شاید در دنیا کمتر چیزی بتواند مرا به اندازه یک رالی تروتمیز و سریع و طولانی پینگ‌پنگ به وجد بیاورد و مجذوب کند.به‌طرز شگفت‌آوری، همین حالا که دارم این چند سطر را می‌نویسم، قلبم تندتر می‌زند و به وضوح هیجان زده‌ام.پینگ پنگ ورزشی به غایت جذاب، پرهیجان و زیباست به شرطی که بازیکنانش درست و خوب بازی کنند.من عمیقا شیفته این ورزشم. این شیفتگی از نوجوانی که به همراه برادرم کاوه تنیس روی میز یا همان پینگ‌پنگ خودمان را شروع کردیم و با افراط و اشتیاق پیگیری‌اش کردیم و ادامه دادیم و بعدها هم که برادر آخر، زنده‌یاد نوید اضافه شد، تا همین حالا که جز تماشا کردنش از همین صفحه کوچک موبایل، نقطه اتصال چندانی میانمان نمانده است...
قهرمانان ملی زمان نوجوانی و جوانی ما مجید احتشام زاده، فواد کاسب، برادران عالمیان و ابراهیم علیدخت بودند و قهرمان بلامنازع جهان، جیانگ جیالیانگ افسانه‌ای که غالبا در فینال‌ها یان اووه والدنر سوئدی را ملاقات می‌کرد. جیالیانگ با چهره به یاد ماندنی‌اش کمتر از یک دهه آن بالاها بود و دیگر خبری از او نشد اما والدنر خوش سیما و خوش تیپ که فقط ۶ سال از من بزرگتر بود، از ۱۶ سالگی تا همین ۵ سال پیش یعنی ۵۱ سالگی در اوج توپ زد، بارها و بارها قهرمان جهان شد و حالا اسطوره بازنشسته اما بی‌رقیب تنیس روی میز دنیاست. تنیس روی میز، تلفیقی شگفت انگیز و یگانه از سرعت، دقت، مهارت و تکنیک، خلاقیت و قدرت است. سرعت برق‌آسا در تصمیم‌گیری، آمادگی بی‌حد بدنی، تمرکز فراوان، تسلط بر اعصاب و خلاقیت بالا از ملزومات اجتناب ناپذیر پینگ‌پنگ است. گاهی از حرف بعضی‌ها که پینگ‌پنگ را ورزشی سبک و ساده فرض می‌کنند، خنده‌ام می‌گیرد. این ورزش یکی از سریعترین ورزش‌های جهان است. سرعت اولیه توپ پینگ‌پنگ تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. همین ورزش ساده یکی از سنگین‌ترین ورزش‌های دنیاست. از این پس گاهی تصاویر جذاب و زیبای پینگ‌پنگ را هم پست می‌کنم که در تماشای این زیبایی‌ها با من شریک باشید
