به گزارش همشهری آنلاین، دکتر «نسرین امیری» متخصص روان‌پزشکی کودک و نوجوان به خبرنگار همشهری می‌گوید:«خانواده برای ما پایگاهی است که می‌خواهیم در آن امنیت و آسایش را تجربه کنیم. والدین با بدگویی از یکدیگر در حضور بچه این حس امنیت را از کودک می‌گیرند و او را دچار اضطراب می‌کنند؛ چه این حرف‌ها پایه و اساس درستی داشته باشد و چه دروغی برای توجیه اختلاف‌ها باشد». یارکشی و جلب‌توجه و حمایت روانی کودک، دلیل مهمی است که والدین را به سمت و سوی دخالت کودک در نزاع و اختلاف بزرگ‌ترها سوق می‌دهد. او در این‌باره می‌گوید: «بهترین کار این است که والدین هر دو بدانند که این مشکل، مشکل آنهاست و ارتباطی به کودک ندارد. حتی گاهی یکی از والدین برای اثبات مقصر بودن دیگری، تلاش می‌کند و به احساس ناامنی کودک دامن می‌زند. والدین باید بدانند که این کار باعث آسیب‌رساندن به کودکان می‌شود».
جبهه‌گیری والدین در مقابل هم و جلب طرفداری و حمایت کودکان را موضوع بسیار شایعی در روابط خانوادگی می‌داند که خواه ناخواه تأثیر خود را در روابط آینده کودکان در جامعه هم می‌گذارد و چرخه معیوبی از روابط ناسالم را شکل می‌دهد.
امیری می‌گوید: «فردی که در کودکی اضطراب و ناامنی و عدم‌اعتماد توسط والدین را دریافت کرده است، در آینده هم روابطی با همین ویژگی‌ها را تجربه خواهد کرد. می‌توان حدس زد که هر رابطه‌ای که این فرد با همسر، فرزند، دوستان و دیگر اعضای جامعه شکل می‌دهد بر اساس اضطراب درونی او شکل گرفته. این اضطراب بالا می‌تواند با رفتارهایی مثل پرخاشگری، وابستگی‌های بیمارگونه، پیش‌داوری‌های ذهنی و... خودش را نشان دهد». تجربه روابط سالم بین فردی، همان چیزی است که از آن به‌عنوان معیاری برای خوشبختی یاد می‌کند؛ حسی که اضطراب در روابط آن را از بین می‌برد.
این متخصص روان‌پزشکی کودک و نوجوان می‌گوید: «این موضوع آنقدر مهم است که ما به زوج‌هایی که طلاقشان قطعی است توصیه می‌کنیم حتما از مشاور و روانشناس کمک بگیرند و مشاوره طلاق را حتی از مشاوره ازدواج هم برای والدین ضروری‌تر می‌دانیم». او وجود یک مددکار برای مراقبت از کودک در نزاع‌های خانوادگی را در دادگاه‌ها امری ضروری می‌داند که می‌تواند والد آسیب‌رسان را شناسایی و کودک را از صدمه‌های او دور کند.
