به گزارش خبرگزاري صداوسيما؛ دانشمندان بر اساس تحلیل‌های بیومکانیکی استخوان‌ها، توانستند تقریبا اسکلت کامل نوع کوچکتر پتروسور را بازسازی کنند .فسیل‌شناسان از وجود یک دایناسور عظیم‌الجثه به‌نام «کوتزالکواتلوس» با ۲۵۰ کیلوگرم وزن و طول بال حدود ۱۲متر، مطلع بوده‌اند.
اما چگونه چنین حیوان عظیمی می‌توانسته است در دوران دایناسور‌ها در هوا پرواز کند، در هاله‌ای از معما پیچیده بود.
اما اکنون کشف‌های جدیدی که در یک‌رشته پژوهش نوین در نشریه «جورنال آو ورتبریت پالیانتالاجی» (Journal of Vertebrate Paleontology) منتشر شده است، نشان می‌دهد این پستاندار عظیم چگونه میلیون‌ها سال بر آسمان‌ها حکومت کرده بوده است.
برخی پژوهشگران گمان می‌کردند که این «پتروسور» [از خانواده پتروداکتیل] عظیم برای پرواز ابتدا همانند خفاش‌های «وامپیر» [برای بلند شدن از زمین] روی نوک بال‌هایش به جلو خم می‌شده است، اما برخی دیگر معتقد بودند که احتمال دارد او مثل آلباتروس ابتدا به‌سرعت می‌دویده و بال‌هایش را به‌هم می‌زده است.برخی پژوهشگران اصولا منکر توانایی پرواز این پتروسور بوده‌اند.
کوین پادیان، استاد و متصدی موزه دانشگاه برکلی کالیفرنیا (یو سی)، در بیانیه‌ای می‌گوید: «این خزنده پرندگان باستانی اسطوره‌ای‌اند، هرچند بخش اعظم درک مردم از آنها جنبه هنری دارد نه علمی.»
این کشف‌ها حاکی از آن است که این خزنده عظیم‌الجثه به کمک یک جهش مقدماتی دست‌کم ۲.۵ متر به هوا می‌پریده و سپس با به هم زدن بال‌هایش پرواز می‌کرده است.
این پژوهش می‌گوید بال‌های عظیم این پتروسور اجازه نمی‌داده پیش از پرواز [مثل آلباتروس]بدود، زیرا به زمین گیر می‌کرده است.
در این تحقیقات دانشمندان استخوان‌های پتروسور عظیم را همراه با نمونه‌های کوچکتر آن «کوتزالکواتلوس لاسونی» که طول بالش حدود ۶ متر بوده است، ارزیابی کردند آنها بر اساس تحلیل‌های بیومکانیکی استخوان‌ها توانستند تقریبا اسکلت کامل نوع کوچکتر پتروسور را بازسازی کنند.آنها روی چگونگی حرکت و پرواز این انواع کوچکتر تحقیق کرده‌اند و سپس نتایج آن را روی پسرعموی بزرگترش پیاده کردند.
دکتر پادیان، یکی از مولفان این گزارش می‌گوید: «پتروسور‌ها دارای استخوان جناق بسیار بزرگی بوده‌اند که عضلات پرواز به آن متصل بوده است؛ بنابراین تردیدی نیست که توانایی پرواز آنها عالی بوده است.»
