خبرگزاری فرانسه در گزارشی با عنوان «قالی بافی برای فرار از فقر و بحران در افغانستان»، به موضوع فقر و مشکلات شدیدی پرداخت که مردم افغانستان بعد از روی کار آمدن طالبان با آن مواجه شده اند.
به گزارش فرارو، چهار برادر، قالی باقی را که سال‌ها توسط مردم کنار گذاشته شده بود، به عنوان یک منبع درآمد از سرگرفته اند. رئوف حیدری که زمانی رؤیای قاضی شدن برای خدمت به کشور در سر می‌پروراند، اکنون که طالبان به قدرت رسیده اند باید برای همیشه با این آرزوی خود خداحافظی کند. او به همراه سه برادرش، از سه ماه پیش کار فرش و قالی بافی را آغاز کرده اند. آن‌ها اکنون کار بافت یک فرش ابریشم ۱۲ متری را آغاز کرده اند.
رئوف، ۲۸ ساله، سه سال پیش دانشکده حقوق خود را ترک کرد. او با توجه به وضعیت بد اقتصادی از زمان بازگشت طالبان به قدرت در ماه اوت، می‌داند که بعید است بتواند کار‌های قبلی خود را از سر بگیرد. برادران ۲۵ تا ۳۰ ساله رئوف در اتاق کوچکی در خانه شان در کابل روی نیمکتی رو به ماشین بافندگی می‌نشینند و با دقت شروع به فرش بافی می‌کنند.
آن‌ها امیدوارند بین پنج تا شش هزار دلار (چهار هزار و ۴۰۰ تا پنج هزار و ۳۰۰ یورو) از طریق فروش این فرش درآمد کسب کنند، اما هنوز چند ماه از کارشان باقی مانده است و نیمی از این مبلغ را برای خرید مواد مورد نیاز تولید پیش پرداخت کرده اند. آن‌ها می‌دانند که فروش فرش چقدر سخت است.
حدود پنج سال پیش، آن‌ها شغل نسبتاً پردرآمدی پیدا کرده بودند و آن این بود که در تالار‌های عروسی گل فروشی می‌کردند. رئوف حیدری می‌گوید: با آمدن طالبان، فعالیت در این تالار‌های عروسی به شدت کاهش یافت، بنابراین ما قالی بافی را از سر گرفتیم.
به گفته نورمحمد نوری، رئیس انجمن ملی تولیدکنندگان قالی افغانستان، نزدیک به دو میلیون افغان از مجموع ۳۸ میلیون نفر، در صنعت قالی کار می‌کنند.
