به گزارش مشرق، «روزنامه کیهان» در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه آرمان به نقل از حشمت‌اله فلاحت‌پیشه نوشت: واقعیت این است که آنچه کشور در شرایط کنونی نیاز دارد، تنش‌زدایی است و مهم‌ترین بُعد تنش‌زدایی کشور هم احیای برجام است. یعنی به عبارتی بسیاری از سیاست‌های تنش‌زدایی در کشور به دلایل مختلف با رفع تنش اصلی ایران یعنی تنش هسته‌ای ربط پیدا کرده لذا این تنش‌زدایی باید صورت بگیرد. به‌ویژه اینکه راهبرد هسته‌ای کشور یک راهبرد تنش‌آمیز نیست. عمدتا به دلیل دشمنی‌هایی که صورت گرفته و بعضا به خاطر یکسری مواضع تند، آسیب‌سازی که در داخل ایران شکل گرفته، باعث شده موضوع هسته‌ای ایران که اصلا تهدیدی برای دنیا و منطقه نیست به یک مسئله برای خود ایران تبدیل شود. ایران باید در یک چنین شرایطی از موضوع هسته‌ای‌اش بحران‌زدایی کند و به‌نظر می‌رسد زمینه برای این کار الان فراهم است و از زمان روی کار آمدن دولت بایدن این زمینه برای احیای برجام فراهم شده بود ولی وقت‌گذرانی هم از طرف دولت بایدن و هم از طرف ایران صورت
گرفت. نتیجه این شد که در چنین شرایطی بیش از همه مردم ایران هستند که دارند تاوان این تعلل را می‌دهند. بنابراین باید به هر کدام از هیات‌های ایرانی چه هیات گذشته و چه هیات جدید که می‌توانستند یا الان می‌توانند توافقی را برای احیای برجام شکل دهند، احترام گذاشت و حمایت کرد. مسئله در این قضیه چیست؟ اینکه نوعی پوپولیسم در سیاست خارجی ایران حاکم شده و همواره حاکمیت پوپولیسم در سیاست خارجی باعث شده که تصمیم‌گیری‌ها پرهزینه شود. فاصله بین دستاورد هیات زمان دولت گذشته و هیات مذاکراتی دولت جدید فاصله خدمت و خیانت نیست و متاسفانه این فاصله به صورت یک کار پوپولیستی شکل گرفت. یعنی برجام به عنوان یک خیانت مطرح شد، طوری که الان دولت جدید تلاش می‌کند همان برجام را با یکسری اصلاحات جزئی احیا کند. چه اصلاحاتی که طرف ایرانی می‌خواهد و چه اصلاحاتی که طرف مقابل می‌خواهد ولی اسم برجام آورده نمی‌شود. برای اینکه در گذشته بارها از آن به عنوان خیانت یاد شده و این پوپولیسم باعث شده که عملا پل‌زنی بین نقد و اثبات در دولت کنونی سخت‌تر از پل‌زنی بین ایران و آمریکا برای احیای برجام باشد. مشخصا می‌بینیم که یکسری سریال‌ها، برنامه‌ها، یکسری برنامه‌های مستند یا داستان‌هایی که شکل گرفت و عملا در ذهن مردم یک عده را متهم به خیانت کرد، شرایط را حتی برای تیم جدید هم سخت کرده که واقعا باید به حال برخی نهادهاگریست. اگر داستان‌هایی که در ایران پخش شد، صحت داشته باشد. یعنی آیا شورای عالی امنیت ملی نمی‌دانست که این همه خیانت در بیخ گوشش، زیر نظرش صورت می‌گیرد و هیچ کاری صورت نداد؟! معتقدم اگر پوپولیسم بر سیاست خارجی ایران حاکم نبود،
ایران از گذشته می‌توانست تصمیمات موثری را شکل دهد. می‌توانست خیلی از مسائل به تابو در سیاست خارجی ایران تبدیل نشود. تابوهایی که درسیاست خارجی ایران شکل گرفت، عملا فرصت‌های مختلفی را در اختیار دیگران قرارداد و بیش از شاید 20 کشور منطقه به خاطر فرصت‌هایی که از ایران ربودند، ثروتمند شدند و شاخص‌های توسعه آنها از ایران پیشی گرفت و متاسفانه هنوز این تابوها ادامه دارد، چون تابوسازی با یک زمینه پوپولیستی همراه شده. حتی جنگ را ایران می‌توانست خیلی بهتر پایان دهد و به‌خاطر پوپولیسم بود که جنگ هم برای ایران پرهزینه تمام شد. در واقع سیاسیونی بودند که با نشان دادن این تلخی‌ها و با رها کردن جبهه‌ها عملا شرایطی ایجاد کردند که مرحوم امام از آن تحت عنوان نوشیدن جام زهر یاد کرد.
برخلاف اظهارات این نماینده سابق مجلس، آنچه در قبال قدرت‌های زیاده‌طلب موضوعیت دارد، تهدیدزدایی است و نه تنش‌زدایی. در نگاه مدعی تنش‌زدایی، همه تلاش برای این است که بهانه، از دست طرف مقابل(آمریکا و غرب) گرفته شود و بنابراین بسیاری از اولویت‌های منافع و امینت ملی برای رضایت طرف مقابل تعطیل می‌شود تا تنش پیش نیاید، اما طرف مقابل با دیدن این رویکرد، دائما به توقعات زیاده‌خواهانه خود می‌افزاید، این همان خطایی بود که دولت سابق و برخی حامیان برجامی او، در مجلس نهم مرتکب شدند. و بدین ترتیب، توافقی یکطرفه شده که سودش برای غرب بود و خسارت‌های فزاینده‌اش برای ایران، برجای گذاشتند.
پس از برجام بود که در اتفاقی نادر، دولت اوباما نامزد روحانی برای نمایندگی سازمان ملل(حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور) را تروریست خواند و به وی ویزا نداد. در همین دوره بود که تحریم‌های ویزا، آیسا، کاتسا، سیسادا و... بر تحریم‌های قبلی افزوده شد و آمریکا مطالبات جدیدی را در حوزه موشکی و نظامی، و نفوذ منطقه‌ای ایران مطرح کرد. این همان پیش‌بینی درست شهید سلیمانی بود مبنی بر اینکه آمریکا با برجام قانع نمی‌شود و برجام‌های 2 و 3 را برای خشکاندن درخت مقاومت در ایران پیش می‌کشد.
برخلاف ادعای نماینده سابق، نه تنها تنش اصلی غرب با ایران، تنش هسته‌ای نبود، بلکه آمریکا با حفظ این تنش، دیگر تنش‌ها (مانند حمایت از تروریسم منطقه‌ای، ترور در ایران، خرابکاری و..) را هم گسترش داد و تنها جاهایی متوقف شد که به دیوار سخت اقتدار و تلافی ایران برخورد کرد.
در بحث پوپولیسم هم، قطعا هیچ تبلیغاتی پوپولیستی از دعاوی پوچ حامیان اندک برجام مبنی بر لغو همه تحریم‌ها و رونق اقتصاد ایران - از مسیر کوتاه آمدن در برابر غرب - نبوده است و عجیب است یک فعال سیاسی که همچنان طیف متبوعش بدهکار ملت ایران در زمینه وعده‌های دروغ برجامی هستند، زبان‌درازی کنند و منتقد پوپولیسم در سیاست خارجی شوند!
در زمینه مذاکرات نیز، روشن است که قرار نیست به هیچ شکلی رویکرد شرم‌آور دولت سابق ادامه پیدا کند. در گذشته، دولت روحانی بود که از طریق موگرینی تضمین می‌داد در صورت خروج آمریکا و بازگشت تحریم‌ها، باز هم از برجام خارج نمی‌شود؛ اما حالا موضوع مذاکره اخذ تضمین معتبر از آمریکا برای لغو موثر و قاطع تحریم‌ها، به عنوان شرط صدور اجازه بازگشت واشنگتن به برجام و مسیر بازگشت ایران به تعهدات است. آیا آقای فلاحت‌پیشه تفاوت این دو رویکرد و مقاومت را نمی‌فهمد؟!
درباره موضوع نفوذ هم دست‌کم یک عضو و مشاور تیم مذاکره‌کننده سابق به خاطر دوتابعیتی بودن و دادن اطلاعات به بیگانگان بازداشت شده و متاسفانه متن امضا شده برجام نیز تقریبا همان متنی است که چند ماه قبل از اعلام توافق، از سوی گروه آمریکایی «بحران» منتشر شده بود!!
