به گزارش رکنا ورزشی، علی مرادی پس از دریافت حکم بازنشستگی خود به این اتفاق واکنش نشان داد.
متن کامل این پیام به این شرح است:
به نام خداوند قادر متعال که دانا به ذات امور، افعال و افکار بندگانش است؛ در چنین بینشی، قطعا در هر رخداد و واقعهای میتوان خیری را جستجو کرد و به آن رسید که این امر شاید معنای عملی عبارت «الخیر فی ما وقع» باشد.
اینک که به حکم وزارت ورزش و جوانان، توفیق خدمتگزاری به جامعه ورزش و خانواده معزز رشته وزنهبرداری از اینجانب سلب شده و با تمدید مهلت قانونی انجام وظیفه در کسوت ریاست فدراسیون وزنهبرداری موافقت نشده است (علیرغم اینکه چنین امکانی برای ۲ سال آینده هم وجود داشت) ضمن تمکین و احترام به تصمیم اتخاذ شده، لازم میدانم به برخی موارد، اشارهای کوتاه و مختصر داشته باشم.
پس از پایان دوران ورزش قهرمانی در لباس ملیپوش رشته وزنهبرداری که اواسط دهه ۶۰ خورشیدی رخ داد، بنابر وظیفهای که بر دوشم نهاده شد و در برههای حساس و سرنوشت ساز، سکان هدایت فدراسیون وزنه برداری به اینجانب سپرده شد. در طول ۳۳ سال گذشته، چه در بعد مسئولیتهای داخلی و چه در مجامع آسیایی و جهانی، آنچه به عنوان اصل نخست مدنظرم قرار داشت، خدمت صادقانه به علاقمندان این رشته پر زحمت بود چرا که خود سالها با مشکلات و دغدغه های مرسوم وزنهبرداران آشنا بودم. طبیعتا آغاز فعالیتهای مدیریتی آن هم در دهه ۶۰ که امکانات و اعتبارات بسیار محدود بود، سختیهای خاص خود را به همراه داشت و در چنین شرایطی، طراحی و اجرای برنامههای کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت کار چندان آسانی نبود اما به فضل پروردگار و همراهی و همکاری اهالی زحمتکش خانواده وزنهبرداری، با تلاش شبانهروزی و حرکتی همه جانبه، در نهایت ماحصل کار گروهی مشمول برکتی شد که در مسابقات المپیک، رقابتهای جهانی، باشگاهی و همچنین پیکارهای رده های سنی پایه نمود عینی پیدا کرد.
طبیعتا طی این مسیر طولانی و سی و چند ساله با فراز و نشیبهای فراوانی همراه بود که امروز در صدد بازگویی آنها نیستم اما امروز بسیار خرسندم که در پایان دوران مسئولیتم، آرزوهای مهمی چون فعال شدن رشته وزنه برداری در بخش بانوان به یک واقعیت تبدیل شده و ایضا نسل جدیدی در حال خودنمایی است که در صورت توجه درست و هدایت صحیح او، میتواند تا حداقل یک دهه افتخار آفرینیهای جوانان برومند ایرانی در صحنههای بینالمللی را تضمین کند.
امروز مسئولیت حساس ریاست فدراسیون وزنهبرداری را در حالی به جانشین خود واگذار میکنم که تیم ملی بزرگسالان مردان ایران اخیرا نایب قهرمان جهان شده و زنان ایرانی هم به رتبه ارزنده ششمی جهان نائل آمدهاند. دختران نوجوان ایرانی هم بر سکوی سوم جهان تکیه زدهاند و در رده پسران جوان و نوجوان هم عناوین ارزنده بین المللی حاصل آمده است. اینها همه به آن معناست که در صورت توجه به سرمایه های موجود و ظرفیت های انکارناپذیر ایجاد شده، میتوان سالهای سال از رشته وزنهبرداری انتظار تداوم افتخار آفرینیها و شاد کردن دل مردم ورزش دوست کشورمان را داشت.
حالا وقت آن رسیده که این امانت گرانمایه و البته خطیر را به دیگری بسپارم؛ امانتی که برای حفظ و صیانت از ارزشها و شأن و منزلت آن، خون دلها خوردهام و آن را شبیه یک فرزند پاس داشتهام.
در چنین شرایطی قصد گله گزاری و شکایت از ناملایمات، کاستی ها، بی توجهی ها و بعضا عدم حمایتهای کافی و وافی در برهههای مختلف زمانی ندارم و ترجیح می دهم به جای حرف زدن از نقائص و مشکلات، آرزوی توفیق برای جامعه وزنهبرداری ایران کنم و این نوید را بدهم که این رشته ورزشی جذاب و مدالآور، در بستری پاک و علمی انشاءالله همچنان خبررسان شادی ها و موفقیتهای جوانان ایرانی خواهد بود.
از نقطه نظر حضور در مجامع بین المللی نیز با توجه به رایزنی های صورت گرفته و تمهیدات اندیشیده شده، امکان احراز کرسیهای تعیین کننده فدراسیون جهانی وزنه برداری برای اینجانب و دیگر نمایندگان ایران فراهم شده بود تا در انتخابات پیشرو، شاهد حضور پررنگ کشورمان در پست های کلیدی و تصمیم ساز بین المللی باشیم اما تعویق انتخابات از یک طرف به همراه فراغت اینجانب از مسئولیت ریاست فدراسیون وزنه برداری ایران، قطعا شرایط را به گونه دیگری رقم خواهد زد. با این حال انتظار دارم تفکر و اندیشه نقش آفرینی تعیینکننده ایرانیها در مجامع و مسندهای معتبر آسیایی و جهانی، همچنان با قوت و تدبیر دنبال شود تا از این حیث نیز پشتوانههای پرنفوذی داشته باشیم.
در پایان عرایضم، ضمن گردن نهادن به آنچه مقدر است، اعلام میدارم برای سربلندی رشته وزنهبرداری، کما فی السابق از هیچ کوشش و تلاشی فروگذار نخواهم کرد چرا که خود را یکی از فرزندان این خانواده میدانم و تا زنده هستم، دل در گرو اعتلای بیش از پیش آن دارم.
انتهای پیام/