به گزارش خبرگزاری فارس، فدراسیون پزشکی ورزشی منتظر روز سرنوشت ساز خود (15 دی ماه 1399) است. قرار است در این روز 30 رییس هیات پزشکی ورزشی استانی و 13 نماینده از ورزشکاران، مربیان، داوران، باشگاهها و نهادهای مختلف سکاندار این فدراسیون مهم و استراتژیک ورزش کشور را برای 4 سال انتخاب کنند.
رویدادهای مهم بین المللی همچون المپیک 2021، بایزیهای آسیایی 2022 و المپیک 2024 طی 4 سال آینده پیشروی مدیریت این فدراسیون قرار دارد. در این بین مدیریت کلان مقابله با کرونا در قالب ستاد ملی کرونا در ورزش و موضوع حساس و استراتژیک ورزش کشور یعنی مبارزه با دوپینگ از چالشهای پیش روی رییس آینده این فدراسیون خواهد بود.
اما در این بین کاندیداهای تصدی پست ریاست این فدراسیون ترکیب جالبی دارند. سوای این موضوع که همه پزشک هستند اما دو تن از کاندیداها کسانی هستند که در ادوار مختلف ریاست این فدراسون را در اختیار داشتند و مروری بر عملکرد آنها،نکات قابل توجهی دارد. این بررسی کوتاه و مختصر، نشان می دهد که چگونه ظرفیت های کم نظیر این فدراسیون در استانها و بین الملل، معطل مانده و چه فرصت هایی از دست رفته است.
نامزدی با مدیریت های ناتمام!
یکی از کاندیداهای پست ریاست این فدراسیون که سال 1385 رییس این مجموعه شده بود، بنا به دلایلی که فرصت گفتگو در این خصوص در این مجمل نمی گنجد، درپاییز 1388 از سمت خود خلع شد. وی که از کارمندان وزارت ورزش و جوانان است، چند سال بعد در زمستان 1391 رییس فدراسیون دیگری شد و دوباره در اوایل بهار 1395 بنا به دلایل خاص که افشا نشد، دوباره از سمت خود خلع شد. در واقع، چنین گزینه ای نشان داده که امکان مدیریت ندارد؛ البته به دلایلی که نمی شود گفت!
هزینه فرصتهای از دست رفته
در خصوص یکی دیگر از کاندیداهای حاضر در انتخابات این فدراسیون که سابقه دبیری و ریاست فدراسیون پزشکی ورزشی را داشته، از چند منظر قابل بررسی است.
فدراسیون پزشکی ورزشی مبلغی حدود 20 میلیارد تومان معادل 000/200/5 دلار (قیمت میانگین دلار 3800 تومان) در سال 1396 ذخیره مالی داشت که معادل قیمت خرید و تجهیز یک ساختمان نوساز 5 طبقه 10 واحدی در یکی از بهترین نقاط تهران برای تاسیس کلینیک پزشکی ورزشی بود که به علت عدم توان تصمیم گیری و نبود برنامه ریزی لازم، محقق نشد. این در حالی است که همان ساختمان بدون در نظر گرفتن هزینه تجهیزات آن در حال حاضر حدود 200 میلیارد تومان ارزش دارد، که ثروت فدراسیون همان 20 میلیارد تومان با قدرت خرید اندک (حدود 000/770 دلار) باقی مانده است. در واقع، نداشتن یک نگاه راهبردی و عملیاتی موجب شد تا این فدراسیون در جایگاه خود نزولی محسوس داشته باشد. همین رویکرد را می توان در استان ها نیز دید که با وجود حضور روسای توانمند و صاحب نظر، ظرفیت های آنها مورد استفاده قرار نگرفته است. اگر یک نگاه راهبردی و معطوف به مصالح ملی وجود داشت، اکنون این فدراسیون در تمامی حوزه های توسعه استانی و ملی، جایگاه بی نظیری داشت.
در دوران 4 ساله مدیریتی این نامزد، تقریبا تمامی فرصت های بین المللی فدراسیون پزشکی ورزشی از بین رفت و به نازلترین حد خود در 40 ساله بعد انقلاب رسید. طی این 4 سال، هیچ کنگره بین المللی به میزبانی ایران برگزار نشد و هیچ استادی در این حوزه به ایران نیامد؛ در حالی که در دوره قبل (دوره 4 ساله مرحوم دکتر لطفعلی پورکاظمی) ایران به عنوان یکی از مراکز آموزشی تخصصی پزشکی ورزشی آسیا توسط فدراسیون جهانی انتخاب شده بود.
زیان چند میلیاردی ایران در حوزه مبارزه با دوپینگ
خبر خوب: بدهی انباشته دوپینگ پرداخت شد؛ اما به چه قیمتی؟ این خبر در بهار 99 منتشر شد که شامل تمامی بدهی های ایران از سال 95 بابت حق عضویت به وادا و هزینه های آنالیز تست های ارسالی به آزمایشگاه دوپینگ ازسال 1397 را می شد. با یک حساب سر انگشتی قیمت دلار و یورو از سال 1395 و زمان پرداخت این بدهی ها که بهار 99 بود، مبلغ بسیار هنگفتی را که حدود 600% درصد زیان را به فدراسیون پزشکی ورزشی و حدود 5/3 میلیون ورزشکار عضو آن تحمیل کرد.
حال پس از شرح حال مختصر 2 تن از کاندیداهای فدراسیون پزشکی ورزشی چند سئوال مطرح می شود که آیا آنها نباید پاسخگوی تصمیمات و عملکرد خود باشند؟ مسئولیت وضعیت اسفناک مالی هیاتهای پزشکی ورزشی کشور در شرایط سخت کنونی با کیست؟ چرا باید ظرفیت های میدانی و راهبردی هیات های استانی معطل کسانی شود که اصول ابتدایی مدیریت را نیز ندارند؟ و ...
به هر حال، فردا روز انتخاب اعضای مجمع انتخاباتی فدراسیون پزشکی ورزشی است. باید دید که آزموده های مردود در این عرصه جلو می روند یا شاهد اقبال اعضای مجمع به تفکری رو به جلو، توسعه محور و مشارکت گرا خواهد بود که باعث اعتلای این فدراسیون و بازگشت به روزهای خوش گذشته است.
انتهای پیام
