«لالایی‌های ایرانی» کودکان را آرام می‌کند

به گزارش خبرنگار جامعه خبرگزاری فارس،مریم کاشف نیا، محقق و کارشناس فرهنگ در برنامه صبحگاهی «صبح پارسی» شبکه جام جم، عنوان کرد: فرهنگ مجموعه‌ای از کنش‌هاست که در طی هزاران سال به عنوان میراث به یک ملت می‌رسد و نمی‌توان گفت فرهنگی که اکنون داریم مجموعه کنش‌هایی است که در صد سال اخیر یا در دوره حاضر اتفاق افتاده، بلکه طی هزاران سال مثل ساخت دیواری که تک تک آجرهایش روی هم قرار می‌گیرند، تا الان به عنوان یک میراث به دست ما رسیده است.

این پژوهشگر فرهنگ اظهار کرد: فرهنگ می‌تواند مجموعه ادبیات، گفتار و حتی داستان‌ها و رفتارهای عمومی و اجتماعی ما باشد که ما در یک جامعه از خودمان بروز می‌دهیم و این مجموعه چون مجموعه رفتارهای عمومی ما است در یک کشور به اسم فرهنگ آن را می‌شناسیم.

وی درباره عرف در جامعه، گفت: شاید ما دلیل اجتماعی خیلی از رفتار‌هایی که انجام می‌دهیم را نمی‌دانیم ولی در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که این کار،کار درست یا اشتباهی است یا در خیلی از تلفظ های عامیانه می‌بینیم که مردم می‌گویند چه فرد با فرهنگی است یا بالعکس.

کاشف نیا گفت: این به همین دلیل است که یکسری از کنش‌ها در ذهن ما جاگیر شده اند که هم عرف، اعتقادات و باور های مذهبی و هم یکسری از رفتار های جمعی این را در ذهنمان جاگیر کرده است. همچنین گاهی اوقات عرف بالا تر از یک فرهنگ قرار می‌گیرد.

این کارشناس فرهنگی تصریح کرد: شعر فردوسی بیان می‌کند آن فرهنگی که ما داریم از جواهر و گهر هایی که به دست می آوریم بالاتر است؛ چون ممکن است فرد تمام دارایی‌های مالی اش را از دست بدهد ولی فرهنگ را از دست نمی‌دهد.

وی ادامه داد: فرهنگ می‌تواند به میزان زیادی با مکانی که زندگی می کنیم و فشارها و آسیب‌های اجتماعی ربط داشته باشد. ولی فرهنگی که خود شخص می‌تواند داشته باشد و برای خود بسازد، خوب است که از زبان شروع کند. زبانی که بالغ بر هزار سال قدمت دارد که الان شاید در بدترین عصر خودش قرار گرفته است.

کاشف نیا عنوان کرد: در باورهای عمومی، همه مردم ما شعرهای پارسی را می‌دانند اما دلیلی که باعث می‌شود اشتیاق به دانستن شاهنامه یا دیوان سعدی کم شود این است که ما این زبان را آسان تر و واژگان را کمتر می‌کنیم؛ در صورتی که اگر از هر زبانی تعدادی واژه بدانیم می‌توانیم به آن زبان تلفظ و تکلم کنیم‌.

این محقق تاریخ اظهار کرد: زبان فارسی بزرگترین چیزی است که الان ما را گرد هم آورده است و جدای از بحث ادیان مختلف، تمام پارسی زبانان را دور هم جمع کرده است. در زبان فارسی نزدیک به ۴ هزار شاعر داریم که دیوان دارند،

وی ابراز داشت: این در هیچ ادبیاتی دیده نمی‌شود و این نکته مختص ادبیات پارسی است. در این ادبیات گنجی نهفته است که هر روز چیزهای جدید تری از آن آشکار می‌شود.

کاشف نیا در مورد انتقال فرهنگ به فرزندان، عنوان کرد: انتقال فرهنگ به فرزندانمان را باید از زمانی شروع کنیم که فرزندمان شیرخواره است. همانطور که باید قرآن را بیاموزیم باید به همان مقدار هم روی فرهنگ و ایرانی بودن آن فرزند کار کنیم‌.

این کارشناس فرهنگ یادآور شد: مادر خانواده باید برای بچه لالایی‌های پارسی بخواند و ما آنقدر در گفتار و فرهنگ‌های عامیانه‌مان لالایی‌های مختلف درگوشه گوشه ایران داریم که یک مادر ایرانی می‌تواند به هر زبانی فرهنگ را به فرزندش انتقال دهد.

کاشف نیا بیان کرد: باید به فرزندانمان حافظ و شاهنامه را یاد دهیم. اگر می‌خواهیم از فرهنگمان نگهداری کنیم و آن را حفظ کنیم باید به یکسری از منابعی که داریم رجوع کنیم.

وی افزود:وقتی می‌خواهیم با فرزندانمان صحبت یا آنها را مورد انتقاد و تشویق قرار دهیم می‌توانیم اسرارالتوحید را برایش بخوانیم و از سخنان بزرگان بگوییم و از این الگوها استفاده کنیم.

این کارشناس فرهنگ اضافه کرد:همچنین می‌توانیم فرزندانمان را با ادب پارسی سعدی آشنا کنیم و به آنها آموزش دهیم که این کار را ابتدا باید از خودمان آغاز کنیم.

کاشف نیا تصریح کرد:هرگز یک فرهنگ نمی‌تواند به یک فرهنگ دیگر غلبه پیدا کند؛ مگر اینکه احساس کند در مقابل آن فرهنگ ضعیف است. در دوره‌ای که مغول‌ به ایران حمله می‌کند می‌بینیم که مکاتب هنری کاملا عوض می‌شوند.

وی متذکر شد: به این دلیل است که احساس می‌کنیم اگر مغول شمشیر در دست دارد می‌خواهد آن را به ما تحمیل کند و فرهنگی بالاتر دارد اما کسی مثل خواجه نصیرالدین توسی در دستگاه مغول کمک فراوانی به ایران و ایرانیان کرد؛ به این دلیل که او به روش مبارزه عمل نکرد بلکه خیلی آرام فرهنگ ایرانی را جلوی شمشیر قرار داد، همچنین فردوسی و شعرا و ادبای دیگر.

این محقق و کارشناس حوزه فرهنگ افزود: نیازی نیست برای نجات و حفظ فرهنگ کار خیلی بزرگی انجام دهیم بلکه می‌توانیم از خانه خودمان شروع کنیم.

کاشف نیا گفت:همچنین نباید فرزندانمان را اجبار و تشویق به مهاجرت کنیم و اگر فرزندی عرق در وجودش داشته باشد با خودش فکر می‌کند که کجای یک جزء از کل می‌توانم باشم تا آن کل را درست کنم.

وی بیان کرد: موفقیت این نیست که من به عنوان یک انسان فرهنگی در شاخه تاریخ یا ادب پارسی کارهایی را برای فرهنگ انجام دهم بلکه فردی می‌تواند پزشک باشد اما به فرزند خودش ادب پارسی و فرهنگ را بیاموزد و به فرزندش یاد دهد که از فرهنگ استفاده کند.

انتهای پیام/