به گزارش رگنا ، "سو یو وو"(Tsu-Yu Wu)، پژوهشگر "دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد"(Stanford Medicine) و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: ما می‌دانیم که به طور کلی، بیماران مبتلا به سرطان و کووید-۱۹، نتایج ضعیفی را نشان می‌دهند. هدف ما شناسایی کردن بیمارانی بود که ممکن است از مداخلات اضافی مانند واکسن تقویت‌کننده سود ببرند یا باید با مداخلات پیشگیرانه مانند داروهای ضد ویروسی خوراکی یا روش‌های مبتنی بر پادتن مونوکلونال درمان شوند. یافته اصلی پژوهش ما این است که واکسیناسیون کووید-۱۹، راهی موثر برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری در بیشتر افراد مبتلا سرطان است.
"ناتانیل فیلمور"(Nathanael Fillmore)، پژوهشگر "مدرسه پزشکی هاروارد"(Harvard Medical School) و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: این پژوهش، نقاط قوت سیستم ملی مراقبت بهداشتی "اداره کل بهداشت کهنه‌سربازان"(VHA) را برجسته می‌کند. دسترسی به داده‌های با کیفیت مربوط به کهنه‌سربازان در سراسر کشور، برای فعال کردن روش شبیه‌سازی دقیق این پژوهش، بسیار مهم بود.
بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان که به کووید-۱۹ نیز مبتلا می‌شوند، پیامدهای ضعیفی را نشان می‌دهند و میزان مرگ و میر آنها بین ۱۳ تا ۳۳ درصد برآورد شده است. از آنجا که بیماران مبتلا به سرطان از آزمایش‌های ابتدایی واکسن حذف شدند، مشخص نیست که آیا واکسن‌های کووید-۱۹ مبتنی بر آران‌ای پیام‌رسان می‌توانند از افراد مبتلا به سرطان محافظت کنند یا خیر.
پژوهشگران در این پروژه، سوابق پزشکی بیش از ۱۸۰ هزار بیمار اداره کل بهداشت کهنه سربازان را که از اوت ۲۰۱۰ تا مه ۲۰۲۱ تحت درمان‌های گوناگون از جمله شیمی‌درمانی یا هورمون‌درمانی قرار داشتند، بررسی کردند. میانگین سنی بیماران، ۷۳.۷ بود و ۹۴ درصد از آنها مرد بودند. از این تعداد، حدود ۱۱۳ هزار نفر با یکی از دو واکسن مبتنی بر آران‌ای پیام‌رسان تاییدشده توسط "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) یعنی "فایزر"(Pfizer) و "مدرنا"(Moderna)، بین ۱۵ دسامبر ۲۰۲۰ تا ۴ مه ۲۰۲۱ واکسینه شدند. افرادی که پیشتر مبتلا به کووید-۱۹ تشخیص داده شده و واکسن "جانسون اند جانسون"(Johnson & Johnson) را دریافت کرده بودند، از این پژوهش حذف شدند.
پژوهشگران در هر روز از دوره بررسی، یک بیمار را که واکسینه شده بود با همتای خود که سابقه پزشکی مشابهی داشت اما واکسینه نشده بود، مطابقت دادند و میزان ابتلا به کووید-۱۹ را در هر دو نفر مقایسه کردند.
آنها برای محاسبه اثربخشی واکسن، تعداد تشخیص‌های کووید-۱۹ را در گروه‌های واکسینه‌شده و واکسینه‌نشده مقایسه کردند. آنها دریافتند که اگر ۱۰ نفر از ۱۰۰ نفر واکسینه‌نشده آلوده شوند، در مقابل یک نفر از ۱۰۰ نفر واکسینه شده، مبتلا می‌شود و این نشان می‌دهد که واکسن در هر ۱۰ مورد، از ۹ مورد ابتلا پیشگیری می‌کند و اثربخشی واکسن ۹۰ درصد خواهد بود.
تاثیر به زمان وابسته است
پژوهشگران دریافتند که واکسن‌ها به طور کلی از دو هفته پس از دوز دوم، تا حدود ۵۸ درصد در پیشگیری از ابتلا مؤثر هستند اما تاثیر این واکسن‌ها در افرادی که آخرین درمان سرطان آنها، شش ماه یا بیشتر پیش از نخستین دوز واکسن انجام شده بود، حدود ۸۵ درصد بود. واکسن‌ها در افرادی که درمان سرطان آنها سه تا شش ماه پیش از نخستین دوز آنها به پایان رسیده بود، حدود ۶۳ درصد و در میان افرادی که درمان آنها طی سه ماه پس از نخستین دوز به پایان رسید، ۵۴ درصد مؤثر بود. هر دو واکسن به طور مشابه مؤثر بودند.
درمان‌های سرطان، روش‌هایی مانند شیمی‌درمانی را شامل می‌شوند که می‌توانند سیستم ایمنی را سرکوب کنند و همچنین، هورمون‌درمانی که احتمال کمتری دارد که این کار را انجام دهد. در میان افرادی که درمان سرطان آنها کمتر از سه ماه پیش از نخستین دوز به پایان رسیده بود، تاثیر واکسن حدود ۵۷ درصد و در افرادی که تحت هورمون‌درمانی قرار گرفته بودند، حدود ۷۶ درصد مؤثر بود. تاثیر واکسن‌ها در زیرمجموعه کوچکی از بیماران مبتلا به انواع خاصی از سرطان‌های خون که می‌توانند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند، به طور قابل ملاحظه‌ای کمتر بود.
وو گفت: این نخستین پژوهش در مورد افراد مبتلا به سرطان است که به جای نشانگرهای جایگزین مانند سطوح تولید پادتن، یک پیامد بالینی مهم را بررسی می‌کند. ما دریافتیم که اگرچه واکسن‌ها در برخی از زیرگروه‌ها تاثیر کمتری دارند اما دلیلی برای اجتناب کردن از واکسیناسیون وجود ندارد.
این پژوهش، در مجله "JAMA Oncology" به چاپ رسید.
