بیماری های روانی بسیار شایع هستند؛ از جمله انواع اختلال روانی میتوان به اختلال هیستریونیک اشاره کرد که در ادامه با آن آشنا میشویم.
بخشی از گروه بزرگ تری از اختلالات روان شناختی که اختلالات شخصیت «خوشه B» نامیده می شود را اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) می گویند. اختلالات این دسته به طور کلی به عنوان نمایشی، عاطفی یا نامنظم طبقه بندی می شوند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریک، تصویر ذهنی مخدوشی از خود دارند. آنها اغلب عزت نفس خود را بر اساس تایید دیگران قرار می دهند. این عامل نیاز به توجه را در آنها ایجاد می‌کند. به همین دلیل، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی ممکن است به شوخی های نمایشی متوسل شوند.
زنان بیشتر از مردان به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک مبتلا می شوند. احتمالا به این دلیل است که مردان علائم خود را کمتر از زنان گزارش میکنند.
اکثر افراد مبتلا به این اختلال با موفقیت در جامعه و محل کار عمل میکنند. در واقع اختلال شخصیت نمایشی یک اختلال ویرانگر نیست. این افراد معمولاً مهارت‌های انسانی بالایی دارند. اما متأسفانه، اغلب از این مهارت ها برای کنترل دیگران استفاده میکنند.
بر اساس راهنمای آماری اخبار پزشکی در خصوص اختلالات روانی، افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی حداقل پنج مورد از علائم زیر را دارند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی بدنبال توجه نامحدود هستند و شخصیت هیجانی نمایشی شدیدی را از خود بروز میدهند. مانند اختلال شخصیت مرزی، اختلال شخصیت ضد اجتماعی و اختلال شخصیت خود شیفته؛ ویژگی های شخصیت نمایشی هم شامل غیر پیش بینی بودن و تحریک پذیری است.
این افراد به همان میزان که میخواهند دیگران را تحت سلطه خود بگیرند به همان میزان هم سعی دارند خود را ساده لوح نشان دهند.
محققان بر این باورند که این اختلال نتیجه هر دو عامل محیطی و ژنتیکی است. اما با این حال باز هم علت دقیق اختلال شخصیت نمایشی ناشناخته است
فرزندانی که والدین آنها مبتلا به اختلال شخصیت نمایش هستند ممکن است به سادگی رفتاری که از والدین خود آموخته اند را نشان دهند.
همچنین نبود نظم و انضباط یا تشویق رفتار های نمایشی در دوران کودکی باعث ایجاد اختلال شخصیت نمایشی در کودکان می شود. یک کودک ممکن است رفتار های نمایشی را برای جلب توجه والدین خود بیاموزد.
نشانه های اختلال شخصیت نمایشی در زنان چیست؟
اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت هیستریونیک در زنان شایع‌تر است. زنان مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی اغلب تمایل دارند برای جلب توجه دیگران رفتار های اغواگرانه از خود نشان دهند.
و مردان مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی اغلب تمایل دارند قدرت خود را با دارایی هایشان مثل پول، ماشین و ... نشان دهند.
و اگر کودکی مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی باشد تمایل داد با کوچک ترین کار والدینش برایش کف بزنند و تشویقش کنند. این کودکان برای تایید گرفتن حتی ممکن است به دروغ گویی و گفتن داستان های اغراق آمیز هم رو بیاورند.
آزمایش خاصی وجود ندارد که برای تشخیص اختلال شخصیت نمایشی استفاده شود. یکی از درمان های موثر مراجعه به روان پزشک است. چرا که روانپزشکان به طور خاص برای تشخیص و درمان اختلالات روانی آموزش‌دیده‌اند.
بااین‌حال، اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی باور ندارند که به درمان یا کمک نیاز دارند و این امر درمان را دشوار می‌کند.
درمان میتواند دشوار باشد. مانند بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، ممکن است فکر کنید که نیازی به درمان ندارید، یا ممکن است روال برنامه درمانی برایتان جذاب نباشد. با این حال، درمان و گاهی اوقات دارو ها می توانند به شما در مقابله با این اختلال کمک کنند.
یکی از را های درمان اختلال شخصیت نمایشی مراجعه به روان شناس است.
رواندرمانی رایج‌ترین و مؤثرترین انتخاب درمانی برای اختلال شخصیت نمایشی است. این نوع درمان شامل صحبت با یک درمانگر در مورد احساسات و تجربیات خودتان است.
اگر افسردگی یا اضطراب را به‌عنوان بخشی از اختلال خود تجربه می کنید، پزشک ممکن است دارو های ضد افسردگی یا دارو های ضد اضطراب را برایتان تجویز کند.
انواع دیگر درمان‌های مفید برای درمان شخصیت هیستریونیک عبارتند از:
درمان رفتاری دیالکتیکی: این نوع درمان ارتباط تنگاتنگی با درمان شناختی رفتاری دارد. این درمان اغلب شامل ترکیبی از گفتاردرمانی فردی و جلسات گروهی برای یادگیری مهارت های نحوه مدیریت علائم است.
درمان روانکاوی: این درمان یک نوع گفتار درمانی است که بر کشف و حل و فصل احساسات و خاطرات ناخود آگاه یا مدفون و ترومای دوران کودکی تمرکز دارد.
آموزش روانی: این نوع درمان بر کمک به درک بهتر وضعیت خود و آنچه که شامل آن می شود تمرکز دارد.
ازدواج با شخص مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی چه چالش هایی دارد؟
شما باید بدانید و آگاه باشید که شخص مبتلا به شخصیت نمایشی نمی تواند تغییر کند. به خاطر داشته باشید که تغییر رفتار هرگز کار آسانی نیست.
اگر میخواهید با همچین موردی ازدواج کنید و یا ازدواج کرده اید و الان مستاصل هستید توجه کنید که:
این اختلال بر روابط احساسی و صمیمی فرد چه دوستی و چه عاشقانه تاثیر بدی میگذارد و فرد مبتلا به این اختلال اغلب در معرض افسردگی هم قرار دارد.
احتمالا خیر، اما درمان میتواند به فرد مبتلا بسیار کمک کند تا روش درست برخورد با شرایط مختلف را یاد بگیرد.
بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال زندگی عادی ای دارند و می توانند کار کنند و بخشی از جامعه باشند. در واقع، بسیاری از این افراد در محیط های معمولی بسیار خوب عمل میکنند؛ فقط مشکل آنها در روابط صمیمی و عاطفی است که برای درمان و کنترل رفتار خود بهتر است به رواندرمانی بروند.
