یوسف مولایی در گفت و گو با ایسنا در ارزیابی خود از روند مذاکرات وین اظهار داشت: پرونده هسته‌ای ایران به لحاظ ویژگی هایی که دارد، بسیار پیچیده است و در مذاکرات بین المللی طولانی‌ترین مذاکرات را به خود اختصاص داده است.
وی تصریح کرد: از یک طرف کل جامعه جهانی و شورای امنیت درگیر این مساله است از طرف دیگر مورد توجه همسایگان و رقبای ایران در منطقه قرار دارد، بنابراین با چالش هایی مواجه است و هر کدام از طرفین منافع خود را دنبال می کنند.
این کارشناس مسائل بین الملل همچنین بیان کرد: ایران در این زمینه سرمایه گذاری زیادی انجام داده و می خواهد که دستاوردی داشته باشد، ضمن این که تغییر دولت ها در ایران و ایالات متحده نیز بر این مساله اثر گذار است و به این پرونده وضعیت خاصی می دهد که به راحتی گره ها گشوده نمی شود.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: به نظر می رسد طرفین در شرایط کنونی به یک نقطه نظر مشترک رسیده اند که پرونده هسته ای به مدار خودش برگردد اما از آنجایی که یکبار از مدار خارج شده بازگرداندن دوباره آن زمان‌بر و هزینه‌بر بوده و چه بسا نیاز به انعطاف طرفین دارد.
مولایی افزود: در حال حاضر نمی توان نظر قطعی داد که آیا موفقیت آمیز بوده یا خیر اما با توجه به این که بعد از یک وقفه شروع شده می توان آن را مثبت تلقی کرد. اما این که چگونه این مساله را اندازه گیری کنیم شاخص خاصی نداریم زیرا باید نتیجه مشخص باشد و تا زمانی که نتیجه حاصل نشود نمی توان قطعی نظر داد.
این کارشناس حقوق بین الملل ابراز عقیده کرد: تاکنون مذاکرات خیلی سخت پیش رفته است اما بتدریج نظرات طرفین به یکدیگر نزدیک می شود؛ از یک طرف ایران مواضعش تلطیف شده از سوی دیگر آمریکا خواسته های ایران را قبول کرده که پایه مذاکرات قرار گیرد.
وی تاکید کرد: فکر می کنم به طرف نتیجه نهایی حرکت می کنیم اما هنوز فاصله داریم اما جهت درست است.
این استاد دانشگاه درباره این که ایران اعلام کرده با توجه به دو سند تحریم ها و برنامه هسته ای عمل می کند، گفت: ایران از ابتدا هم براساس این دو سند جلو رفته، برای این که این سندها پذیرفته شود و محور بحث و مذاکره قرار گیرد، بنابراین به تناسب نتیجه، ایران نیز به انجام تعهدات برجامی بر می گردد.
مولایی درباره این که طرف مقابل به تعهداتش پایبند نبوده چطور این مساله می تواند با انجام تعهد، اعتماد ایران را به دست آورد؟ گفت: در چارچوب ساختار و سیستم بین المللی هیچ کشوری به کشور دیگر وقتی تعارض منافع دارند اعتماد ندارد و به دنبال حداکثر منفعت خودش است، در واقع هیچ تعهد بین المللی نیست که از سوی طرفین قابل نقض نباشد هر کشوری می تواند از تعهدات خارج شود.
این کارشناس حقوق بین الملل ادامه داد: در حوزه دیپلماسی و سیاست دولت ها می توانند از مکانیسم شرمنده سازی برای دولتی که تعهدش را انجام نداده استفاده کنند و طبیعتا آن کشور اعتبار جهانی اش را از دست می دهد و در تصمیم سازی جهانی نقشش کمتر می شود.
وی اظهار داشت: البته براساس موازنه قدرت می توان چنین تنظیمی را ایجاد کرد گرچه در اقتصاد جهانی آمریکا پشتوانه قدرت را در اختیار دارد و ما نداریم در هر حال برای حفظ ثبات و امنیت بین المللی باید تلاش کرد.
انتهای پیام
