سید پدرام موسوی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: بیمه زندگی (بیمه عمر) قراردادی است که میان یک شرکت بیمه و شخص بیمه شونده منعقد می‌شود که در آن بیمه شونده متعهد به پرداخت مبلغی به‌صورت تعیین شده (که غالباً در اقساط بلند مدت طراحی می‌شود) در قرارداد می‌گردد و این پرداخت‌ها تا زمانی معین، بسته به نوع قرارداد، ادامه خواهد داشت.
وی اضافه کرد: با بروز وقایعی چون فوت طبیعی، فوت بر اثر حادثه، نقص‌عضو، پرداخت هزینه‌های پزشکی حادثه، ابتلا به بیماری‌های خاص یا ازکارافتادن بیمه شده و غیره شرکت بیمه موظف خواهد بود، سرمایه بیمه شده را به طور یکجا یا به‌صورت مستمری به بیمه‌گذار یا به شخص ثالثی که وی تعیین کرده، بپردازد.
موسوی با بیان اینکه بیمه‌های عمر به‌طورکلی دارای دو نوع متفاوت می‌باشند، افزود: نوع اول حفاظتی است که خود شامل دو گونه بیمه‌های عمر در صورت حیات بیمه شده و بیمه‌های عمر در صورت فوت بیمه شده است و در پایان قرارداد به‌صورت یکجا به فرد یا ضامن وی پرداخت می‌شود و نوع دوم سرمایه‌گذاری است که باید گفت این بیمه‌نامه نوعی سرمایه برای بیمه‌گذار محسوب شده و در صورت حیات یا فوت از جانب شرکت بیمه به او پرداخت می‌شود.
این فعال صنعت بیمه با بیان اینکه بیمه‌های زندگی به سه دسته کلی بیمه عمر مدت‌دار، بیمه تمام عمر و بیمه مختلط تقسیم می‌شوند، ادامه داد: در بیمه عمر مدت‌دار، بیمه‌گذارحق بیمه تعیین شده را برای مدت معینی پرداخت می‌کند و درصورتی‌که در طی مدت قرارداد، زنده بماند (به‌شرط حیات) یا فوت کند (به‌شرط فوت)، شرکت بیمه به ذی‌نفع بیمه‌نامه مبلغ مشخصی را می‌پردازد و این بیمه‌نامه ساده‌ترین نوع از بیمه‌های زندگی محسوب می‌شود.
وی بیان کرد: در بیمه تمام عمر، مدت بیمه‌نامه نامحدود است و شرکت بیمه متعهد می‌شود در صورت فوت بیمه‌گذار در هر زمانی، سرمایه بیمه‌نامه را به ذی‌نفعان آن بپردازد و حق بیمه پرداختی برای استفاده از بیمه تمام عمر به طور متوسط ۵۰ درصد از بیمه مدت‌دار بیشتر است.
به گفته موسوی، بیمه مختلط، صورت کامل‌تری از بیمه‌های زندگی است که طی آن اگر بیمه‌شده در طی مدت قرارداد فوت کند، سرمایه فوت بیمه‌نامه به‌علاوه اصل و سود حاصل از ذخایر بیمه‌نامه به ذی‌نفع پرداخت می‌شود. اما اگر در طول مدت قرارداد فوت اتفاق نیفتد، اصل و سود حاصل از ذخایر بیمه‌نامه پرداخت می‌شود.
انتهای پیام
