به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، انتخابات فدراسیون فوتبال در حالی اسفندماه امسال برگزار می‌شود که اختلافات فدراسیون و کمیته ملی المپیک این روزها بیش از گذشته به چشم می‌آید و حتی پای مراجع بین‌المللی نیز به میان کشیده شده است. انتقادات شدید صالحی‌امیری از غیبت نماینده کمیته ملی المپیک باعث شد تا فدراسیون با انتشار بیانیه‌ای به این موضوع واکنش نشان دهد که بررسی ابعاد آن نشان می دهد هیاهوی این روزها، بیهوده و برای هیچ بوده است.
* کمیته ملی المپیک عضو مجمع فوتبال نبوده است
در حالی که سیدرضا صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک براین باور بود که کمیته باید در مجمع فدراسیون نماینده داشته باشد اما فدراسیون فوتبال در بیانیه‌ای تاکید کرد کمیته ملی المپیک به موجب اساسنامه قدیمی فدراسیون هم عضو مجمع نبوده است.
کمیته ملی المپیک به منظور پیگیری موضوع، نامه‌ای به فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک ارسال و تاکید کرد اینفانتینو از حضور کمیته در مجمع فوتبال استقبال می‌کند. فیفا در پاسخ به درخواست کمیته ملی المپیک عنوان کرده که فدراسیون ایران می‌تواند ناظرانی را بدون حق رای و بدون حق اظهارنظر به مجمع عمومی دعوت کند اما فدراسیون در بیانیه خود تاکید کرد آنچه مشخص است هیچگونه الزام و تکلیفی در این باره ندارد و آنچه فیفا پاسخ داده، صرفا اشاره به اختیاری است که مجمع عمومی براساس اساسنامه داراست و مستلزم طی مراحل قانونی و تشریفات مقرر در اساسنامه است.
* فیفا نه زیر بار حضور کمیته می‌رود و نه وزارت ورزش
قبل از سال 86 که فدراسیون‌ها اساسنامه مشترک داشتند، کمیته ملی المپیک در مجمع فدراسیون فوتبال عضویت داشت اما بعد از جدا شدن اساسنامه، این عضویت هم از بین رفت. از سال 86 و با جدایی اساسنامه فدراسیون، فیفا نه زیر بار حضور کمیته ملی المپیک در مجمع رفت و نه وزیر ورزش اما با پافشاری‌های صورت گرفته وزیر به عضویت مجمع درآمد که آن هم بدون رای و عملا تشریفاتی و بدون موضوعیت خاص.
بعد از تدوین اساسنامه جدید و تایید آن از سوی فیفا، تصمیم بر این شد تا وزارت ورزش هم نماینده‌ای در مجمع نداشته باشد که از سوی مسئولان ورزش کشور پذیرفته شد.
* حق با کمیته است یا فدراسیون فوتبال؟
بنابراین طبق بیانیه فدراسیون و صحبت‌های مسئولان، به نظر می‌رسد در این خصوص حق با اهالی فوتبال است و کمیته ملی المپیک نمی‌تواند در مجمع عضویتی داشته باشد اما نکته‌ای که در این بین مطرح و مورد سوال است اینکه چرا کمیته ملی المپیک موضوع را بین‌المللی کرده و کار به بیانیه کشیده است؟ آیا بهتر نبود با کمی مطالعه و کار کارشناسی، به این پاسخ می رسیدند که جایگاه مانند وزارت ورزش دارند؛ تجملاتی و تشریفاتی؟
آیا نمی‌شد مسئولان هر 2 نهاد و همینطور مسئولان ورزش در این خصوص صحبت کرده و مسائل را بدون هیاهو و جنجال بررسی کنند؟ لزوم مطرح شدن اختلافات به دامنه بین‌المللی و رسانه‌ها به خاطر چیست؟ آیا لازم است همه دنیا از اختلافات بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش ایران مطرح شوند؟ چرا مسئولان ورزش کشور سعی بر این ندارند تا در آرامش و با مذاکره موضوع اختلاف را حل و فصل کنند؟ این دستگاه ورزش کشور که سالانه هزینه های هنگفتی را نیز از بیت المال صرف می کند، فاقد کارشناسانی است که این سطح از دانش و آگاهی را داشته باشند که چنین رفتارهای ابتدایی و غیرحرفه ای به نمایش گذاشته نشود؟
آنچه مشخص است اینکه اختلاف نظر همیشه بین افراد و نهادها وجود داشته و دارد اما آنچه مهم است اینکه چگونه می‌توان اختلافات داخلی را بدون سر و صدا حل کرد. کمیته ملی المپیک به عنوان یک نهاد رسمی می‌تواند مسائل مورد نظر خود را از طریق مسئولان حقوقی و کارشناسان حل کند تا نیازی به این همه هیاهو نباشد که عایدی آن هم تقریبا هیچ است.
انتهای پیام/
