به گزارش اقتصادنیوز، انتقاد مجلسی ها از دولت روز به روز بیشتر می شود، تا آنجا که حتی برخی از نمایندگان زمزمه بکارگیری ابزارهای نظارتی چون استیضاح یا سوال را مطرح کنند. دولتمردان هم کم کم وارد گود اظهارنظر شده و از رفتار برخی نمایندگان مجلس گلایه می کنند. فضایی که این شائبه را ایجاد کرده که اختلاف بین دو قوه همسو با هم کم کم اوج خواهد گرفت.
فریدون عباسی نماینده کازرون در مجلس، ضمن آن که می خواهد حداقل 2 سال به دولت فرصت داده شود، تاکید می کند که وزرا باید به اندازه در کمیسیون های تخصصی حضور داشته و لازم نیست هر هفته به کمیسیون ها بیایند.
این چهره سیاسی که در دولت احمدی نژاد نیز حضور داشته تاکید می کند؛«باید افرادی را که حرفی برای گفتن دارند یا کار تشکیلاتی انجام دادند، دعوت شده و یک جمع عقلای را شکل داده تا مشکلات حل شود.
مشروح مصاحبه فریدون عباسی، نماینده مردم کازرون و کوه‌چنار با اقتصادنیوز را بخوانید؛
*********
* آقای عباسی! این روزها نمایندگان انتقاداتی درباره عملکرد دولت و بی توجهی وزرا به مجلسی ها مطرح می کنند. این گلایه ها که البته از سوی دولتمردان هم نسبت به مجلس مطرح می شود به نوعی استارت اختلاف بین دو قوه می تواند باشد؟
توقعات افراد مختلف است و باید به دولت فرصت داد. اگر ما بخواهیم عملکرد وزرا را ارزیابی کنیم، 2 سال باید صبر کنیم چرا که حاصل انباشت مسائلی که مربوط به عملکرد دولت های گذشته بوده، در حال حاضر به این دولت رسیده است. افراد دولت فعلی هم در حزب کار نکردند و عقاید یکسانی ندارند و اصلا همچین فرمولی در نظام حکمرانی ما نیست. افراد از جاهای مختلفی آمده‌اند ودر دانشگاه و مکاتب های مختلف درس خواندند. بنابراین، مدت زمانی طول می کشد تا وزرا با یکدیگر سازگار شوند.
متاسفانه، مردم از مجلس، به خصوص از نمایندگان شهرستان ها توقعاتی دارند و زمانی که به نماینده رای می دهند همه مراجعاتشان به او است. مانند زمانی که گرانی است، دارو نیست، پزشک نیست و ....
مردم فکر می کنند که نماینده می تواند همه مسائل را درست کند، در صورتی که خود نمایندگان هم به فرصت نیاز دارند. در کمیسیون ها مطالب بحث می شود، لایحه‌ای را که دولت فرستاده است یا طرحی را که نمایندگان تدوین کردند، باید کار کارشناسی شود و بقیه کمیسیون ها و مرکز پژوهش ها درباره آن نظر بدهند. مسائل به این گونه نیست که سریع بتوان از آن نتیجه گرفت. بنابراین، مناسب است که نمایندگان محترم علی رغم فشارهایی که بردوش آنان است از دولت توقعی نداشته باشند که در این شرایط بتواند کاری کند. همچنین دولت بودجه لازم را ندارد که بتواند کارهای عمرانی را انجام بدهد.
با توجه به کارهای عمرانی هم که از قبل باقی مانده است، دولت می تواند از بانک مرکزی استقراض نکند و از افرادی که دارا بوده و فرار مالیاتی داشتند، مالیات بگیرد.
بنابراین باید مدت کوتاهی صبر کرد، بالاخره دولت باید نظریه اقتصادی خودش را مشخص کند و بگوید در اقتصاد بر اساس این نظریه کار خواهم کرد. همچنین دولت باید خودش یک زمانی را مشخص کند که در این مدت چه کار خواهد کرد. دیگر زمان شعارهای انتخاباتی گذشته است.
دولت در انتخابات رای مردم را بدست آورده و کابینه نیز رای اعتماد مجلس را کسب کردند پس باید با هم هماهنگ بوده و کار کنند. نمی توان به صورت مدام گفت که فلان دولت ها در گذشته این کار را کردند. 8 سال پیش نیز که آقای روحانی دولت یازدهم را به دست گرفت، گفت که دولت قبلی این کارها را انجام داده است اما، در 8 سالی که رئیس جمهور بود مشاهده کردیم که چه دولتی را تحویل داد.
از حالا به بعد باید سلیقه های مختلف در چهارچوب های تشکیلاتی کار کنند و نظریاتی را داشته باشند که قابل ارزیابی بوده و اگر دولت را در دست گرفتند، مطابق آن نظریات کار کنند. متاسفانه در انتخابات ما فقط شعار داده می شود، به طور مثال، می گویند که فلان کار را انجام می دهند اما نمی گویند چگونه. مردم هم به کسانی که راه حل سراغ دارند و می توانند بگویند چگونه کارها را انجام می دهند، رای نمی دهند. همچنین جناح های سیاسی نیز اجازه نمی دهند این دسته از افراد رای بیاورند.
باید افرادی را که حرفی برای گفتن دارند یا کار تشکیلاتی انجام دادند، دعوت کنند و یک جمع عقلای را شکل داده تا مشکلات را حل کنند.
*احتمال اینکه مجلس درمقابل عملکرد دولتمردان به سمت ابزارهای نظارتی چون استیضاح برود چقدر است؟ این سوال را از این بابت می پرسم که این روزها زمزمه هایی درباره استیضاح برخی وزرا مطرح می شود.
مجلس حق قانونی سوال و نظارت را دارد. وزرا نیز وظیفه دارند که به سوالات نمایندگان پاسخ بدهند، اما، نباید به گونه ای باشد که وزرا به جای کار کردن هر روز به کمیسیون ها رفته و به سوالات پاسخ بدهند؛ این مناسب جامعه ما نیست. اگر نمایندگان درست فکر کرده بودند، نمی گفتند که از رای دادن به وزرا پشیمان هستیم، کدام نماینده این حرف را زده است؟
نمایندگان باید پیش از دادن رای اعتماد، روی برنامه وزرا فکر می کردند و حتی از رئیس جمهور برنامه می خواستند. برای چه این رای بالا را به کابینه دادند؟ بنابراین، باید به وزرا فرصت داد. برخی از این وزرا به دلیل عدم کار کردن در وزارت خانه در سال های گذشته، وزارت خانه خود را به درستی نمی شناسند.
با این حال، وزیران به وزرات خانه رفتند و برای شناختن افراد، کارها و انتصاب مدیران و معاونان حداقل 2 سال زمان می خواهند. همچنین مردم به نمایندگان نیز فشار نیاورند.
* معاون پارلمانی نیز یکسری گلایه ها را نسبت به مجلس مطرح کردند؛ ضمن آن که گفتند به دولت فرصت بدهید، این را نیز بیان کردند که مجلس بیشتر به بررسی طرح ها می پردازد در حالی که باید به لایحه ها پرداخت. انتقاداتی که در دولت آقای روحانی نیز مطرح بود. پاسخ شما به این گلایه چیست؟
معتقد هستم که طرح های مجلس زیاد است و نیازی به این همه طرح نیست. مجلس در طول یک سال و چند ماهی که بر سر کار آمده است، بیش از 4 سال مجلس دهم طرح ارائه کرده که تعداد آن از 700 تا هم بیشتر است.
معلوم است که این طرح ها کارشناسی نشده‌اند، مگر این طرح ها چقدر از اتاق های فکر عبور کرده‌اند؟ اینکه 15 نماینده یک طرحی را امضا کنند که کافی نیست. همچنین ممکن است که نمایندگان طرح ها را به درستی نخوانده باشند. لایحه یک مسیر کارشناسی را طی می کند، که وزرات خانه ها آن را ارائه کرده و سازمان برنامه و بودجه و هئیت وزران آن را بررسی کرده و نظر می دهند. پس از آن که از دولت به مجلس فرستاده شد؛ به کمیسیون ها می رود و کارشناسی می شود. بنابراین، لایحه مسیر های بهتری را طی کرده است. متاسفانه، مشکلات کشور زیاد است و مردم فکر می کنند که مجلس انقلابی آمده تا همه مشکلات را به یک باره حل کند که این توقع زیادی است. از مجلس نباید توقع زیادی داشت و باید اجازه داد که کمیسیون ها به درستی هم را بشناسند و کار کارشناسی انجام بدهند.
* بیش از یک سال و نیم از عمر مجلس گذشته است، یعنی کمیسیون ها هنوز هم را نشناخته اند؟
بله، الآن شناخته‌اند. چینش افراد در کمیسیون ها کاملا مناسب ارائه نظرات کارشناسی نیست. به تازگی نمایندگان در اتاق های فکر کار می کنند و مسائل اجرایی گریبان نمایندگان را گرفته است. اگر دولت کار خودش را انجام دهد، فرمانداران و بخشداران، روسای ادارات و شهرستان ها کار کنند همه موضوعات نباید به مجلس کشیده شود.
نمایندگان در حال انجام کارهای اجرایی بوده و به شدت پیگیر پروژه ها هستند که بعضا کارساز است. یعنی زمانی که نمایندگان کاری را پیگیری می کنند، با همان پولی که معین شده بود، کارها انجام می شود.
مشکلی که در کشور وجود دارد این است که فرمانداران به دلیل عدم اختیارات لازم نمی توانند مشکلات را مناطق خودشان حل بکنند و باید به تهران بیایند. دولت باید یک تغییر نظری بدهد و به استانداران و فرمانداران اختیار بدهد تا در همان منطقه خودشان تصمیم بگیرند. دلیل ندارند که برای یک وام تهران تصمیم بگیرد.
زمانی که این مسائل به صورت آیین نامه‌ایی در بیاید، کار نماینده هم سبک می شود. یعنی مردم برای وام و شغل و ... به نماینده مراجعه نمی کنند. اداره کار مسئول شغل است. با این وضعیت نماینده به کار قانون گذاری نمی رسد. ما نباید توقع زیادی داشته باشیم و باید ساختارهای انتخاباتی را تغییر بدهیم. مردم چون به نماینده رای می دهند، فکر می کنند رئیس جمهور آن منطقه است و همه کاری می تواند بکند که این دیدگاه ها باید در 3 دوره آینده مجلس تغییر کند. با این حال نمایندگان باید کار مردم را راه بی‌اندازند و دولت نیز خودش را با شرایط تطبیق بدهد تا مدیرانی درست انتخاب شوند.
* به نظر شما این توقعات را خود نمایندگان با شعارهای انتخاباتی خود ایجاد نکردند؟
بله، اما این کار اشتباه است. زمانی که من برای انتخابات مجلس کاندیدا شدم، هیچ وعده‌ایی به مردم ندادم و حتی وقتی که سوال کردند برای مردم چه کاری انجام می دهید، پاسخ دادم که هیچ. مردم تعجب کردند که من برای چه داوطلب شدم. به آنان گفتم که آمدم به شما راست بگویم.
نماینده باید قانون گذار و نماینده فکری مردم در قانون گذاری باشد. باید در شهرستان ها اتاق فکرهایی با حضور متخصصان تشکیل داده و به نماینده کمک کنند تا متوجه مصوبات مورد نیاز شود. در این صورت به نمایندگان مجلس از عقبه فکری حوزه انتخابیه خود برخوردار هستند، وزرا را به درستی انتخاب کرده و به کارها نظارت می کنند.
مردم باید متوجه باشند که وظیفه نماینده انتخاب درست وزرا است تا مشکلات معیشتی حل شوند؛ نه اینکه بر اساس مسائل سیاسی رای بدهند. این موضوع تا زمانی که در جامعه ما درست شود، چند سال طول می کشد و اگر از همین حالا، بخواهیم مشکلات را حل کنیم، تا 3 دوره مجلس طول می کشد.
* جلسات مشترک دولت و مجلس که در پنج شنبه ها شکل می گیرد، توانسته تعامل بیشتری بین دو قوه ایجاد کند؟
وزرا باید به اندازه در کمیسیون های تخصصی حضور داشته و لازم نیست هر هفته به کمیسیون ها بیایند. بهتر است معاونین وزرا روی موضوعات مختلف کار کنند و از سوی دیگر کمیته های مختلف در مجلس فعال شوند تا کار فکری بیشتر انجام شود.
به طور مثال، وزیر اقتصاد به کمیسیون اقتصادی می آید، کمیسیون برنامه و بودجه یا اصل نود و ... نیز او را صدا می کنند؛ درحالی که نمی شود وزرا فقط به کمیسیون ها بروند و بهتر است که هر دو هفته یک بار، یک ساعت به مجلس بیایند. به نمایندگان محترم پیشنهاد می کنم که اگر فرضاً کمیسیون انرژی وزرای نفت یا نیرو را صدا کرد، آنان سوالات خود را به این کمیسیون بدهند که دیگر وزرا از این کمیسیون به کمیسیون دیگر در رفت و آمد نباشند.
اگر وزرا بخواهند هر روز به مجلس بیایند که چه زمانی فرصت کار کردن دارند؟ بنابراین، بهتر است که جلسات هر دو هفته یا ماهی یکبار برگزار شود. وزرا باید در دولت با معاونان خود جلسه بگذارند و با کارشناسان و متخصصان بخش خصوصی صحبت کنند، همچنین باید برای کارهای اجرایی به شهرستان ها سر زده و به استانداران اختیار بدهند.
