: فسیل مربوط به یک هیولای دریایی ۱۷ متری از گونه ایکتیوسورها در نوادا کشف شده است. قدمت این فسیل به ۲۴۷ میلیون سال قبل برمی‌گردد.
فسیل کشف شده از یک هیولای دریایی که در اوایل دوران دایناسورها زندگی می‌کرده است، نشان می‌دهد که اندازه این گونه جانوری از نظر تکامل با سرعت غیر منتظره‌ای رشد کرده است.
کشف فسیل یک هیولای دریایی مربوط به ۲۴۷ میلیون سال قبل
پژوهش جدید نشان می‌دهد که ایکتیوسورها (گروهی از خزندگان دریایی ماهی مانند در دوران دایناسورها) تنها در طول ۲.۵ میلیون سال به جانورانی غول پیکر تبدیل شدند.
برای مقایسه باید بگوییم که نهنگ‌ها از ۵۵ میلیون سال پیش وجود داشته‌اند و به ۹۰ درصد از این سال‌ها نیاز داشتند تا به ابعاد کنونی خود برسند. این در حالی است که ایکتیوسورها در تنها ۱.۵ میلیون سال اول پیدایش خود (۱ درصد از تاریخچه ۱۵۰ میلیون ساله) به این مهم دست یافتند.
Lars Schmitz، پژوهشگر ارشد این مطالعه و دانشیار زیست شناسی کالج Scipps در کالیفرنیا در این رابطه گفت:
ما متوجه شدیم در دورانی که جهان در حال بازیابی از یک انقراض مهم (در اواخر دوره پرمین) بوده است، ایکتیوسوها توانسته‌اند بسیار سریع‌تر از نهنگ‌ها به موجوداتی غول پیکر تبدیل شوند. این یک نشانه امیدوار کننده از پایداری حیات است که نشان می‌دهد اگر شرایط محیطی مناسب باشد، تکامل می‌تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد و حیات به جایگاه سابق خود بازگردد.
پژوهشگران برای اولین بار در سال ۱۹۹۸ متوجه فسیل‌های یک ایکتیوسور در صخره‌های کوه‌های Augusta در شمال غربی نوادا شدند. در آن زمان تنها مهره‌های ستون فقرات از صخره بیرون زده بودند؛ اما از همان‌ها نیز نتیجه‌گیری کردند که با یک حیوان بزرگ طرف هستند.
تنها در سال ۲۰۱۵ بود که فسیل مورد اشاره به طور کامل از دل صخره بیرون کشیده و به کمک یک هلیکوپتر به موزه تاریخ طبیعی لس آنجلس منتقل شد تا به طور کامل بررسی شود. از این جانور جمجه، شانه و یک بیرون زدگی شبیه باله باقی مانده بود.
دانشمندان این فسیل جدید را Cymbospondylus youngorum نامیدند و پنجشنبه هفته گذشته در گزارشی در مجله Science اعلام کردند که این هیولای دریایی حدود ۲۴۷ میلیون سال قبل در دوره تریاس می‌زیسته است. همانند دیگر جانوران آن دوران، ایکتیوسور یافت شده نیز عجیب به نظر می‌رسد. Schmitz در این رابطه گفت:
حیوانی شبیه به یک اژدها یا هیولای دریایی را با بدن کشیده بلند، دم بزرگ و پاهایی تصور کنید که به شکل باله در آمده‌اند. با جمجمه‌ای تقریبا ۲ متری، این Cymbospondylus youngorum بالغ بیش از ۱۷ متر بوده است.
این جانور ۴۱ تنی در ابر اقیانوس پانتالاسا در ساحل غربی آمریکای شمالی زندگی می‌کرده و با توجه به اندازه و شکل دندان‌هایش می‌توان گفت که رژیم غذایی آن احتمالا شامل ماهی‌ها، ایکتیوسورهای کوچک‌تر و ماهی مرکب میشده است.
مقایسه نهنگ، ایکتیوسور و انسان از نظر اندازه
مقایسه سیر تکاملی نهنگ با ایکتیوسور
جانوران غول پیکر زیادی در دوران دایناسورها زندگی می‌کردند؛ اما C. youngorum بنا به دلایلی در مقایسه با دیگران از اهمیت بیشتری برخوردار است. به عنوان مثال C. youngorum تنها ۵ میلیون سال پس از «مرگ بزرگ» می‌زیسته است. مرگ بزرگ به بزرگترین انقراض کره زمین اشاره دارد که در ۲۵۲ میلیون سال قبل و در اواخر دوره پرمین رخ داد و به واسطه آن ۹۰ درصد از گونه‌های جانوری زمین از بین رفتند.
حدود ۹ میلیون سال طول کشید تا حیات در کره زمین بتواند از ضربه‌ای که خورده سر بلند کند و همین نیز بیش از پیش اندازه بزرگ ایکتیوسورها را مهم جلوه می‌دهد. البته در بازه ۱ تا ۳ میلیون سال پس از انقراض بزرگ، شاهد رشد چشمگیر گونه‌ای از نرم‌تنان دریایی به نام آمونیت‌ها بودیم.
به نظر می‌رسد که حرکت اکتیوسورها به سمت تبدیل شدن به هیولا به خاطر خوردن آنها و همچنین کنودونت‌هایی شبیه به مارماهی بوده است که تا حدودی خلا ایجاد شده پس از انقراض بزرگ را پر کرده بودند. از طرفی گفته می‌شود که نهنگ‌ها به خاطر خوردن پلانکتون‌ها رشد کرده‌اند، ولی خب آنها در دوران دایناسورها در منو غذایی نبودند.
علی‌رغم مسیر و زمان‌بندی متفاوت نهنگ‌ها و ایکتیوسورها در تبدیل شدن به جانورانی غول پیکر، شباهت‌هایی نیز بین آنها دیده می‌شود. به عنوان مثال پژوهشگران متوجه ارتباط بین اندازه بزرگ و شکارچی بودن (همانند شکار ماهی‌های مرکب بزرگ توسط نهنگ عنبر) و از دست دادن دندان (همانند نهنگ‌های پالیده خوار) شده‌اند.
منبع:برترین ها
