با مصاحبه مدیر روابط عمومی وقت سازمان تربیت بدنی و افشاگری او در خصوص برکناری علی دایی از سرمربیگری تیم ملی ایران، بد ندیدم گریزی به صحبت های گذشته دایی بزنیم.
دایی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۲در شبکه خبر تلویزیون برای نخستین بار، پا را از برخی خطوط قرمز هم فراتر گذاشت و به صورت تلویحی دولت احمدی نژاد را عامل برکناری خود از تیم ملی دانست .
دایی در این مصاحبه حضور خود در مسند سرمربی تیم ملی را بابت «تجربه» زود ندانست و معتقد بود از نظر تجربه فنی و کیفی در اندازه های تیم ملی بوده ولی تجربه قرارداد بستن به سبک کی روش را نداشته است.
در واقع دایی معتقد است باید مثل کارلوس کی روش طوری قرارداد می بست و چنان گرویی هایی در این قرارداد به ثبت می رساند که مسوولان فدراسیون و ورزش کشور مجبور می شدند به پای این قرارداد بایستند و به راحتی توان برکناری اش را نداشته باشند.
دایی در بخش دیگری از این مصاحبه هم ضمن تاسف از دخالت سیاسیون در امر ورزش و فوتبال، ابراز امیدواری کرد که هرچه زودتر حضور سیاسیون ناآشنا در ورزش پایان یابد و چرخه فوتبال با مدیران ورزشی و فوتبالی به حیات خود ادامه دهد.
اما شاه بیت صحبت های دایی در بخش پایانی بود؛ آنجا که بحث برکناری اش از تیم ملی مطرح شد و شهریار تصریح کرد که ورودش به تیم ملی امری کاملا ورزشی و نظر محمد علی آبادی رئیس وقت سازمان تربیت بدنی بود ولی برکناری اش کاری بود که توسط یک مقام سیاسی بالاتر که ربطی هم به ورزش نداشت، صورت گرفته است.
در آرشیو سایت های خبری آن زمان به این نکته هم در انتهای همین خبر اشاره شده بود؛
«همه آنهایی که روز ۸ فروردین سال ۸۸ در ورزشگاه آزادی و بعد از باخت ۲ -۱ مقابل عربستان، عتاب و خشم شدید محمود احمدی نژاد نسبت به معاون خود و رئیس سازمان تربیت بدنی وقت یعنی محمد علی آبادی را دیدند، می توانند متوجه شوند که مقام مورد اشاره دایی شخص رئیس جمهور ایران است.»
