اغراق یا کنایه نیست اگر بگوییم پنج سال پیش، حضور پرسپولیس در صدر جدول یک اتفاق غیرعادی بود. اما حالا صدرنشینی تیم دیگری در فوتبال ایران، یک اتفاق غیر عادی است که هواداران پرسپولیس نیز آن را برنمی‌تابند و از تیمشان انتظار دارند که هرچه زودتر جایگاه قبلی را باز پس بگیرد؛ خصوصا وقتی که صدرنشین رقیب سنتی است.
پرسپولیس از ۶ بازی ابتدای فصل ۱۰ امتیاز کسب کرده. روی کاغذ، آمار این تیم قابل قبول است اما تساوی برابر نفت مسجدسلیمان، نساجی، سایپا و ذوب آهن سبب شده تا قرمزها نگران آینده باشند؛ آینده ای که خیلی زود و با رویارویی مقابل سپاهان، استقلال و گل گهر فرا خواهد رسید و پرسپولیسی ها چاره ای جز حفظ شکست ناپذیری در این سه بازی برای بازگشت به صدر نخواهند داشت.
صعود پرسپولیس به رتبه اول، مسیر روشن و مشخصی دارد. آن ها سه بازی عقب افتاده دارند که تاریخ یکی (مس رفسنجان) اعلام نشده. بنابراین بازی گل گهر احتمالا جانشین این مسابقه خواهد بود.
اکنون استقلال با ۱۵ امتیاز از ۸ بازی صدرنشین است. پرسپولیس اگر دربی را با پیروزی پشت سر بگذارد، دو تساوی از دیدار با سپاهان و گل گهر نیز احتمالا این تیم را به رتبه نخست خواهد رساند اما تساوی در دربی، مسئله را پیچیده می‌کند و آن ها باید شش امتیاز از دو بازی دیگر بگیرند.
شکست در دربی هم پروژه بازگشت به صدر را دستکم در ۹ هفته نخست منتفی می‌کند چرا که در هر صورت پرسپولیس ۱۸ امتیازی نمی‌شود.
بنابراین اهمیت پیروزی مقابل سپاهان برای پرسپولیس بسیار زیاد است. در این صورت آن ها اولا به جمع شش تیم بالایی می‌رسند و دوما در بازی دربی نیز با آرامش بیشتری به میدان می‌روند و فرصت این را خواهند داشت تا با تساوی مقابل تیم فکری و پیروزی برابر گل گهر/ مس رفسنجان دوباره شانس اول قهرمانی شوند.
حالا در گیر و دار این فرمول های سخت و سرنوشت ساز، پرسپولیسی ها احتمالا ارزش پنالتی از دست رفته سیامک نعمتی مقابل نفت مسجدسلیمان، موقعیت های مهدی عبدی برابر سایپا و تک گل عالیشاه برابر ذوب آهن را بیشتر حس کنند. هرچند که می‌توانند از زمین فاجعه بار وطنی هم گله مند باشند. اما تمام این ها گذشته و تیم یحیی فرصتی برای حسرت ندارد؛ نه حسرت نایب قهرمانی آسیا و نه تساوی های پرتعداد در لیگ.
