به گزارش "ورزش سه"، آقای خاص همچنان لقبی که در ابتدای حضورش در چلسی در سال 2004 پس از فتح لیگ قهرمانانی که کسی انتظار را نداشت به خودش داد را همچنان به همراه دارد.
او موفق شد این باشگاه انگلیسی را به موفقیت در لیگ برتر برساند، سپس با اینتر در سال 2010 فاتح سه‌گانه شود. اما پس از آن بود که همه چیز یک روند رو به سقوط را طی کرد. سبک فوتبال منفی او بیش از پیش از مد افتاد و پارک کردن اتوبوس دیگر به اندازه قبل موثر نبود.
عملکرد ناامیدکننده در رئال مادرید، اخراج‌ها از منچستریونایتد، تاتنهام و بازگشتش به چلسی، حالا به تجربه جدیدی در تیم دشوار رم ختم شده است.
آلگری که در بازی برابر رم به دلیل محرومیت از روی سکوها بازی را دنبال می‌کرد، چند سال قبل گفته بود که «تکبر مورینیو تلاشی برای پنهان کردن ناامنی درونی عمیق او است» و تکرار کردن مداوم چند جمله کلیدی باعث شده که او خودش را مضحکه کند.
ما بدون شک این موارد را در فاصله تنها هفت ماه پس از حضور او روی نیمکت رم دیده‌ایم، او از تمجید رسانه‌های ایتالیایی به خاطر مطرح کردن سوالات فنی به عدم پاسخگویی به بعضی از آنها رسیده است. از همه مهم‌تر این که مورینیو ویژگی جدیدی را به مقصر شمردن سنتی داور، مقامات و قدرت‌های پشت پرده اضافه کرده و آن انداختن بازیکنان زیر اتوبوس در همان زمانی است که فرصتش را داشته باشد.
نمونه‌ها:
* پس از شکست 1-6 برابر بودو گلیمت در مرحله گروهی لیگ کنفرانس اروپا، او اعلام کرد که تیمش تنها 12 بازیکن دارد و بقیه اعضای این تیم زیر سطح استاندارد قرار دارند و او این اعتماد را به آنها ندارد که بار دیگر در ترکیب به کارشان بگیرد.
* پس از شکست 1-3 به میلان، مورینیو مدعی شد که این شکست به دلیل مشکل فنی نبوده، بلکه روی اشتباهات فردی رقم خورده که دلیل عملکرد ضعیف این تیم بوده است.
*پس از این که رم برتری 1-3 را در هفت دقیقه با شکست 3-4 برابر یوونتوس عوض کرد، مورینیو مدعی شد که ضعف در بازیکنان و روحیه آنها باعث رقم خوردن چنین نتیجه‌ای شده است.
او گفت:« ترس مشخص بود. یک شرایط پیچیده روانی به وجود آمد. نتیجه 2-3 برای من مشکلی نبود. این مشکل آنهاست، مشکل تیم من است.»
بسیاری باور دارند که دلیل تغییر نتیجه تغییراتی بوده که مورینیو در تیم ایجاد کرد اما او به جای پذیرفتن مسئولیت انجام این تعویض‌ها، سعی می‌کند در عوض بازیکنانش را متهم کند.
مثال‌های بسیاری در این فصل وجود دارد که مورینیو شخصا بازیکنانی که ناامیدش کرده‌اند را به شدت مورد انتقاد قرار داده است. قرار است از چند بازیکن نام برده شود تا بالاخره این تیغ تیز انتقادات را به سوی خودش نشانه بگیرد؟ شاید حق با آلگری باشد، این تکبر در حال پنهان کردن ناامنی درونی او است.
منبع: فوتبال ایتالیا
