به گزارش مشرق، به نوشته روزنامه الاخبار چاپ لبنان، مساحت اردوگاه باغوز که شامگاه ۱۷ مارس ۲۰۱۹ هدف خمپاره‌های فسفر سفید (ناپالم) جنگنده‌های آمریکا قرار گرفت، از دو کیلومتر مربع در منطقه‌ای نزدیک به رودخانه فرات بیشتر نبود، در این منطقه داعشی‌ها و خانواده‌هایشان همراه با تعداد زیادی غیرنظامی که موفق به خروج از هجین نشده بودند، سکونت داشتند، مساحت آن برابر مساحت منطقه تحت کنترل داعش در حومه دیرالزور پیش از آن بود که نیروهای سوریه دموکراتیک (قسد) با حمایت آمریکا، مرحله آخر نبرد "خشم جزیره" را آغاز کنند؛ نبردی که به کنترل آنها بر تمامی اراضی واقع در شرق رودخانه فرات انجامید.
با وجود انجام این کشتار که تعداد واقعی قربانیان آن بیش از تعداد اعلام شده از سوی واشنگتن بود و در پی آن مذاکرات میان داعش و قسد شکست خورد؛ اما قسد نتوانست به اردوگاه یورش ببرد و مذاکرات روز بعد ازسرگرفته شدند و به خروج خانواده‌های داعشی از روستای باغوز به مقصد اردوگاه الهول در حومه شرقی حسکه و تسلیم شدن تعداد زیادی از داعشی‌ها به قسد و انتقال آنها به بازداشتگاه‌های این نیروها و دیگر بازداشتگاه‌های تحت نظارت مستقیم نیروهای آمریکایی ختم شد، همزمان حدود ۲۰۰ شبه‌نظامی با تابعیت‌های مختلف توانستند قبل از تحویل داده شدن اردوگاه به سمت منطقه الجهفه، متشکل از غارهای متعدد در ارتفاعات باغوز واقع در شرق همین روستا و در نوار مرزی با عراق فرار کنند. در این چارچوب برخی منابع آگاه از رخدادهای این کشتار در گفت‌وگو با الاخبار آغاز تحقیقی از فرماندهان گروه‌های قسد را که در این عملیات شرکت کرده بودند و در ادامه بر انتقال اجساد نظارت داشتند، خواستار شدند.
آنها تصریح کردند، به محض مشاهده محل گور دسته‌جمعی که قربانیان در آن دفن شده‌اند، ابعاد این فاجعه که تحت عنوان مبارزه با گروه تروریستی داعش انجام شده بود، نمایان خواهد شد.
تعداد کسانی که از باغوز به اردوگاه الهول منتقل شدند، در ابتدای کار تعداد ساکنان اردوگاه را به حدود ۷۰ هزار تن رساند، در حالی که تعداد سکنه آن پیش از اجرای توافقنامه حدود ۱۳ هزار تن بود و بیشتر آنها را عراقی‌هایی تشکیل می‌دادند که در زمان نبردهای آزادسازی موصل به خاک سوریه پناه آورده بودند. حضور این تعداد در روستا پیش از کنترل قسد بر آن نشان می‌دهد که قربانیان بمباران آمریکا بر خلاف اعتراف رسمی واشنگتن، بیشتر از ۸۰ تن هستند.
برخی منابع الاخبار گزارش دادند، قسد و در پشت آن نیروهای آمریکایی از کامیون‌هایی برای انتقال اجساد سوخته از منطقه اردوگاه به منطقه بادیه واقع در شمال روستای ابوخشب در حومه شمال غربی دیرالزور استفاده کردند سپس عامدانه محل جنایت را با بلدوزر صاف کرده و هرگونه مدرک و نشانه‌ای از استفاده از ناپالم توسط جنگنده‌های آمریکایی را از بین بردند. اردوگاه با هدف کشف مین‌ها و بمب‌های دست‌ساز به روی هر طرفی به غیر از یگان‌های کرد بسته ماند هرچند که شرکت‌کنندگان در این نبردها تمایل داشتند برای منافع خود و در جستجوی "گنج‌های داعش" منطقه را بررسی کنند زیرا گفته شده بود داعشی‌ها مقادیر زیادی پول و طلا دارند؛ اما بعدها مشخص شد که آنها در مکان‌های دیگری دفن شده‌اند.
برخی منابع کرد مخالف با قسد نیز به الاخبار گفتند: اطمینان یافتن از تعداد واقعی قربانیان این کشتار هرگز ممکن نخواهد بود مگر اینکه کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل وارد کار شود، آنها در ادامه گفتند، احتمال اینکه چنین کمیته‌ای بتواند فعالیت کند بسیار بالا است زیرا منطقه تحت کنترل آمریکا است و تنها نیروهای قسد و نیروهای آمریکایی می‌توانند مانع کار این کمیته شوند. این منابع با توجه به کوچک بودن مساحت مورد حمله قرار گرفته و تراکم جمعیت در زمان حمله، تعداد قربانیان را دستکم بیش از ۳۰۰ تن برآورد کردند، برخی منابع میدانی سوریه که در منطقه مقابل باغوز مستقر بودند، تاکید کردند، جنگنده‌های آمریکایی در پنج تا شش حمله پیاپی خود در شامگاه ۱۷ مارس ۲۰۱۹، از فسفر سفید استفاده کردند و چنین حملاتی در یک مساحت کوچک و پر جمعیت همانند اردوگاه باغوز تلفات انسانی بزرگی را ایجاد می‌کند و نمی‌تواند تنها به ۸۰ کشته محدود شود.
نیروهای آمریکایی زندان‌های داعش در شهرهای بزرگی چون الرقه، الطبقه و هجین را پیش از کنترل بر آنها بمباران کردند، به عنوان مثال میزان ویرانی و خسارت وارده به بافت ساختمانی شهر الرقه، در طول ماه‌های مه و سپتامبر سال ۲۰۱۷ که مرکز مناطق تحت کنترل داعش بود، پیش از آنکه داعش آن را تحویل دهد و به سمت حومه شرقی دیرالزور عقب‌نشینی کند، ۸۰ درصد بود. با وجود اینکه عفو بین‌الملل ژوئن ۲۰۱۸ در گزارشی تایید کرد که نیروهای آمریکایی در حمله خود به الرقه مرتکب برخی جنایات جنگی شدند؛ اما آن گزارش در پی فشارهای دولت آمریکا منجر به انجام تحقیقی درباره آنچه رخ داده نشد. بر این اساس می‌توان گفت صحبت از کشتار باغوز سرنوشتی متفاوت نخواهد داشت به ویژه که واشنگتن اطلاعاتی را منتشر می‌کند که می‌گویند از مجموع ۸۰ کشته این حمله که آمریکا به آن اعتراف کرده، تنها پنج تن غیرنظامی بوده‌اند.
در اینجا باید اشاره کرد که با بررسی اجسادی که گروه‌های وابسته به قسد از گورهای دسته‌جمعی به گورستان تل البیعه واقع در شمال شرق رقه منتقل کردند، می‌توان نوع سلاح‌های استفاده شده در بمباران این شهر را متوجه شد، تشریح این اجساد نشان خواهد داد اطلاعاتی که توسط قسد درباره قربانیان جنایات داعش منتشر شده، نادرست هستند زیرا داعش ناپالم در اختیار نداشته که با آن الرقه را بمباران کند و همین مساله در مورد اجساد قربانیان باغوز نیز صدق می‌کند.
قسد و نیروهای آمریکایی در عملیات باغوز اطلاعاتی از احتمال حضور پدر پائولو دالولئو که ژوئیه سال ۲۰۱۳ در الرقه ناپدید شده بود و لویزا آکاوی، کارمند نیوزیلندی الاصل صلیب سرخ جهانی و نیز جان کانتلی، خبرنگار انگلیسی را که مجموعه‌ای فیلم‌های تبلغاتی برای داعش تهیه کرده بود، منتشر کردند، همچنین اطلاعاتی درباره حضور فرماندهان درجه اول داعش در روستا و در راس آنها ابوبکر البغدادی، سرکرده سابق داعش پخش شدند؛ اما با گسترش کنترل قسد بر منطقه، صحبت‌ها درباره فرماندهان داعشی و گروگان‌های خارجی متوقف شده و مساله ایزدی‌های که دولت خودمختار کردها اعلام کرد توسط داعش ربوده شده‌اند، مطرح شد تا جایی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا اواخر اکتبر همان سال (یعنی تنها شش ماه پس از کنترل بر باغوز) کشته شدن البغدادی درعملیات ارتش آمریکا در روستایی در حومه ادلب را اعلام کرد و در ادامه برخی گزارش‌های اروپایی کشته شدن پدر پائولو و آکاوی را تایید کردند.
اما در مورد کانتلی، برخی منابع کرد سرنوشت او را نامعلوم توصیف کرده و احتمال دادند او محرمانه و در قالب نیروهای انگلیسی که اواسط آوریل ۲۰۱۹ یعنی پس از کنترل بر روستا ظرف حدود ۲۵ روز، وارد باغوز شدند، به کشورش بازگشته است. آنها تاکید کردند، قطعا این خبرنگار انگلیسی بعد از حدود دو سال از حضورش در میان داعشی‌ها به یک صندوق مهم اطلاعات از داعش و ارتباطاتش و به شکلی غیر علنی از زندانی داعشی‌ها به سخنگوی آنها تبدیل شده است. با بررسی فیلم‌هایی که کانتلی در آنها حضور دارند، مشخص می‌شود که او یکی از مهمترین منبع اطلاعاتی است که باید به آن مراجعه شود؛ اما احتمال اینکه او با هماهنگی خود داعش خاک سوریه را به مقصدی نامعلوم ترک کرده باشد، هنوز وجود دارد.
