به گزارش بهداشت نیوز، بدن تفاوت بین سلول‌های مفید خودی و مهاجمین را تشخیص می‌دهد اما در بدن فرد مبتلا به اختلال خودایمنی همه چیز متفاوت است و بدن او به اشتباه بخشی را به عنوان یک مهاجم غیرخودی شناسایی می‌کند.
بنابراین آماده مبارزه با سلول‌های سالم خود می‌شود. شدت و میزان این مبارزه نیز به نوع بیماری بستگی دارد و ممکن است تنها یک عضو یا تمام بدن درگیر این اشتباه شوند.
بیماری‌های خودایمنی چه هستند؟
سیستم ایمنی بدن با میکروب‌های مضر و سایر مواردی که نباید در بدن باشند، مبارزه می‌کند. با این حال، گاهی اوقات، مشکل ایجاد می‌شود و به بافت‌های سالم حمله می‌کند که مانند تهدیدی برای بدن است و می‌تواند منجر به التهاب و آسیب به مفاصل، اعصاب، ماهیچه‌ها، پوست و سایر قسمت‌های بدن شود.
چرا بیماری خودایمنی ایجاد می‌شود؟
محققان معتقدند که برای داشتن یک اختلال خودایمنی باید دو اتفاق بیافتد. اول اینکه، ژن‌هایی را از والدین دریافت کنید که احتمال وجود این بیماری را افزایش می‌دهد. دوم اینکه بدن به واسطه عاملی در محیط، مانند ویروس، تحریک شود. از آنجایی که زنان بیشتر از مردان مبتلا می‌شوند، پزشکان بر این باورند که برخی هورمون‌ها ممکن است در ابتلاء آن نقش داشته باشند.
روماتیسم مفصلی
این اختلال خودایمنی روی مفاصل تاثیر می‌گذارد و موجب تورم و درد می‌شود. با گذشت زمان، التهاب به غضروف و استخوان‌ها آسیب میرساند و حرکت آنها را مختل می‌کند. روماتیسم مفصلی همچنین می‌تواند مشکلاتی را در قلب و ریه ایجاد کند. داروها می‌توانند علائم آن را درمان کنند و سرعت بیماری را کاهش دهند.
روماتیسم ستون فقرات
این نوع آرتروز بیشتر روی ستون فقرات تاثیر می‌گذارد اما می‌تواند روی قفسه سینه، گردن، باسن و زانو نیز اثر بگذارد و موجب درد و سفتی آن شود. استخوان‌ها ممکن است در نهایت روی هم قرار بگیرند و حرکت آن نواحی را سخت کنند و درنتیجه اندام ها را نیز تحت تاثیر قرار دهند. درمان آن شامل تمرینات کششی و انجام تمرینات خاص به همراه داروهایی برای تسکین درد، ضد روماتیسم و تزریق داروهای استروئیدی است. همچنین ممکن است برای تعویض مفاصل آسیب دیده نیاز به جراحی باشد.
دیابت نوع۱
این نوع دیابت که بیماری "جوانان" شناخته شده است، معمولاً در کودکان یا نوجوانان ایجاد می‌شود. و زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی، سلول‌های لوزالمعده را از بین می‌برد که هورمونی به نام انسولین را می‌سازد و بدن برای تبدیل غذا به انرژی به این هورمون نیاز دارد. اگر به دیابت نوع۱ مبتلا باشید، این بیماری همیشه با شما خواهد بود اما با مشاهده میزان قندخون و تزریق انسولین در صورت نیاز می‌توانید آن را کنترل کنید.
ام.اس
هنگامی که مبتلا به ام.اس هستید، سیستم دفاعی بدن به درستی کار نمی‌کند و باعث التهاب می‌شود که به سیستم عصبی مرکزی بدن آسیب میرساند. بافت اسکار در طول شبکه اعصاب ایجاد می‌شود و سیگنال‌های عصبی را از مغز به سایر قسمت‌های بدن منتقل می‌کند و موجب درد، مشکلات حرکتی و تعادل و ضعف می‌شود. دارو می‌توانند به رفع علائم کمک کنند و بیماری را کاهش دهند.
بیماری التهابی روده
بیماری کرون و کولیت روده از انواع بیماری‌های التهابی روده هستند. سیستم دفاعی بدن به روده‌ها حمله می‌کند و موجب التهاب، درد شکمی و خونریزی می‌شود. بیماری کرون معمولاً در قسمت انتهایی روده کوچک و روده بزرگ اتفاق می‌افتد، در حالی که کولیت روده در داخل روده ایجاد می‌شود. درمان آن با داروهای ضدالتهابی، آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهایی برای کند کردن سیستم ایمنی است. جراحی، راه‌حل احتمالی دیگر است. و اغلب می‌تواند به رفع برخی از علائم و عوارض بیماری کمک کند اما فرد از شر بیماری التهاب زمینه‌ای که موجب التهاب روده شده است، خلاص نمی‌شود.
لوپوس
این بیماری به طور همزمان چندین ناحیه از بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم آن شامل درد مفاصل، حساسیت به نور، مشکلات کلیوی و خستگی زیاد است. همچنین ممکن است روی گونه‌ها و بینی زخم ایجاد کند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی و استروئیدها می‌توانند کمک کنند تا احساس بهتری داشته باشید و داروهای ضدروماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری می‌تواند از بدتر شدن آن جلوگیری کند. اگر علائم آن واقعا شدید باشد، پزشک ممکن است داروهایی را پیشنهاد کند که سیستم ایمنی بدن را کند کند یا شیمی درمانی انجام شود (ترکیبی از چندین داروی قدرتمند).
بیماری اختلال هورمونی آدیسون
غدد فوق کلیوی در بالای کلیه‌ها قرار دارند. هنگامی که سیستم ایمنی بدن به آنها حمله می‌کند و آسیب میرساند، آنها نمی‌توانند به اندازه کافی، هورمون‌های خاص را تولید کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، بدن در تبدیل غذا به سوخت و ثابت نگه‌داشتن فشارخون و سایر موارد با مشکل مواجه خواهد شد. علائم اولیه بیماری آدیسون شامل خستگی، لکه‌های پوستی تیره‌تر از نواحی اطرافشان است. برای درمان آن، دارو مصرف کنید تا هورمون‌های از دست رفته را بتوانید جایگزین کنید.
بیماری گریوز
غده تیروئید هورمون‌هایی را می‌سازد که به شیوه‌های مختلف به بدن کمک می‌کند تا کار کند. با این بیماری خودایمنی، بدن بیش از حد این هورمون‌ها را می‌سازد و وضعیتی به نام پرکاری تیروئید ایجاد می‌کند. علائم آن شامل لرزش، کاهش وزن، اضطراب و کمی برآمدگی چشم است. داروها می‌توانند تولید هورمون‌ها را کاهش دهند. پزشک همچنین ممکن است جراحی را برای برداشتن بخشی از غده یا تمام آن توصیه کند.
بیماری هاشیموتو
اگر تیروئیدتان به اندازه کافی هورمون‌های مورد نیازش را تولید نمی‌کند، منجر به بیماری می‌شود که تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن نامیده می‌شود. و می‌تواند موجب افزایش وزن، خستگی بیش از حد معمول، حساس شدن به سرما و ریزش موها و غیره شود. ممکن است متوجه شوید که جلوی گلویتان متورم شده یا صورتتان پف کرده است. دارو نیز می‌تواند جایگزین این هورمون‌ها شده و علائم را کاهش دهد.
ریزش موی منطقه‌ای
هنگامی که بدن به فولیکول‌های مو حمله می‌کند، فولیکول ممکن است کوچک شده و از بین برود و منجر به لکه‌های طاسی یا ریزش کامل مو شود. دارو می‌تواند سیستم ایمنی بدن را آرام کند و موجب رشد مجدد مو شود.
بیماری اختلال عصبی عضلانی
این اختلال موجب ایجاد مشکلاتی در سیگنال‌های بین اعصاب و ماهیچه‌ها می‌شود که منجر به ضعف شده و کنترل برخی حرکات را سخت می‌کند. ممکن است ابتدا متوجه مشکلاتی در چشم شوید و ممکن است بر حالت چهره و نحوه صحبت کردن، بلعیدن و جویدن فرد تاثیر بگذارد. داروها می‌توانند به درمان کمک کنند یا بیمار می‌تواند برای برداشتن غده تیموس اقدام به جراحی کند که در ایجاد این اختلال نقش دارد.
سندرم گیلن‌باره یا ضعف عضلانی
هنگامی که فرد به این بیماری مبتلا می‌شود، بدنش به شبکه عصبی حمله می‌کند. ممکن است دست‌ها و پاها ضعیف شده و احساس گزگز یا سوزن سوزن شدن کند و فرد نتواند گرما یا درد را احساس کند. پزشک ممکن است شیوه درمانی به نام تعویض پلاسما را توصیه کند. در این روش، خون خارج می‌شود و قسمت مایع خون(که پلاسما نامیده می‌شود) جدا می‌شود، سپس سلول‌های خونی را مجدداً به رگها وارد می‌کنند.
پسوریازیس
این وضعیت زمانی ایجاد می‌شود که دفاع بدن موجب التهاب می‌شود و باعث می‌شود تا سلول‌های پوست خیلی سریع رشد کنند. این سلولها قبل از رشد کامل به سطح پوست می‌آیند و موجب ایجاد لکه‌های ضخیم و قرمز رنگ می‌شود که ممکن است خارش یا درد داشته باشد. به کمک کرم‌ها یا اشعه ماوراء‌بنفش علائم را کاهش می‌دهند یا با داروهایی سیستم ایمنی را آرام می‌کنند و آن را درمان می‌کنند. برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس، آرتریت پسوریازیس همراه با تورم و درد مفاصل و در محل اتصال تاندون‌ها و رباط‌ها به استخوان‌ها احساس درد دارند.
منبع: salamat
