به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آنا، فتوسنتز روشی کارآمد برای تولید مواد مغذی است. گیاهان به جای اتلاف وقت برای پیدا کردن، خوردن و هضم مواد غذایی با استفاده از انرژی خورشیدی دی‌اکسید کربن و آب را به اکسیژن و شکر تبدیل می‌کند. درواقع گیاهان خود انرژی و هوای مورد نیاز خود را تولید می‌کنند. این جادو درون اندامکی تخصصی به نام کلروپلاست اتفاق می‌افتد که شامل رنگدانه‌های فتوسنتزی سبزی به نام کلروفیل است.
برخی حیوانات می‌توانند از قدرت فتوسنتز استفاده کنند. برای مثال حلزون دریایی ساکوگلوسان جلبک‌های سبز فتوسنتزی را می‌خورند، کلروپلاست‌های جلبک با سلول‌های روده این جانور ادغام شده و پس از هضم و دفع باقی‌مانده جلبک، مواد مغذی را به جانور می‌رساند. این شاهکار «کلپتوپلاستی» نام دارد. حیوانات دیگر شامل صدف‌ها و کرم‌های مسطح نیز از قدرت فتوسنتزی جلبک‌ها استفاده می‌کنند، البته این جانوران رویکرد همزیستی را پیش گرفته‌اند که آسیبی به جلبک نمی‌رساند.
مرجان‌ها نمونه کلاسیک در این خصوص هستند، بیشتر مرجان‌های صخره‌ساز حاوی کلنی‌هایی به نام «زوکسانتلا» هستند که در درون بافت‌های مرجان زندگی می‌کنند و درواقع دلیل اصلی رنگ مرجانی این جانوران دریایی هستند. در طول روز جلبک‌ها انرژی مورد نیاز مرجان‌ها را تأمین می‌کنند و در مقابل مرجان‌ها جای امنی برای زندگی به جلبک‌ها طی شب می‌دهند.
تنها جانور مهره‌داری که از انرژی خورشیدی استفاده می‌کند، سمندر خالدار است. جلبک‌های آبی اندکی پس از تخم‌گذاری سمندرها، ساکن تخم‌های آن‌ها می‌شوند، سپس در سلول‌های جنینی گنجانده شده و در آنجا به تغذیه حیوان در حال رشد کمک می‌کنند. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که جنین‌های سمندری که جلبک بیشتری دارند سریع‌تر از جنین‌های دیگر رشد می‌کنند و بیشتر زنده می‌مانند.
