به گزارش ایسنا، دکتر قدیر رجب زاده، رئیس موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی با اشاره به فساد پذیری میوها پس از برداشـت، استفاده از به کارگیری فنون و روش‌هـای مناسـب جهـت افزایش قابلیت ماندگاری در طول دوره نگهداری را ضروری دانست و گفت: مطابق آمارهای جهانی به طور متوسط ۲۴ درصد میوه‌ها و حدود ۴۲ درصد از سبزی ها در کشورهای در حال توسعه در فاصله تولید تا مصرف از بین می روند و برای رفع این چالش روش هایی چون فرآیندهای گرمایی، انجماد، پرتودهی، نگهداری در اتمسفر اصلاح شده و استفاده از مواد افزودنی ضد میکروبی یا نمک‌ها ارائه شده است که متاسفانه در رابطه با برخی فرآورده‌ها نمی‌توان آنها را به کار برد.
وی اظهار کرد: در سال های اخیر، تولید بسته های با رهایش کنترل شده از طریق انتقال یک عامل فعال از حامل پلیمری به سطح ماده غذایی به منظور افزایش زمان ماندگاری فرآورده های غذایی مورد توجه قرار گرفته است.
رجب زاده به تأمین تقاضای مـصرف کننـده بـرای انواع سبزی ها و میوه ها از طریـق انبارمـانی طولانی مدت اشاره کرد و گفت: با توجه به اهمیت ماندگاری میوه ها و کنترل قارچ ها و از طرف دیگر کاهش مصرف قارچ‌کش‌های سنتزی در زنجیره تولید تا مصرف، تولید ورقه های رهاینده دی اکسید گوگرد برای کنترل قارچ ها و افزایش ماندگاری میوه ها (سیب، انواع توت ها، تمشک، انگور، خرمالو، کیوی، گلابی و انار) ضروری بوده که علاوه بر کاهش ضایعات محصولات کشاورزی، سبب ایجاد ارزش افزوده و افزایش سلامت جامعه نیز خواهد شد.
رییس موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی با بیان اینکه دانش فنی بسته بندی ها، جاذب ها و رهاینده های مواد فعال در انحصار برخی کشورهای خاص است، گفت: با توجه به دستیابی به دانش فنی تولید این ورقه‌ها در داخل کشور، ورقه‌های رهاینده دی اکسیدگوگرد با قیمت پایین‌تری در حجم انبوه تولید و عرضه خواهند شد و مانع خروج ارز از کشور می شود.
به نقل از روابط عمومی موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، رجب زاده افزود: حصول دانش فنی کاهش ضایعات محصولات کشاورزی می تواند به عنوان یک تکنولوژی منحصر به فرد و بومی در نظر گرفته شود که اجرای آن با همکاری مشترک موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی می تواند ضمن بومی سازی فناوری، سبب گسترش و توسعه اقتصادی و صنعتی شود.
انتهای پیام
