می‌خوام حرفم رو ساده بزنم تا کسایی که باید متوجه بشن حرفم رو بشنون و بفهمن. حتی اگر فکر می کنید داستانه، گوش بدید که داستان آموزنده ایه.
میگن تو یه پایتختی مثه تهران خودمون، یک آقایی یه عالم مرگ موش تولید کرده بود و رو دستش مونده بود. باید یه راهی پیدا می کرد این مرگ موش ها رو بفروشه. پس هر روز یه عالمه موش می گرفت می برد جلوی در خونه شهردار ول میکرد، شهردارم از ترس آبروی شهر دستور خرید مرگ موش می داد.
امروز شهردار ما که دغدغه مند می دونمش، درگیر کارتن خواب های این شهر شده و فقط تو دیدارش از دو منطقه تهران پنجاه درصد از وقتش رو صرف برادر وخواهرها و همشهری هامون کرده. چند روز قبل هم باخبر شدم دوستانی از شورای شهر و تعدادی از سازمان ها و ارگان های مربوطه گفتن باید هرندی رو از لوث وجود ان جی او ها پاک‌کرد.
دوستان خوبم. می دونم که دغدغه کارتن خواب ها رو دارید. و می دونم که تو قلبتون این نیست و این باور غلط رو راجع به سازمان های مردم نهاد ندارید. یادمون بیاد آبان ۹۴ که هرندی و شوش رو صداوسیما نشون داد و از دلخوری ها و دغدغه های مردم نجیب و با معرفت منطقه دروازه غار گفت، سه روز بعد یک عده، که من اون دوستان رو می شناسم، واقعا خودجوش نبودن و بعد از چند هفته هم از حرکتشون ناراحت و پشیمون شده بودن، پارک هرندی رو آتیش زدن. مدیران وقت همون موقع قسم خوردن که هرندی و شوش رو دوباره به این صورت نخواهیم دید. قیمت زمین های کاهش یافته منطقه افزایش پیدا کرد و قیمت مغازه ها و پاساژهای اطراف شوش بالا رفت. اما بعد از سه ماه دوباره دروازه غار همان دروازه غار قبل شده بود. در حقیقت هزینه زیادی شده بود اما معضل همچنان پابرجا بود. هر سال این اشتباه دوباره و دوباره تکرار می شه. حتی اگر دوست دارید تاریخ قبل از اون رو از ۸۴ تا ۹۴ براتون دوره می کنم. تاریخ اشتباهات دوباره و دوباره در هرندی و دروازه غار. هر بار سر شما مسوولین شهر رو با سر و صدا گرم می کنن و منابع شهرمون غارت می شه. لطفاً کار مردم رو به مردم بسپرید. بی چشم‌داشت این کار رو به سامان می رسونن.
رزومه ی ما ان جی او ها کاغذ و نمودارهای ساختگی نیست. رزومه ما امروز افراد تاثیر گذار این اجتماع هستن که پاک شدن و به آغوش جامعه بازگشتن. من به عنوان یک ان جی اوی مردم نهاد مدعی این هستم که فقط با حضور مردم، با قدرت مردم و با سپردن کار به خود مردم تعداد بهبودیافته های این سیستم مردمی در دروازه غار، بیشتر از همه سازمان ها و ارگان های عریض و طویل دولتیه. اگر برج میلاد رو در اختیارمون بگذارید این رو با حضورمون نشون می دیم و ثابت می کنیم. قصدمون بی ارزش کردن کار مهم عزیزان دولتی و سازمان های مربوطه نیست. قصدمون به نمایش گذاشتن قدرت مردم در انجام کارهای اجتماعیه. ما هم مثل شما قلبمون برای تهران می تپه همون جور که برای خرمشهر تپید و همون شکل که در سیل ها‌و زلزله ها کنار مردممون بودیم و هستیم.
در انتهای حرفم تاکید کنم ما انتقادی از کسی نداریم چون این کار مردمه و قصد نداریم کار عده ای رو پایین بیاریم و کار عده ای رو بالا ببریم. قصد ما صلحه و باور داریم فقط با صلح می شه کار اجتماعی انجام داد.
