به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بحث درباره سریال "خط مقدم" و عدم تشابه بازیگر حسن طهرانی‌مقدم به این شهید بزرگوار، در تلویزیون هم داغ شد. البته شهریار بحرانی کارگردان این کار پیش از آن در گفت‌وگویی با خبرنگار تسنیم پاسخ داد: «برای انتخاب بازیگری که بتواند نقشی چنین حساس و تأثیرگذاری را بیافریند، تشابه چهره اولویت اصلی نیست بلکه بازیگر باید طوری عمل کند که بتواند روح آن شخصیت فداکار و از خودگذشته را در صحنه بروز دهد.»
او همچنین تأکید کرده بود: با مقایسه میان بازیگران مختلفی که در اذهان و اعیان مردم آشنا هستند، تنها به دنبال چهره نزدیک به شخصیت مدنظر می‌گردند. به هرحال شما هیچ‌وقت نخواهید توانست در میان بازیگران فردی را پیدا کنید که شبیه شخصیت اصلی شما باشد، چه برسد که دقیقأ چهره و قد و قامت و شکل ظاهری و صدای وی نیز همانند باشد.
بحرانی در برنامه "سریالیست" هم به این موضوع پرداخت؛ او در پاسخ به این سؤال که آیا تعمدی بازیگران غیرچهره انتخاب کرده، تأکید کرد: بله. ما می خواستیم فیلمی درباره اتفاقات مهم سالهای 1363 تا 1365 بسازیم. رویه من در فیلم‌ها این‌گونه است که تلاش می‌کنم بازیگران خوبی بیاورم اما خدایی نکرده فضای مدنظر را مخدوش نکنند. ممکن است بازیگران خیلی خوب و متبحری باشند اما در کارهای آپارتمانی و امروزی کار کرده باشند و قیافه‌شان با مخاطبان مأنوس است و یادآور نقش‌های دیگرند. این‌گونه ما به باورپذیری که از آن فضا می‌خواهیم نمی رسیم.
او همچنین در رابطه با اینکه برای افزایش باورپذیری، چرا گریم نقش اول را به شهید طهرانی‌مقدم نزدیک نکردند، خاطرنشان کرد: ما هر هنرپیشه‌ای را که بخواهیم برای شخصیت مهمی گریم کنیم، اگر خیلی درباره چشم و ابرو و بینی حساسیت به خرج بدهیم، کار محدود می‌شود، در صورتی که من احساس می‌کنم بازیگر باید روح حاکم بر آن شخصیت را بتواند به مخاطب منتقل کند و این نکته مهمتر است تا اینکه قیافه‌اش شبیه باشد اما با شخصیت چفت نشود. ما آخر فیلم عکس شخصیت اصلی را می‌آوریم و می‌گوییم داستان درباره ایشان است. در خود داستان هم ما خلاقیت به خرج داده‌ایم و داستان واقعی نیست.
اما مشروحِ صحبت‌های بازیگر نقش طهرانی‌مقدم را در ادامه بخوانید:
سیدحسین عارف بازیگر نقش شهید حسن طهرانی‌مقدم در ابتدا درباره پیشینه هنری خود توضیح داد: من از سال 1389 تئاتر را در استان البرز شروع کردم، بعد از آن دو سال به خدمت سربازی رفتم و کار را ادامه دادم. در دانشگاه هنر و معماری هم رشته کارگردانی خواندم. تا قبل از پروژه «آفتاب نیمه شب» که الان به «خط مقدم» تغییر نام داده، مشغول تئاتر بودم. دو سال کرونا خانه‌نشین شده بودم و حالا که وضعیت سالن‌ها بهتر شده تئاتر را ادامه می‌دهم.
وی درباره حضور خود در سریال شهید طهرانی‌مقدم نیز گفت: این سریال اولین تجربه تصویری من بوده است. اولین باری که کار را در اکران خصوصی با عوامل دیدیم مدام نگاه می‌کردم و از خودم ایراد می‌گرفتم که وای چرا این‌طور نگاه کردم، چرا این‌طور بازی کردم و... چیزی که به خودم قول دادم این بود که دیگر خودم را نبینم! چون سخت است و شما دائم داری خودت را قضاوت می‌کنی. بنابراین من نمی‌توانم در این باره صحبت کنم و مخاطبان بهتر می‌توانند نظر بدهند.
این بازیگر درباره اینکه زمان موشک‌باران تهران چند سال داشته، گفت: من متولد سال 1371 هستم و آن زمان هنوز به دنیا نیامده بودم! اولین روزی که از دفتر حاج آقا با من تماس گرفتند در راه دانشگاه بودم، وقتی به دفتر رفتم خیلی به من توضیحی ندادند. گفتند یک فیلم سینمایی درباره شهید طهرانی‌مقدم است. دو سه روز بعد دوباره تماس گرفتند و مجدد پیش حاج‌آقا رفتم. وقتی حاج‌آقا بحرانی گفتند می‌خواهم نقش شهید طهرانی‌مقدم را بازی کنی چند ثانیه‌ای سکوت شد و نمی‌دانستم چه بگویم. توقع نداشتم این نقش به من واگذار شود.
وی ادامه داد: نگرانی و ترسی از ایفای نقش یک قهرمان‌ملی داشتم که به هر حال بار سنگینی دارد. مدام به این فکر می‌کردم آیا می‌توانم از پس این نقش بربیایم؟ حتی از حاج آقا قول گرفتم و گفتم قول بدهید به من خیلی سخت بگیرید. من اولین بار است جلوی دوربین می‌آیم و برایم مهم است کارم کیفیت داشته باشد. مخاطب باید با یک قهرمان ارتباط می‌گرفت.
عارف تأکید کرد: من زمانی که بیدگنه منفجر شد در مدرسه بودم و چون وسعت انفجار زیاد بود، صدایش به ما هم رسید. من فقط در همین حد می‌دانستم که شهید طهرانی‌مقدم پدر موشکی ایران‌اند و اطلاعات خاصی نداشتم. حاج آقا «خط مقدم» را به من دادند که بخوانم و قول دادند آن را پس بدهم که هنوز هم پس نداده‌ام! در نهایت سعی کردم به شخصیت‌پردازی فیلمنامه مؤمن باشم.
این بازیگر درباره نحوه نزدیکی به نقش شهید طهرانی‌مقدم و سختی‌های کار توضیح داد: سعی کردم به فیلمنامه متعهد باشم. این کار برای من خیلی جذاب بود و سختی نداشت، سختی بیشتر برای وسواس نزدیک شدن به نقش بود. می‌خواستم همذات‌پنداری مخاطب را داشته باشم و از اینکه چنین چیزی نشود می‌ترسیدم. در غیر این صورت تمام لحظات سریال برایم خاطره شده است.
وی یادآور شد: هر سال وسواس و تجربه‌ام بیشتر می‌شود و اگر قسمت شود و بخواهم کاری انجام بدهم این وسواس را دارم که درباره هرکاری فکر کنم و بعد قدمی برای آن بردارم.
انتهای پیام/
