به نقل از ساینس دیلی، در سراسر جهان از هر چهار نفر یک نفر از بیماری کبد چرب غیرالکلی رنج می‌برد. افراد مبتلا اغلب به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند و همچنین با افزایش خطر ابتلاء به سیروز کبدی و بیماری‌های قلبی عروقی روبرو هستند.
علاوه بر این، بیماری کبد چرب غیرالکلی با افزایش مرگ و میر همراه است. عدم تعادل بین انرژی دریافتی و مصرف آن، به عنوان علت این بیماری مورد بحث قرار می‌گیرد. این شرایط منجر به رسوب چربی در کبد می‌شود و به مرور زمان عملکرد میتوکندری را مختل می‌کند که هر دو از فاکتورهای پرخطر ایجاد مقاومت به انسولین کبدی و التهاب کبدی هستند.
برای پیشگیری و درمان بیماری کبدچرب، اصلاح سبک زندگی با افزایش فعالیت بدنی توصیه می‌شود.
اینکه تا چه اندازه ورزش منظم سازگاری کبد را با افزایش دریافت انرژی تغییر می‌دهد و اینکه ماهیچه‌های اسکلتی چه نقشی در این فرآیند دارند توسط محققان دانشگاه توبینگن آلمان بررسی شد.
در این مطالعه، موش‌ها با رژیم غذایی پرانرژی تغذیه شدند. برخی از موش‌ها نیز آموزش منظم تردمیل را دریافت کردند. پس از شش هفته، محققان کبد و ماهیچه‌های حیوانات را از نظر تغییرات در رونوشت، پروتئوم میتوکندری، ترکیب چربی و عملکرد میتوکندری بررسی کردند.
نتایج نشان داد که ورزش، آنزیم‌های مهم تجزیه گلوکز و فروکتوز در کبد و همچنین متابولیسم پیروات میتوکندری را تنظیم می‌کند. به این ترتیب، سنتز لیپید می‌تواند کاهش یابد و در نتیجه، چربی کمتری در کبد ذخیره می‌شود و لیپیدهای خاصی مانند گونه‌های دی‌اسیل گلیسرول کاهش می‌یابد. علاوه بر این، کنترل گلوکز در موش‌های تحت ورزش بهبود یافت و افزایش ظرفیت تنفسی عضلات اسکلتی، فشار متابولیکی در کبد را کاهش می‌دهد.
