به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایسنا، مصطفی جوادی درباره‌ی نایب قهرمانی در دسته ۸۱ کیلوگرم وزنه‌برداری قهرمانی جهان بیان کرد: شرایط بدنی‌ام قبل از مسابقه خوب بود و می‌دانستیم که شانس مدال دارم و حتی به جایگاه بهتر فکر کرده بودیم اما به هر حال شرایط مسابقه متفاوت است و رکورد ورودی وزنه‌برداران هم نزدیک به هم بود و مشخص بود کسی مدال می‌گیرد که تمرکز بالاتری داشته باشد. خدا را شکر شرایطم خوب بود و توانستم هر شش حرکتم را صحیح بزنم.
او افزود: برای مدال طلا برنامه‌ریزی کرده بودیم اما وزنه‌بردار بلغارستان خیلی بهتر خودش را نشان داد. در یک ضرب زیاد به فکر مدال نبودم اما همین که مدال برنز را گرفتم کارم را برای دوضرب و مجموع راحت‌تر کرد.
جوادی با بیان این که در شرایط اردویی نامناسبی برای قهرمانی جهان آماده شدیم، تاکید کرد: اگر شرایط بهتر بود و مسوولان کمک می‌کردند، همه با شرایط روانی و بدنی بهتری وارد مسابقه می‌شدیم. کل تیم شرایط بدنی و روانی آنچنان خوبی ندارد. واقعا در اردوی آخر، شرایط بدی داشتیم و بدترین اردوی تاریخ وزنه‌برداری بود. صبحانه مناسب نداشتیم. منزل ما کرج است و از منزل برای من غذا می‌فرستادند و نمی‌شد غذای داخل اردو را خورد. تغذیه ما از یک بدنساز درجه سه بدتر بود و تمام ملی‌پوشان از جیب هزینه کردند. نمی‌دانم چرا مسوولان توجه نکردند و امیدوارم در مسابقات بعدی دیگر این اتفاقات رخ ندهد چون اگر واقعا می‌خواهند برداشت داشته باشند باید قبل از آن چیزی بکارند.
نایب قهرمان جهان با گلایه از صدا و سیما برای پخش نشدن مسابقه دسته ۸۱ کیلوگرم جهان تاکید کرد: قبل از وزن کشی متوجه شدم قرار نیست مسابقه‌ام پخش شود و مسابقات فرمول یک پخش می‌شود. نمی‌دانم چرا وزنه‌برداری به این سطح رسیده که مسابقات فرمول یک را به آن ترجیح می‌دهند و این که در مسابقات قهرمانی جهان یک نماینده از ایران قرار بود وزنه بزند برایشان اهمیتی نداشت و واقعا آدم دلسرد می‌شود. دیگر انتظار بی مهری از صدا و سیما نداشتم و ما از همه جهت اذیت شدیم. وزارت که هیچ، آقای صالحی امیری، رییس کمیته ملی المپیک هم دو، سه روز پیش از اعزام به قهرمانی جهان به اردوی ما آمد که دیگر همه سختی‌ها تمام شده بود. من نمی‌دانم دلیل این همه بی‌مهری چیست امیدوارم که مسابقات بقیه نفرات تیم ملی پخش تلویزیونی شود.
جوادی در پاسخ به این پرسش که دیگر باید انتظار مدال‌های بیش‌تری از او داشت؟ گفت: اول و آخر به طلای المپیک فکر می‌کنم و هدفم تغییر نکرده اما این مدال جهانی باعث می‌شود راه هموارتر شود. امیدوارم در مسابقات بعدی شرایطم بهتر باشد که رکوردهای بهتری ثبت کنم و حتی به رکوردهای جهان هم حمله کنم. اولین مسابقه بین‌المللی بعد از جهانی، بازی‌های آسیایی است که رویداد خیلی با ارزشی است و امیدوارم بتوانم خوب ظاهر شوم و مدال خوش رنگی بگیرم.
