فقط به این دلیل که مسئولان فعلی در جریان مذاکرات بعدی دچار اشتباه‌های قابل پیش‌بینی اما غیرقابل جبران نشوند، ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد:
برای هر رویدادی که تازه وارد تقویمی بین المللی می‌شود، همپوشانی نداشتن با رویدادها و فرآیندهای مهم، در شکل گیری آن تقویم، ضرورتی اولیه است.
شرط زمانی جشنواره کن با فیاپف، برگزاری در مقطع زمانی مشخصی در اواسط ماه مه است مگر آنکه این جشنواره به دلیل برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فرانسه مجبور به جابجایی شود.
شرط زمانی جشنواره فجر با فیاپف، برگزاری در پایان ماه مه و اوایل ماه ژوئن است به شکلی که هیچگونه همپوشانی با کن نداشته باشد.
نتیجه‌ی تجمیع این دو شرط به شکل منطقی به نحوی خواهد بود که در نامه فیاپف قید شده است.
به نظر می رسد در این شرایط، بهتر است مسئولان از مشاورانی کاربلد و کارآمد و آشنا به زبان انگلیسی در کنار خود بهره گیرند و در خوشبینانه‌ترین حالت به چنین اشتباهاتی دچار نشوند.
در صوررت تحقق تصمیم اخیر سازمان سینمایی، جشنواره فجر در عرصه بین المللی در سال ۲۰۲۲ هیچگونه برنامه‌ای نخواهد داشت. به این ترتیب، پس از یک دوره تعطیلی موجه در سال ۲۰۲۱ به دلیل شیوع کرونا، این جشنواره یک دوره تعطیلی غیرموجه را سپری خواهد کرد. لازم است مسئولان و مذاکره کنندگان فعلی بدانند در فاصله خرداد ۱۴۰۰ تا بهمن ۱۴۰۱ که جشنواره جهانی فجر برگزار نمی‌شود، سال میلادی ۲۰۲۲ هم خاتمه می یابد.
این خلاء، بدون ارائه هیچگونه ادله‌ی قابل درک در مجامع بین المللی، بالطبع اثر نامطلوبی در ادامه راه جشنواره فجر و اعتبار بین‌المللی آن خواهد داشت.
برخی تجربه‌های غیرحرفه‌ای که منتج به برگزاری جشنواره‌های موضوعی و ایدئولوژیک و یا برخی جشنواره‌های سراسری می‌شود، گاه به حدی غیرتخصصی است که ممکن است با هدف عوامگرایی، بدون اطلاع از ملزومات صنعت سینما، به نمایش همزمان در شهرهای مختلف و حتی برگزاری هفته‌های فیلم در کشورهای خارجی هم بیانجامد.
تقارن جشن‌های انقلاب با جشنواره فجر در بهمن ماه، موجب شده که بسیاری تصوری غلط از مفهوم جشنواره داشته باشند و آن را جشنی همگانی بدانند. از سوی دیگر، برخی مسئولان نیز به واسطه این همزمانی، جشنواره را صرفا محلی برای شعارهای روبنایی تلقی کنند.
جشنواره اصلی بین‌المللی کشور، در حقیقت باید محلی برای مشارکت در فعالیت‌های سینمایی بین‌المللی، با رعایت عرف و قواعد مرسوم در این حوزه باشد، نه جشنواره‌ای که به ضرب خرید فیلم‌های عامه پسند خارجی به‌رغم وجود سالن‌های خالی، ادعا کند به تماشاگران غیرجشنواره‌ای نظری داشته است. جشنواره اصلی کشور محلی برای حرفه‌ای‌ها و علاقمندان جدی سینماست. همین تماشاگران محدود که صندلی‌های سالن‌ها را برای سه نوبت نمایش فیلم اشغال می‌کنند و در سایر جشنواره‌های رده الف از قبیل ورشو و تالین و کارلووی واری ارج می‌بینند.
حضور اعضاء هیات رییسه فیاپف، یعنی نمایندگان فدراسیون بین المللی اتحادیه های تهیه کنندگان فیلم، امکان ارتباط بی واسطه‌ی تهیه کنندگان ایرانی را با آنان فراهم می‌کند و در صورت تداوم، می تواند به بسط همکاری‌های بین‌المللی در زمینه های تولید و عرضه بینجامد. بالطبع آنان که همواره به بودجه‌های نامحدود متصل بوده‌اند و هستند، اهمیت چنین ظرفیت های جدیدی را درک نمی کنند.
۵۸۵۸
