به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از وب‌سایت نیواطلس، با اجتناب از طراحی سنتی یک بالن بزرگ، قایق هوایی با دو کشتی هوایی به طول ۱۵۰ متر که از طریق یک عرشه مرکزی به طول ۸۰ متر متصل شده‌اند، بیشتر شبیه یک کاتاماران (قایق دو بدنه) غول‌پیکر به نظر می‌رسد. عرشه مرکزی ۱۰ متر عرض دارد و یک کابین اصلی با منظره ۳۶۰ درجه، یک ناهارخوری بزرگ و یک محل نشیمن را در خود جای داده است. همچنین پنجره‌هایی در لبه‌های بیرونی کشتی‌های هوایی وجود دارد که هر کدام شامل ۵ اتاق خواب اختصاصی است.
این کشتی هوایی فیبر کربنی دوقلو همچنین دارای «کندو» لانه زنبوری است که ۴۰۰ هزار مترمکعب هلیوم فشرده را در خود جای می‌دهد که به این وسیله نقلیه هوایی اجازه می‌دهد تا با سرعت ۱۱۱ کیلومتر در ساعت به مدت ۴۸ ساعت پرواز کند. روتورهای الکتریکی دوار در طرفین که با باتری‌های فوق سبک و پنل‌های خورشیدی که قسمت بالایی کشتی هوایی قرار دارند، تغذیه می‌شوند.
موتورها همچنین با یک گردش می‌توانند کشتی هوایی را به سمت پایین فشار داده و روی آب فرود بیایند و با کاهش فشار سیستم لنگرگاه هلیوم، آن را روی آب نگه می‌دارند، جایی که یک زیرزمین بادی آن را شناور نگه می‌دارد و به آن اجازه می‌دهد با سرعت ۹ کیلومتر در ساعت بر روی آب حرکت کند.
همچنین فضایی برای یک سکوی بالگرد اختیاری در بالای عرشه مرکزی وجود دارد تا امکان سفر به مکان‌هایی را فراهم کند که یک کشتی هوایی دوزیست عظیم را نمی‌تواند در خود جای دهد.
لاتزارینی با اینی طراحی، اپراتورهای گردشگری را هدف قرار نمی‌دهد، بلکه مالکان خصوصی مد نظر او هستند. با توجه به قیمت احتمالی برای چنین وسیله‌ای در صورت تحقق، این می‌تواند بازار بسیار محدودی باشد.
