فرهاد مجیدی در ۳ دوره مختلفی که هدایت استقلال را در دست گرفته، همواره در پی استفاده از تمام ظرفیت و پتانسیل تیمش بوده و سعی کرده است از تمامی بازیکنانی که در اختیار دارد، به بهرتین شکل ممکن بهره ببرد تا تیمش را به موفقیت برساند. اما این مسئله در لیگ بیست و یکم نمود بیشتری داشته و کادرفنی این تیم به سرپرستی مجیدی، با تغییرات گسترده در ترکیب هایش، همواره باعث غافلگیری حریف شده است.
آبی های پایتخت در لیگ بیست و یکم ستاره مطرح و درجه یکی در تیمشان ندارند اما در اسکواد این تیم، بازیکنان زیادی دیده می شود که توانایی بازی در ترکیب اصلی را دارند و تقریبا می توان گفت استقلال در بسیاری از پست ها حتی بیش از ۲ بازیکن هم تراز دارد که مجیدی می تواند از هر کدام از آنها استفاده کند و این مسئله نیز سبب شده است تا آبی پوشان تا پایان هفته دهم رقابت های لیگ برتر، هرگز دو ترکیب یکسان را در بازی هایشان تجربه نکرده باشند.
استقلال در هفته دوم و دیدار برابر ذوب آهن، از ۹ بازیکن خود که در دیدار هفته نخست برابر هوادار به میدان رفته بودند، استفاده کرد و مهدی مهدی پور و کوین یامگا به جای زبیر نیک نفس و سبحان خاقانی در ترکیب اصلی قرار گرفتند تا این ۲ تغییر را در تیم مجیدی شاهد باشیم. بیشترین تشابه ترکیبی استقلال در این فصل، به هفته های دوم و سوم برمیگردد که مجیدی در ترکیب دیدار با تراکتور و نسبت به بازی مقابل ذوب آهن تنها یک تغییر را انجام داد و آن حضور روزبه چشمی به جای ارسلان مطهری بود و ۱۰ بازیکن دیگر بدون تغییر بودند. همچنین آبی ها در دو بازی هفته نهم و دهم برابر پیکان و سپاهان نیز فقط یک تغییر در ترکیب اصلی ایجاد کردند.
استقلال در دیدار هفته چهارم برابر فجرسپاسی، ۲ تغییر دیگر نسبت به بازی های گذشته داشت. امین قاسمی نژاد و رودی ژستد در دیدار با نماینده شیراز از ابتدا به میدان رفتند. مجیدی هفته پنجم و بازی با نساجی، بازهم ۲ تغییر نسبت به بازی قبلی برابر فجر ایجاد کرد و آن، حضور علیرضا رضایی در درون دروازه و بازگشت دوباره امیرحسین حسین زاده به ترکیب اصلی و خروج نام وریا غفوری از جمع نفرات اصلی بود.
در تقابل با گل گهر این تغییرات افزایش یافت. عارف آقاسی به جای مرادمند در خط دفاعی بازی کرد، وریا غفوری به ترکیب بازگشت، متین کریم زاده جایگزین جعفر سلمانی شد، سعید مهری نیز جای حسین زاده را در ترکیب گرفت و به دلیل عدم استفاده استقلال از دو بازیکن خارجی خود، کوین یامگا و رودی ژستد از ترکیب خارج شدند تا محمدرضا آزادی از ابتدا به میدان برود. بدین ترتیب استقلال در تقابل با سیرجانی ها و نسبت به بازی هفته قبلش برابر نساجی ۵ تغییر و نسبت به دیدار هفته نخست مقابل هوادار ۷ تغییر را در ترکیبش ایجاد کرد.
آبی ها پس از دیدار برابر گل گهر، راهی آبادان شدند تا با صنعت نفت دیدار کنند. با حل شدن مشکل دو بازیکن خارجی، رودی ژستد و کوین یامگا به ترکیب اصلی بازگشتند. حسین مرادمند و روزبه چشمی به جای محمد دانشگر و عارف آقاسی در جمع نفرات اصلی قرار گرفتند. جعفر سلمانی و امیرحسین حسین زاده نیز به جای خود بازگشتند و تغییرات استقلال نسبت به بازی قبلش مقابل گل گهر، به عدد ۶ رسید!
برای دیدار برابر پرسپولیس، حسینی به دروازه بازگشت، دانشگر نیز دوباره به خط دفاعی اضافه شد و رضا آذری جایگزین رضاوند مصدوم شد تا استقلال نسبت به دیدار پیشین خود در آبادان ۳ تغییر در ترکیبش ایجاد کرده باشد. آنها هفته بعد از دربی مقابل پیکان نیز ۳ تغییر دیگر داشتند و هفته دهم در تقابل با سپاهان نیز نسبت به هفته پیش از آن و جدال با خودروسازان، مجیدی یک تغییر در ترکیب تیمش ایجاد کرد و آن بازگشت مرادمند به جای دانشگر بود.
به هر شکل در طی ۱۰ هفته گذشته، استقلال هرگز یک ترکیب یکسان را به خود ندیده است و به طور مثال حتی ترکیب هفته دهم با ترکیب هفته های ابتدایی نیز یکسان نیست و آبی های در هر بازی از نفرات مختلفی بهره برده اند. فرهاد مجیدی همواره در حال چینش ترکیب های متفاوت در تیمش بوده که این مسئله هم مزایایی دارد و هم معایبی. به دلیل در اختیار داشتن نیمکت پرترافیک، کادرفنی استقلال ترجیح می دهد از تمام بازیکنانش استفاده کند تا مسائلی نظیر خستگی و بحث مصدومیت ها کاهش یابد. اما از سوی دیگر، میزان همکاری و هماهنگی میان بازیکنان این تیم کاهش پیدا کرده و همگان به این موضوع اذعان دارند که داشتن نفرات ثابت و هماهنگی میان بازیکنان، یکی از عوامل اصلی رسیدن به موفقیت است چیزی که در سالهای گذشته و در ترکیب تیم رقیب وجود داشته و آنها با استفاده از نفرات ثابت، عناوین قهرمانی را به دست آورده اند.
