عبدالله علیخانی، تهیه‌کننده سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: امروز در سینمای ما تهیه‌کننده‌ای را نمی‌توان یافت که سرمایه متعلق به خودش باشد یا دغدغه اکران آنقدر برایش جدی باشد که اگر فیلم نتوانست فروش مناسبی داشته باشد، شکست مالی سنگینی را متحمل شود چراکه بودجه و سرمایه از جای دیگری تزریق می‌شود و آن‌ها سهم خود را در تولید برداشته‌اند و دیگر فروش اهمیتی برایشان ندارد.
علیخانی خاطرنشان کرد: همه فیلم‌های سینمای ایران در این سال‌ها یا با پول‌های دولتی ساخته شده‌اند یا افرادی برای ساخت این آثار سرمایه‌گذاری کرده‌اند که هیچ ارتباطی با سینما ندارند. امروز در سینمای ایران تهیه‌کننده‌هایی که روی پای خودشان ایستاده باشند نهایتاً به اندازه انگشتان دست هستند و به مرور طی سال‌های اخیر تعدادشان کمتر می‌شود.
وی افزود: امروز تهیه‌کننده‌هایی که ریشه‌دار بودند و وقتی فیلم می‌ساختند دغدغه فروش داشتند اکثراً خانه‌نشین شده‌اند و بسیاری از تهیه‌کنندگانی که این روزها مشغول کار هستند فقط از کارت تهیه‌کنندگی‌شان استفاده می‌کنند و در واقع شخص دیگری تهیه‌کننده است و سرمایه از جای دیگری آمده است. این فیلم‌ها معمولاً با ضرر مالی مواجه می‌شوند اما همچنان ساخته می‌شوند چراکه دغدغه دیگری برای ساخت آن‌ها وجود دارد.
این تهیه‌کننده خاطرنشان کرد: قطعاً امکان وجود تهیه‌کنندگانی که حرفه‌ای هستند وجود دارد اما شرایط بسیاری سخت است. بیشتر افرادی که این روزها مدعی استقلال می‌شوند در واقع از دولت پول می‌گیرند یا همانطور که گفتم سرمایه‌شان خارج از سینما تأمین می‌شود. متأسفانه در سال‌های اخیر سینمای مستقل معنای واقعی خود را از دست داده است. اگر سینمای ما تهیه‌کننده مستقل داشته باشد صنوف سینمایی قدرت می‌گیرند و دغدغه‌های حرفه‌ای در سینما به وجود می‌آید که منجر به ساخت آثار با کیفیت و ارزشمند می‌شود.
علیخانی تصریح کرد: شرایط سینمای ما امروز به شکلی است که تهیه‌کنندگان مستقل اکان فعالیت ندارند و اندک افرادی که در این عرصه دارای استقلال هستند کم‌کم کنار می‌روند و در آینده‌ای نه چندان دور سینما به طور کامل در خدمت سرمایه‌گذاران بی‌ربط به این هنر و بخش‌های دولتی قرار می‌گیرد. نظم اقتصادی سینما به قدری بهم ریخته که نمی‌توان انتظار داشت با ایده‌های ساده به راه‌حلی برای بیرون رفتن از بحران فکر کرد و به نظر من باید کارشناسان بسیاری به این موضوع ورود کنند. یکی از بهترین راهکارها اتحاد تهیه‌کنندگان است، متأسفانه از زمانی که اتحادیه تهیه‌کنندگان از بین رفت و چند انجمن و اتحادیه تشکیل شد و انسجام به طور کامل حذف شد دیگر تهیه‌کننده‌ها نتوانستند برنامه‌ریزی‌های دقیق، کارشناسانه و راهگشا داشته باشند تا سینما به این وضعیت نابسامان دچار نشود. امروز عدم اتحاد تهیه‌کنندگان باعث شده تا بازیگرسالاری به وجود آید و حتی بازیگرانی که تضمینی برای فروش فیلم نیستند از تهیه‌کنندگان دستمزدهای بالایی درخواست کنند. در طول سال تنها 10 درصد فیلم‌های سینمایی به سود می‌رسند و نهایتاً به همین تعداد هم بتوانند بودجه خود را بازگردانند و مابقی آثار دچار ضرر اقتصادی می‌شوند و در این وضعیت نمی‌توان انتظار داشت که تهیه‌کننده‌ای با بودجه خود دست به ساخت فیلم بزند.
انتهای پیام//
