احمد خاکزاد روز چهارشنبه در حاشیه سفر یکروزه به قزوین در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: تأسیس مراکز یادگیری محلی در سال ۹۴ در نشست هیات وزیران به تصویب رسید و این مراکز فعالیت خود را در حوزه سوادآموزی از سال ۹۵ آغاز کردند.
وی اظهار داشت: رویکرد این مراکز، تقویت مشارکت و مدیریت محلی است که در همه مناطق شهری و روستایی به ویژه در مناطق غیر برخوردار می‌توانند نقش و رسالت مهمی در رسیدن به اهداف توسعه فرهنگی و اجتماعی داشته باشند.
خاکزاد تصریح کرد: در حال حاضر میانگین درصد افراد با سواد با رده سنی ۱۰ تا ۴۹ سال در کشور ۹۷ درصد است، یعنی مطابق آمار حدود ۹۸ درصد مردان و ۹۶ درصد زنان باسواد بوده و همچنین ۹۸ درصد جمعیت شهری و ۹۲ درصد جمعیت روستایی با سواد هستند.
این مسوول اضافه کرد: قزوین از استان‌های پیشرو در بحث باسوادی جمعیت جامعه هدف در کشور است و همین امر موجب سنگین‌تر شدن مسوولیت استان در تثبیت و تحکیم سواد آموزی در جامعه می شود.
خاکزاد با بیان اینکه یکی از رسالت‌های نهضت سوادآموزی جلوگیری از بازگشت به بی‌سوادی است، تاکید کرد: متاسفانه آمار درستی از جامعه بی سواد در جامعه نداریم و بیشتر آموزش‌های ما عرضه محور است و باید به سمت تقاضا محوری حرکت کنیم.
معاون امور آموزشی سازمان نهضت سواد آموزی کشور گفت: قدر مطلق بی سوادی بعد از پیروزی انقلاب بیش از ۵۲ درصد در کل جامعه بوده و اکنون این میزان به ۱۰ درصد رسیده است و کاهش قابل توجه‌ای در تعداد بی سوادان در جامعه هدف ۱۰ تا ۴۹ سال داریم.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر بازگشت به بی سوادی مهمتر از خود بی سوادی است و با معضل بازگشت به بی سوادی و پدیده نو بی سوادی مواجه هستیم و به دلیل غنی نبودن زندگی مخاطبان، این افراد به شدت در معرض بازگشت به بی سوادی هستند.
خاکزاد تصریح کرد: افرادی که مهارت پایه‌ای را به دست می‌آورند اما چون از آن استفاده نکرده یا ساز و کاری برای ادامه تحصیل ندارند به تدریج سواد پایه‌ای خود را از دست می‌دهند و براساس بررسی‌ها و مطالعات انجام شده حدود ۶ ماه ماندگاری بهینه سواد کاهش می‌یابد.
این مسوول با بیان اینکه معضل اصلی نهضت سواد آموزی پیدا کردن افراد بی سواد و جذب آنها است، افزود: سوادآموزی یک موضوع چندوجهی است که کسب آن مهارت، قابلیت و ظرفیت آگاه‌سازی، توانمندسازی و اصلاح رفتار را در فرد ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد: در این نوع نگاه به موضوع سوادآموزی، هر نوع فعالیت و تلاش در آن به منزله ادای مسوولیت اجتماعی است و باید در تراز یک تعهد اجتماعی مورد توجه قرار بگیرد و همه نسبت به آن احساس مسوولیت کنند.
