به گزارش روز دوشنبه گروه فرهنگی ایرنا از روزنامه ایندیپندنت، موزه ونگوگ آمستردام برای اولین بار در تاریخ هنر، ۴۰ نامه دست‌نویس به جا مانده از ونسان ونگوگ را به نمایش گذاشته است. برای آن دسته از علاقه‌مندانی که امکان سفر به آمستردام و بازدید از این نمایشگاه را ندارند هم کتابی از این نامه‌ها منتشر شده که می‌توان آن را در خانه خواند.
اما چرا باید نامه‌های مردی را بخوانیم که به نقاشی‌هایش معروف است، نه نوشته‌هایش؟ دلیلش آن است که نامه‌های ونگوگ به نوبه خود یک اثر هنری هستند. نقاشی‌های این هنرمند حتی بدون آن که چیزی درباره خالق آنها بدانیم، همچنان مجذوب و شیفته‌مان می‌کنند اما این نامه‌هایش هستند که از چهره پشت نقاب پرده برمی‌دارند.
نینکه باکر (Nienke Bakker) متصدی نمایشگاه و ویراستار کتاب نامه‌های ونگوگ در این باره می‌گوید: او (ونگوگ) دقیقا می‌دانست چگونه مقصودش را برساند و افکارش را سروسامان دهد. حتی پیش از آن که به یک هنرمند تبدیل شود، استعداد تصویر کردن یک صحنه یا داستان را داشت.
بیش از ۸۰۰ نامه از ونگوگ به جا مانده که بیشترشان در موزه ونگوگ نگهداری می‌شوند. این کلکسیون شامل نامه‌هایی است که وی به برادر کوچکتر و حامی مالیش، تئو، نوشته بود. این دسته از نامه‌های شخصی ونگوگ، جزء اصلی نمایشگاه و کتاب مذکور در آمستردام هلند هستند. این نمایشگاه تا ۱۰ ژانویه (۲۱ دی ۹۹) ادامه خواهد داشت.
به گفته باکر، ونگوگ نگارشی جذاب داشت. نامه‌های وی درباره زندگی روزمره‌اش هستند اما طوری نوشته شده‌اند که همه می‌توانند با آنها ارتباط برقرار کرده و درکشان کنند.
ونسان ونگوگ یک نقاش پسادریافتگر هلندی در سده نوزدهم بود که از کودکی به نقاشی علاقه داشت ولی تا اواخر دهه دوم زندگی‌اش دست به قلم نشد. او بسیاری از کارهای شناخته‌شده‌اش را در دو سال آخر عمرش تکمیل کرد و در یک دهه بیش از دو هزار و ۱۰۰ کار هنری تولید کرد که شامل ۸۶۰ نقاشی رنگ روغن و بیش از ۱٬۳۰۰ نقاشی با آبرنگ، طراحی و چاپ هستند.
این هنرمند پرآوازه اواخر عمر به شدت با بیماری روانی اختلال دوقطبی و فشار روحی دست به گریبان بود. افسردگی و مشکلات روانی او روز به روز وخیم‌تر می‌شد تا این که در نهایت در ۳۷ سالگی به زندگی خود پایان داد.
