علی ژکان، فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: در عرصه تولید بحث‌ها و اظهارنظرهای بسیاری درباره پول‌های کثیف وجود دارد اما ما مستنداتی نداریم که بخواهیم مصداقی درباره این موضوع صحبت کنیم ولی باید بگویم خودم به شخصه هیچ برخوردی با این موضوع نداشته‌ام.
ژکان درباره تأثیر سانسور بر کلیت سینمای ایران گفت: سانسور و اعتراض به آن بحث کهنه‌ای است که سال‌هاست درباره آن صحبت کرده‌ایم و هر بار با تغییر چهره‌ای جدید سینماگران با آن مواجه شده‌اند و اعتراضاتی داشته‌اند اما همواره وجود داشته و به شدت آسیب‌زننده بوده است.
این کارگردان در ادامه گفت: در اعمال سانسور همواره اعمال سلیقه هم همراه بوده و نمی‌توان آن را به طور دقیق تعریف کرد که سینماگران بدانند چه شکل و شمایلی دارد اما به طور کل اگر بخواهیم چارچوبی برای سانسور در سینمای ایران صحبت کنیم، این پدیده از یک نگاه ایدئولوژیک می‌آید که به حاکمیت مربوط می‌شود و در شاخه‌های مختلف مثل جنبه‌های فقهی، سیاسی و... اعمال می‌شود.
این کارگردان تأکید کرد: در واقع شکل سانسور پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران ایدئولوژیک شد و می‌توان هویت آن را این‌چنین جمع‌بندی کرد که همین خود در بخش‌های مختلف قابل بررسی است اما نباید تصور بر این باشد که سانسور تنها در این زمان پدید آمده است، پیش از انقلاب نیز این پدیده را در سینمای کشور شاهد بودیم که حاصلش ظهور سینمای فیلم‌فارسی بود.
ژکان در پایان اظهار داشت: قطعاً سانسور یک پدیده آسیب‌زننده است و به هیچ‌عنوان نمی‌توان از آن در حوزه فرهنگ دفاع کرد؛ پدیده‌ای که علاوه بر تأثیرگذاری مستقیم به اتفاقاتی چون خودسانسوری سینماگران و برخی معضلات تولید نیز منجر می‌شود. قطعاً سانسور در اینکه سینمای ایران امروز چنین شرایطی دارد، نقش داشته و مطمئناً اگر ما با چنین معضلی مواجه نبودیم امروز سینمای ایران در مسیر دیگری بود و شرایط دیگری داشت.
انتهای پیام//
