به گزارش خبرگزاری فارس از ممسنی، صنایع دستی، نماد فرهنگ اصیل و تاریخ کهن و هنر بی‌مثال مردم این سرزمین و گوهرِ پاکیزه و قیمتیِ مردم ایران هستند که به دستِ پرتوان صنعتگران، هنرمندان و بافندگان ایرانی تولید شده است.
گوهری پاکیزه که برآمده از رنجِ آدمیزادی است؛ نه محصولِ پیچ و تابِ دستگاه‌های تولید.
دستانی از جنس مهربانی، شوق و ایمان نقش بر قالی می زند و چشمانی از جنس خدا نخ ها را اندرون پویش پارسی تاب می دهد و نباشد زیباتر از دستان و چشمان او که زیبایی های فرهنگش را به رخ می کشد.
صنایع دستی ایرانی اصیل‌ترین، مردمی‌ترین و کاربردی‌ترین هنر سرزمین ما به شمار می آید که این صنایع معمولا در مناطق روستایی و عشایری و در محل سکونت صنعتگران با دستان پر توانشان تولید می شود.
رضا رادمهر، از جمله کسانی است که صنایع دستی ممسنی را زنده نگه داشته و در این زمینه با در اختیار گذاشتن تجربیات و فرصت های خوب در اختیار زنان و دختران روستایی و عشایری توانسته است سبب خیری شود.
او خود را این گونه معرفی کرد: رضا رادمهر، متولد ۱۳۵۰، زاده و ساکن شهرستان ممسنی هستم و از سال ۱۳۷۰ با توجه به اینکه اجداد ما در کار صنایع دستی فعالیت داشتند و خودم هم علاقه زیادی به این کار داشتم تصمیم گرفتم که وارد کار صنایع دستی و فرش بشوم.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه چند سال پیش، بافت فرش زیر نظر جهاد کشاورزی بود، از طرف این اداره، شرکت تعاونی فرش دست بافت در ممسنی به ثبت رسید و به مدت چهار سال به سمت مدیرعامل این تعاونی با تعداد ۲۵۰۰ سهامدار بانو فعالیت داشتم و از روستا ها شروع به بافت فرش و گلیم کردیم که به خاطر رفاه حال بافندگان، علاوه بر ارائه تسهیلات مختلف، فروشگاه زنجیره‌ای نیز تاسیس کردیم که اعضاء بتوانند از ارزاق نیز استفاده کنند.
کارآفرینی؛ مسیری پر پیچ و خم اما نتیجه‌بخش
رادمهر با توجه به اینکه مدت مدیریتش در این تعاونی به پایان رسیده بود گفت: بعد از چهار سال، یک شرکت سهامی خاص تولید فرش دست باف به نام خومه زار ممسنی را به ثبت رسانیدم و هر ساله در نمایشگاه فرش بین المللی تهران شرکت داشتم که بافنده ها در این مدت در مکان نمایشگاه مشغول به کار می شدند.
او بیان کرد: مدتی بعد از به ثبت رساندن شرکت، صادرات فرش دست بافت به دلیل یک سری شرایط حاکم، منقضی شد و در کار فرش با شکست مواجه شدیم و علاوه بر وجود بدهی، سختی های بسیاری را پشت سر گذاشتیم.
رادمهر ادامه داد: بعد از برگشت دوباره، وقتی که تجربه کاری به دست آورده بودم، کارگاهی در نزدیکی مرکز شهر اجاره کردم و بافنده های نمونه فرش های ریزبافت صادراتی در کارگاه به صورت سرویسی، شروع به کار کردند.
وی که بعد از مدتی با توجه به سختی های این کار، سراغ راه دیگری می رود، در این زمینه گفت: با توجه به نداشتن سرمایه، از طریق کمیته امداد شهرستان ممسنی تسهیلات در اختیارمان گذاشتند و با همکاری اداره میراث فرهنگی، بازارچه‌ای در ورودی نوراباد به صورت سیاه چادر راه اندازی و تولیدات صنایع دستی و ایلیاتی را خریداری و شروع به تولید کردیم.
کار تولیدی را با خانواده دنبال کردم
مرد ترک تبار ادامه داد: به دلیل اینکه سیاه چادر امنیت نداشت و باید هر شب وسایل را جمع می‌کردیم، تعدادی از مسوولین یک کانکسی که مربوط به اطلاعات گردشگری بود را در اختیار ما قرار دادند.
رادمهر افزود: تعدادی از وسایلی که در کانکس بود را دزدیدند و در آنجا هم شکست مالی خوردیم؛ اما تصمیم گرفتم در این زمینه خانواده ای حرکت کنم و با توجه با اینکه همسرم، در خانواده ای قدیمی و سنتی بزرگ شده بود و با صنایع دستی آشنایی داشت، مدرک استادکار را اخذ کرد و دخترم هم به کلاس زبان رفت تا با اکثر مشتری های ما که توریست بودند، بتوانیم ارتباط برقرار کنیم.
وی گفت: پسرم هم در آن زمان آموزش موسیقی را فرا گرفت و به دلیل اینکه غرفه ما محصولات صنایع دستی و سنتی است، در جشنواره و نمایشگاه ها، موسیقی زنده اجرا می‌کند.
هر سیاه‌چادر؛ یک کارگاه تولید صنایع دستی
رادمهر ادامه داد: در ادامه کار در روستاهای مختلف ممسنی، تولیدی فرش و گلیم راه اندازی کردیم و تولیدات عشایر را اعم از وسایل سنتی، محصولات لبنی، نان محلی و... را خریداری و روانه بازار فروش می‌کنیم.
وی گفت: من معتقدم هر سیاه چادر یک کارگاه کوچک است چون ما تمام وسایل مورد نیاز کارمان را از عشایر و ایلیات خریداری می‌کنم.
رادمهر در خصوص نحوه کار خود و نیروهایش بیان کرد: تاکنون ۱۶ قلم کار صنایع دستی تعریف کردیم و نیروهای مختلفی در این زمینه ها مشغول به کار شدند که عمده کار ها در حیاط منزل خودم انجام می شود اما کسانی که حضور در منزل بنده برایشان مقدار نیست، در خانه هایشان کار می کنند.
او درباره تعداد نیروهایی که توانسته مشغول به کار کند، گفت: الان نزدیک به ۶۰ نفر با ما همکاری می‌کنند که به علت کرونا، مقداری کار لنگ شده و نمی‌توانیم در جایی همه را گرد آوریم و بیشتر از این نیرو داشته باشیم.
وی همچنین اظهار داشت: ما باعث شدیم حدود ۴۰۰ نفر، از راننده تا بافنده مشغول به کار شوند و سعی می‌کنیم خانواده های بی بضاعت، زندانیان، معتادان گمنامی که در حال ترک اعتیاد هستند و... را مشغول کنیم چون نتیجه خوبی گرفتیم و مطمئنم که چنین خانواده هایی در اولویت هستند.
رادمهر درباره نمونه صنایع دستی که بند به بند با دستان صنعتگران تولید می شود، گفت: از نمونه کار ها می‌توان به نیچیت بافی( آلاچیق های سنتی)، مشک و ملار، جا قرآنی، گلیم، فرش، خیک(جای روغن محلی عشایر)، چمتر و دولچه و.. اشاره کرد همچنین ما کارگاه های آموزشی فرش و گلیم و...نیز برگزار می‌کنیم.
اشتغالزایی برای نیازمندان؛ توشه‌ای برای آخرت
وی نظر خود را درباره صنایع دستی و سنتی چنین بیان کرد: صنایع دستی، هم زیبایی ها و وجوه تزئینی خود را دارد و هم زبان گویا و روشن تاریخ، تمدن، هویت و هنر ایرانیان هستند.
این کارآفرین از بیشترین موانع و اشتباهاتی را که در طول مسیر پشت سر گذاشته گفت: بیشترین موانع من در این کار نداشتن سرمایه و بدترین اشتباهم، اعتماد به افرادی بود که سوءاستفاده کردند.
رادمهر شخصی است که در زندگی با موقعیت های مختلفی روبه رو شده و تجربیات زیادی کسب کرده و با توجه به همین موضوع گفت: معتقدم مشورت در هر امری خیلی خوب و موثر است و باید با برنامه حرکت کنیم و خود به شخصه با دیدن زندگی افراد موفق انرژی مضاعف می‌گیرم و سعی می کنم از تجربیات دیگران نیز استفاده کنم.
وی ادامه داد: تا الان سعی خودم را کرده ام که مادیات مانع کارم نشود و در راه خشنودی خداوند حرکت کنم که هم بتوانم گرهی از مشکلات دیگران باز کنم، و هم اینکه با دعای خیر این خانواده ها، موفق و سالم باشم و توشه ای برای آخرتم جمع کرده باشم.
رادمهر شکست را این گونه توصیف کرد: شکست، پله های ترقی هستند که از آنها می‌توانیم تجربیات زیادی کسب کنیم و اگر شکست نباشد، موفقیتی هم در کار نیست و این شکست روندی طبیعی است که اتفاق می افتد.
انتهای پیام/س/ع
