و کودکانی که در چنین خانواده‌هایی زندگی می‌کنند. خیلی از ما این مشکلات را می‌بینیم یا می‌شنویم و اندوهگین می‌شویم، اما گروه‌هایی هم هستند که فقط اندوهگین نمی‌شوند. آنها با دست خالی و دل پر امید از یاری دیگران‌کاری می‌کنند تا حتی اگر شده کمی زندگی را برای این خانواده‌ها راحت کنند. نمونه این گروه‌ها در محله نظام‌آباد فعال است. در این محله گروهی به سرپرستی «پروانه ترکاشوند» مدیر محله، هر ۴۰ روز یک بسته کالاهای ضروری برای خانواده‌های نیازمند محله تهیه می‌کنند و در اختیار آنها می‌گذارند.
پروانه ترکاشوند تجربه این نوع کمک‌ها را زیاد دارد، آن‌طور که می‌گوید از کودکی. اما تقریباً از یک سال پیش و با شیوع کرونا تصمیم گرفت گروهی در واتس‌آپ تشکیل دهد و از اعضا که بیشترشان خانم‌های محل هستند، برای تأمین هزینه‌های بسته‌های مخصوص نیازمندان کمک بخواهد. ۲۵۰ نفر از اهالی محل در این گروه عضو شدند.
ترکاشوند به این گروه اعلام می‌کند هدفشان کمک به افراد و خانواده‌های نیازمند محله است و از آنها می‌خواهد ضمن کمک‌های نقدی، افراد نیازمند را هم معرفی کنند. او پیشنهاد می‌کند که افراد، به جای نذرهایی مثل پخت حلوا و پخش آن در محله که به دلیل کرونا امکان آن وجود ندارد، هزینه آن را به این گروه بدهند تا با آن برای نیازمندان مواد غذایی و لوازم ضروری زندگی تهیه کنند. نتیجه و آمار و ارقام را از زبان خود ترکاشوند بخوانید: «بعد از تشکیل این گروه، کمک‌های خوبی جمع شد و توانستیم ۲۰ نفر را پوشش دهیم و در اردیبهشت‌ماه برایشان سبد کالا اختصاص دهیم. بار دوم با اضافه شدن نیکوکاران بیشتر به گروه، تعداد مددجویان هم بیشتر شد و به ۳۲ خانواده سبد کالا دادیم. ماه بعد این تعداد به ۳۵ رسید و هرچه پیش رفتیم بیشتر شد. حالا در مرحله پنجم با کمک از خیریه‌های دیگر ۵۰ خانواده را پوشش دادیم.»
سبد کالایی که این گروه در اختیار خانواده‌های کم‌بضاعت قرار می‌دهد شامل ۱۵ قلم جنس از جمله برنج، روغن، نخود، لوبیا، عدس، رب، ماکارونی، پنیر، مرغ، گوشت، نان و تخم‌مرغ است که البته از بهترین مواد هستند. پروانه‌خانم ترکاشوند یک هفته برای پیدا کردن فروشگاهی که مواد غذایی را ارزان‌تر به آنها بفروشد، زمان می‌گذارد. اما کیفیت مواد هم برایش بسیار مهم است: «حتماً بهترین مواد را می‌خرم. مثلاً هیچ‌وقت برنج خارجی نخریده‌ام. همیشه برنج ایرانی خریداری کرده‌ام.»این گروه بسته حمایتی شب یلدا را هم در پیش دارند که آن را با کمک اداره فرهنگی شهرداری منطقه ۷ تهیه می‌کنند: «ما فهرست نیازمندان محله را به شهرداری داده‌ایم و خودمان هم کمک می‌کنیم تا آنها مواد غذایی را تهیه کنند. در این کار، خرید با شهرداری است.»
هرچند او انتظار کمک بیشتری از شهرداری دارد و معتقد است وقتی تعداد زیادی نیازمند تحت پوشش دارند، شهرداری هم باید به آنها کمک کند. این گروه برای خانم‌های نیازمند و جویای کار شرایط عرضه محصولاتشان را از جمله سبزی خوردشده یا سرخ‌شده، شال و روسری، ادویه، گردو، زرشک، زعفران و لباس در حسینیه محل فراهم می‌کنند.
- خیریه خانوادگی
او عضو هیأت‌مدیره خیریه جوانمردان نظام‌آباد هم هست که یک جور خیریه ثبت‌شده خانوادگی است و در زمینه تهیه جهیزیه عروس، تهیه سیسمونی و تهیه دارو برای بیماران خاص فعالیت می‌کند. ترکاشوند ثروتمند نیست، بی‌درد هم نیست. همین یک سال اخیر همسر، برادر و پسرش را از دست داده است. کارش را هم که مسئولیت گردشگری سرای محله نظام‌آباد بوده، به دلیل کرونا از دست داده است. خانه‌اش هم اجاره‌ای است. اما عزمش برای کمک کردن به دیگران و شاد کردنشان جزم جزم است. می‌گوید: «وقتی‌کاری برای کسی انجام می‌دهم، ذوق‌زده می‌شوم. وقتی هدفی‌داری و به آن می‌رسی دنیا گلستان می‌شود. زمانی که دل یک بچه یتیم را شاد می‌کنم و لبخندی روی لبش می‌نشانم، انگار دنیا را به من می‌دهند.»
- کمک به آرامش خود و دیگران
«زینب بخت‌ور» هم در این کار شریک است. او خانه‌دار است و از زمان راه‌اندازی گروه با آن همکاری می‌کند. بخت‌ور هم ساکن نظام‌آباد است و علاوه بر کمک‌های مالی ماهانه، در تهیه مواد غذایی از فروشگاه‌های مختلف، پروانه ترکاشوند را همراهی می‌کند. می‌گوید: «در نظام‌آباد تعداد خانواده‌هایی با بضاعت مالی شکننده زیاد است، اما ما محدودیت مالی داریم و نمی‌توانیم به همه آنها رسیدگی کنیم و این سبدهای کالا را در اختیارشان بگذاریم. به همین دلیل، گزینش می‌کنیم و فقط به خانواده‌هایی کمک می‌کنیم که معرف مطمئن دارند.»
او می‌گوید: «رسیدگی به این خانواده‌ها باید هدف همه باشد. شرایط فعلی این‌طور است که مردم باید خودشان هوای همدیگر را داشته باشند. خودم هم شرایط مالی چندان جالبی ندارم، ولی تا جایی که دستم می‌رسد، کمک می‌کنم. این کار به آرامش خودم هم کمک می‌کند.»
بخت‌ور درباره کمک‌های شب یلدا هم توضیح می‌دهد: «در حال جمع‌آوری این کمک‌ها هستیم. از سری قبل کمک‌ها تغییراتی داشته‌ایم. به این‌ترتیب که گروه جوانمردان نظام‌آباد و ۲ گروه دیگر هم به ما ملحق شده‌اند. چون کمک‌رسانی برای آنها هم سخت شده بود و فکر کردیم با همکاری و پیوستن به هم قوی‌تر می‌شویم.»
میزان کمک‌رسانی‌ها به گروه تغییری نکرده و کم نشده است، اما آنچه گروه را ضعیف کرده است، گرانی سرسام‌آور اجناس است: «کمک‌هایی که به ما می‌شود، گاه از قبل هم بیشتر است، ولی گرانی بیداد می‌کند. پیش از این، مثلاً مرغ را کیلویی ۱۲ هزار تومان می‌خریدیم، الان باید ۳۵ هزار تومان بپردازیم. اگر پیش از این برای تهیه بسته‌ها ۱۰ میلیون تومان هزینه می‌کردیم، الان باید ۲۵ میلیون تومان بپردازیم. از آنجا هم که نمی‌خواهیم کالاهایی با کیفیت نامطلوب بخریم، مجبور می‌شویم از حجم اجناس کم کنیم. مثلاً به جای ۱۰کیلو برنج ۵کیلو می‌دهیم.»
البته کاسبانی هم هستند که به آنها تخفیف می‌دهند، ولی آن‌طور که بخت‌ور می‌گوید کاسبان محلی هستند و وضعیت خودشان هم طوری نیست که بتوانند تخفیف‌های کلان بدهند.
- حفظ شأن نیازمندان
دیگر عضو این گروه هم خانه‌دار است. «اعظم جزی» از زمان افتتاح گروه همراه است. او تا به حال ۳ نفر را به این گروه معرفی کرده است تا تحت پوشش قرار بگیرند و سبد کالا دریافت کنند، هرچند پرس‌وجوها و انتخاب نهایی بابانی گروه است: «خانم ترکاشوند باید درباره این افراد تحقیق کند و بعد آنها را تحت پوشش بگیریم.»جزی می‌گوید: «خیلی دلمان می‌خواهد علاوه بر سبدهای کالا کمک‌های خاص هم برای هر خانواده داشته باشیم. یعنی اگر خانواده‌ای بچه‌مدرسه‌ای داشت، در خرید نوشت‌افزار و تبلت و گوشی موبایل کمک کنیم، یا در درمان آنها سهیم باشیم.
خیلی از این خانواده‌ها بیماران سرطانی دارند و هزینه‌های درمان خارج از توان آنهاست. البته در گروه خیریه جوانمردان به این افراد هم گاهی کمک می‌شود و گوشی و تبلت و دارو تهیه می‌شود. ولی در این گروه فقط می‌توانیم سبد کالا تهیه کنیم. اگر نیکوکاران بیشتری به ما کمک کنند، می‌توانیم افراد بیشتری را تحت پوشش بگیریم و کمک‌های بیشتری به کسانی کنیم که برای زندگی به‌طور جدی با مشکل روبه‌رو هستند.» پخش این سبدهای کالا هم طبق شرح اعظم‌خانم جزی طوری است که شأن انسانی نیازمندان حفظ شود. یعنی سبدها در حسینیه چیده می‌شوند و فقط خانم ترکاشوند حضور دارد و آنها را به افراد تحویل می‌دهد. بقیه اگر هم در حسینیه باشند، به آشپزخانه می‌روند تا با نیازمندان که همه آشنا و هم‌محله‌ای هستند، روبه‌رو نشوند.
