وی در سال ۱۸۳۹ ازدواج کرد. جان براون شرکت خودش را با نام جان براون‌اند کمپانی در ۱۸۴۴ تاسیس کرد، شرکتی که شامل یک کارگاه ریخته‌گری کوچک بود و اکنون جای آن را مرکز خرید میدان ارچارد گرفته است. کسب و کار وی در زمینه تولید فولاد آنقدر رونق گرفت که بنگاه عاملیت خود را فروخت و به خیابان فرنیوال رفت. براون در ۱۸۴۸ بافر فنری مخروطی شکل را برای واگن‌های راه‌آهن اختراع کرد و آن را به راه‌آهن لندن و شمال غرب و نیز سایر شرکت‌های ریلی در سراسر بریتانیا فروخت. در ابتدای ژانویه ۱۸۵۶ براون در راستای متمرکز کردن کارگاه‌ها و نیروی کار خود در یک مکان واحد، کارخانه اطلس خود را در برایت ساید افتتاح کرد که در ابتدا مساحتی ۳ هکتاری داشت اما طی سه سال تا ۳۰ هکتار گسترش یافت. از ۱۸۵۹ براون با استفاده از پروسه موسوم به بسمر، شروع به تولید سریع خط آهن برای این صنعت کرد. دستاورد بزرگ براون ساخت پوشش‌های زرهی برای کشتی‌های جنگی بود که توانست آن را در سه‌چهارم از ناوگان سلطنتی بریتانیا به کار ببرد. براون در ۱۸۵۶ توانست در خیابان ساویل کارخانه‌های مختلفی را که در بخش‌های مختلف شهر فعالیت داشتند، یک جا گرد آورد. این کار با استفاده از الگوی کارخانه اطلس صورت گرفت و نزدیک به ۳۰جریب را در بر گرفت. وی توانست بیش از چهار‌هزار صنعتگر را در آنجا استخدام کند و به تولید روکش‌های زرهی، قطعات مهمات، میله‌های راه‌آهن، فنرهای فولادی، بافر، لاستیک و محور ادامه دهد. برای روکش‌های زرهی وی، درخواست‌های زیادی از سوی دولت‌های بیگانه طرح می‌شد اما وی پذیرش آنها را منوط به موافقت دولت بریتانیا دانست. مثلا در دوران جنگ داخلی آمریکا، وی سفارش‌های بزرگی از ایالات شمالی را رد کرد. در ۱۸۶۴ کسب‌وکار براون بدل به یک شرکت با مسوولیت محدود شد و او خود را بازنشسته کرد. وی از ۱۸۶۲ یک سال شهردار شفیلد بود و در ۱۸۶۷ به جایگاه شهسواری رسید. براون بودجه ساخت کلیسای اُل‌سنتس را تامین کرد. او در ۲۷ دسامبر ۱۸۹۶ درگذشت.
