آرتریت موجب التهاب، درد، سفتی یا انحطاط مفصل می شود و می تواند یک بیماری ناتوان کننده باشد.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، کنترل درد آرتریت به طور معمول شامل انجام ورزش و مصرف داروهای مسکن خوراکی می شود. استفاده از کرم های موضعی بدون نسخه گزینه دیگری است که می توان برای تسکین درد و کسب آرامش مد نظر قرار داد.
انواع مختلفی از کرم های آرتریت برای انتخاب وجود دارند. برخی از آنها بدون نسخه قابل خریداری هستند، در شرایطی که خرید برخی دیگر به نسخه پزشک نیاز دارد.
کرم های بدون نسخه
طیف گسترده ای از کرم های بدون نسخه آرتریت وجود دارند. آنها به طور معمول حاوی مواد فعال مشابه یا ترکیبی از مواد هستند، اما از نظر قدرت، فرمول، یا نحوه استفاده ممکن است متفاوت باشند.
داروهای موضعی آرتریت در فرمولاسیون ها و روش های استفاده دیگر نیز در دسترس هستند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ژل ها
- اسپری ها
- پچ های پوستی
- محصولات مالیدنی
- پمادها
- رول ها
هر فرد با توجه به نیازهای شخصی خود می تواند بهترین فرمولاسیون را انتخاب کند. هنگام تصمیم گیری موارد زیر باید مد نظر قرار بگیرند:
- کرم ها، پمادها و محصولات مالیدنی می توانند چرب بوده و مدتی طول بکشد تا در پوست نفوذ کنند و به طور بالقوه رنگ پارچه ها را تغییر دهند، اما ممکن است گزینه هایی ارزان‌تر برای انتخاب باشند.
- ژل ها، اسپری ها و رول ها به طور معمول کمتر موجب کثیف کاری شده، راحت جذب می شوند و نسبتا سریع تبخیر می شوند. با این وجود، ممکن است گزینه هایی گران‌تر باشند.
- پچ های پوستی برای استفاده در قسمت های بزرگ بدن یا بخش هایی که دسترسی به آنها دشوار است، مفید هستند. جذب آنها طی مدت زمان طولانی‌تری صورت گرفته و می توانند تسکین بلند مدت را موجب شوند.
محصولات تجویزی
محصولات تجویزی برای تسکین درد آرتریت نسبت به محصولات بدون نسخه از تنوع کمتری برخوردار هستند. همه آنها حاوی ماده فعال دیکلوفناک هستند که یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی و کاهنده التهاب است.
محصولات دیکلوفناک ممکن است به شکل ژل، مایع یا در قالب پچ های پوستی در دسترس باشند. همچنین، آنها با توجه به هدفشان دارای قدرت اثرگذاری مختلفی هستند.
از محصولات تجویزی برای تسکین آرتریت می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ژل دیکلوفناک سدیم 1 درصد: افراد می توانند از این محصول روی هر یک از مفاصل بدن استفاده کنند، اما به طور معمول روی مفاصل کوچک‌تر تاثیرگذاری بیشتری دارد.
پچ دیکلوفناک اپولامین 1.3 درصد: از این محصول دو بار در روز روی ناحیه ای که به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است، استفاده می شود.
مایع دیکلوفناک سدیم 1.5 درصد: افراد اغلب از این محصول برای زانودرد استئوآرتریتی (آرتروزی) استفاده می کنند.
مایع دیکلوفناک سدیم 2 درصد: افراد اغلب از این محصول برای زانودرد استئوآرتریتی (آرتروزی) استفاده می کنند.
کرم های آرتریت تنها بر قسمتی که فرد از آنها استفاده می کند، تاثیر می گذارند و بر دیگر قسمت های بدن بی تاثیر هستند و اغلب گزینه های ایمن‌تری نسبت به داروهای خوراکی محسوب می شوند. این به ویژه برای افراد زیر می تواند مفید باشد:
- بیش از 65 سال سن دارند
- به آرتریت در مفاصل کوچک‌تر مبتلا هستند
- دارای معده حساس یا به بیماری های معده مبتلا هستند
- دارای خطرات قلبی‌عروقی هستند
برای برخی افراد، کرم ها گزینه ایمن‌تری هستند زیرا موجب کاهش موارد زیر می شوند:
- خطرات گوارشی زیرا معده آنها را پردازش نمی کند
- خطرات قلبی‌عروقی زیرا مواد تشکیل دهنده به طور معمول وارد جریان خون نمی شوند
- خطر خواب آلودگی و زمین خوردن، بر خلاف برخی داروهای مسکن
- خطر اعتیاد، برخلاف برخی داروهای مخدر خوراکی
اگرچه کرم های آرتریت نسبتا بی خطر هستند، اما رعایت برخی قوانین و نکات ایمنی هنگام استفاده از آنها همچنان اهمیت دارد:
- پیش از استفاده، تمام اطلاعات مربوط به محصول را مطالعه کنید، به ویژه بخش های اقدامات احتیاطی، روش استفاده و اطلاعات مصرف بیش از حد.
- تمام دستورالعمل ها، دوز مصرفی، و راهنمایی های ایمنی را دنبال کرده و هرگز بیش از میزان اشاره شده از محصول استفاده نکنید.
- دست های خود را پیش و به ویژه پس از استفاده از محصول با آب و صابون بشویید.
- پس از استفاده از محصول، از لمس نقاط دیگر بدن پرهیز کنید. زمانی که کرم همچنان روی دست های شما وجود دارد از لمس چشم ها، دهان، اندام های تناسلی و بینی پرهیز کنید.
- برای مالیدن محصولات قوی یا آنهایی که دارای مواد تحریک کننده مانند کپسایسین، کافور، و منتول هستند از دستکش لاستیکی یا لاتکس تمیز استفاده کنید.
- تکرر، مدت زمان و کل مقدار محصول استفاده شده را پیگیری کنید. این می تواند خطر استفاده بیش از حد کم یا زیاد از دارو را کاهش دهد.
- محصول را روی پوست ترک خورده یا تحریک شده استفاده نکنید.
- کرم های موضعی را با بانداژ، گازهای استریل یا پوشش های دیگر نپوشانید.
- در بیشتر موارد، نباید از گرما یا سرما روی بخش های تحت درمان استفاده کرد.
- استفاده از محصول را در صورت بروز تحریک متوقف کنید.
- در صورت مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خوراکی یا دیگر داروهای رقیق کننده خون، پیش از استفاده از کرم های آرتریت ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.
- در صورت ابتلا به آلرژی یا حساسیت به آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن، از محصولات حاوی سالیسیلات پرهیز کنید.
- محصول را روی بخش های بزرگ بدن یا چندین نقطه از بدن به طور همزمان استفاده نکنید.
کرم های آرتریت حاوی ترکیبات مختلفی هستند که می توانند در پوست نفوذ کرده و به طور موقت درد یا التهاب را با ایجاد تغییر در سیگنالینگ عصبی یا جریان خون تسکین دهند. فرد باید کرم را به صورت مستقیم روی پوست بالای مفصل دردناک یا نواحی اطراف استفاده کند.
کرم های آرتریت به طور معمول روی مفاصل کوچک‌تر که به سطح پوست نزدیک‌تر هستند، مانند دست ها، آرنج، قوزک پا و زانوها بهترین عملکرد را ارائه می کنند.
مواد تشکیل دهنده اصلی موجود در کرم های آرتریت شامل موارد زیر می شوند:
- سالیسیلات ها: اینها جریان خون را افزایش می دهند و مواد شیمیایی بدن را برای کاهش درد و التهاب مسدود می کنند. مواد فعال در سالیسیلات ها بسیار مشابه به مواد فعال موجود در آسپرین و دیگر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.
- ضد تحریک ها: اینها موجب احساس گرمی یا سردی شده و جریان خون را افزایش یا کاهش می دهند تا ذهن را از درد منحرف کرده یا درک آن از درد را تغییر دهند. به عنوان نمونه می توان به کافور، منتول، و ترکیباتی که در عصاره های گزنه، آلوئه ورا، و اکالیپتوس وجود دارند، اشاره کرد.
- بی حس کننده ها و ضد دردها: اینها موجب احساس بی حسی می شوند که سیگنال های درد را کاهش داده اما در میزان التهاب تغییری ایجاد نمی کنند. به عنوان نمونه می توان به لیدوکائین اشاره کرد.
- کپسایسین: این ماده تعداد سیگنال های درد ارسالی به مغز را کاهش می دهد. این ماده فعال در بسیاری از انواع فلفل های تند وجود دارد.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: اینها در پوست و بافت های زیرین نفوذ کرده تا سیگنال های التهابی را مسدود کنند.
کرم های آرتریت ممکن است حاوی آنتی اکسیدان ها و ترکیبات ضد التهاب دیگر موجود در گیاهان دارویی، ادویه ها و گیاهان و مواد غذایی دیگر باشند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- متیل‌سولفونیل‌متان
- گلوکزامین سولفات
- کندروآیتین سولفات
- اسید گاما-لینولنیک
- مواد فعال موجود در عصاره های گزنه، کندر، آرنیکا (همیشه بهار کوهی)، کامفری، اسطوخودوس، مریم گلی، گل گاوزبان و کاج
بسیاری از کرم های آرتریت حاوی موادی هستند که بلافاصله یا طی چند ثانیه وارد عمل شده تا آثار موقتی ایجاد کنند. انواع دیگر حاوی ترکیباتی هستند که برای ایجاد تسکین باید طی چند هفته یا چند ماه استفاده انباشته شوند تا تسکین ایجاد شود اما زمانی که فرد به طور مداوم از آنها استفاده می کند ممکن است تسکین بلند مدت‌تر را موجب شوند.
از عوارض جانبی استفاده از کرم های آرتریت می توان به موارد زیر اشاره کرد:
تحریک شدن یا بی حسی پوست: این می تواند در نتیجه استفاده از محصولاتی که حاوی مواد ضد تحریک و بی حسی هستند، ایجاد شود.
احساسات پوستی دیگر: اینها اغلب موقتی بوده و ممکن است شامل سوزش، نیش خوردگی، گرما، سرما، یا بی حسی باشند.
خطر واکنش آلرژیک: این احتمال برای محصولات حاوی سالیسیلات ها بیشتر است.
تعامل منفی با داروهای رقیق کننده خون: اینها شامل داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی موضعی و بسیاری از داروهای قلبی‌عروقی می شوند.
تحریک جزئی پوست تا اوردوز سمی: این ممکن است به واسطه استفاده بیش از حد از محصول شکل بگیرد.
سوختگی شدید: سوختگی ممکن است در صورت استفاده از محصولات حاوی دوزهای زیاد منتول (بیش از 3 درصد) یا منتول و متیل سالیسیلات (بیش از 3 درصد و 10 درصد) رخ دهد.
افراد مبتلا به درد، التهاب مزمن یا شدید یا هر نوع ناراحتی باید با پزشک صحبت کنند.
همچنین، در صورت تجربه تحریک شدید یا مداوم پوست هنگام استفاده از کرم های آرتریت باید با پزشک صحبت کنید.
اگر داروهای بدون نسخه موثر نبوده یا با گذشت زمان از کارایی آنها کاسته شده است، مشورت با پزشک اهمیت دارد.
پیش از استفاده از کرم های آرتریت، فرد اگر دارای هر یک از موارد زیر است باید با پزشک یا داروساز خود صحبت کند:
- ابتلا به یک بیماری دیگر
- آلرژی به مواد محصولات موضعی مانند سالیسیلات ها
- پوست حساس
بارداری یا شیردهی
------------------------------------------------------------
بیشتر بخوانید:
