حذف نمایندگان کشورمان از رقابت‌های آسیایی برای بسیاری از پیشکسوتان و بازیکنان اسبق تیم ملی به ویژه آنهایی که سابقه بازی در تیم‌های استقلال و پرسپولیس را داشته اند سخت و ناراحت کننده بود. محمد محمدی دروازه بان اسبق استقلال که سابقه بازی در باشگاه پرسپولیس و تیم ملی فوتبال کشورمان همچنین حضور در لیگ دسته یک فوتبال آمریکا را دارد، در گفتگو با خبرورزشی درباره شرایط استقلال در نیم فصل اول و به ویژه مسائل مربوط به حذف سرخابی‌ها از مسابقات آسیایی صحبت کرد
شرایط استقلال در نیم فصل اول را چطور تحلیل میکنید؟
استقلال پس از مدت‌ها توانست در نیم فصل اول لیگ امسال روند صعودی خوبی داشته باشد. تغییرات زیاد ابتدای فصل بالاخره نتیجه داد و همین که این تیم توانست با ثباتی که در خط دفاع و دروازه‌اش ایجاد کند اتفاق مثبتی بود. در کنار آرامش کلی در باشگاه، استقلال رفته رفته شرایط خود را بهتر کرد. تیمی که در ابتدای فصل کمربند میانی‌اش ضعیف به نظر می‌رسید هفته به هفته روی این موضوع کار کرد و در نهایت خارجی‌های تازه واردش همانطور که پیش‌بینی می‌شد جا افتادند و استقلال توانست با قدرت در بالای جدول قرار بگیرد.
نباختن و کم گل خوردن استقلال چه دلیل فوتبالی داشته است؟
سیستم دفاعی استقلال و فلسفه مربیگری این فصل فرهاد مجیدی که خیلی‌ها به آن ایراد گرفتند. خیلی‌ها می‌گویند استقلال فوتبال زیبایی به نمایش نمی‌گذارد اما جایگاه جدولی تیم حالا همه منتقدان را قانع کرده که گل نمی‌خورد یا کم می‌خورد، نمی‌بازد و نتیجه می‌گیرد. اینکه در بازی آخر با مس رفسنجان دو گل خورد استثنا بود. البته ناگفته نماند که مس رفسنجان تیم فوق‌العاده خوبی است. در کل اعداد و ارقام جدول نشان می‌دهد که استقلال به یک تیم تمام عیار تبدیل شده که اسبش را برای قهرمانی زین کرده و امیدوارم این روند دچار لغزش یا مشکل نشود تا در نهایت کادرفنی و هواداران استقلال که سالهاست منتظر قهرمانی این تیم هستند به این مهم دست پیدا کنند.
با توجه به حواشی اخیر باشگاه نفت مسجدسلیمان شرایط این دیدار را برای استقلال چطور پیش بینی میکنید؟
شنیدم که چه وضعیتی آنجا به وجود آمده و البته متاسف شدم. علیرغم اینکه همه ما از حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا ناراحت شدیم اما باید گفت یک جایی باید جلوی این بی نظمی‌ها گرفته شود. شاید این ناراحتی کوتاه باشد ولی در دراز مدت جایش را به ثبات و حرفه‌ای گری در باشگاه‌های ما خواهد داد. نمونه‌اش همین تیم نفت مسجدسلیمان.
چطور؟
شما ببینید از یک طرف می‌گویند دولت حق تیمداری ندارد از آن طرف می‌آیند تیم‌هایی مثل نفت‌مسجدسلیمان و صنعت نفت آبادان را در لیگ برتر نگه می‌دارند تا فوتبال حرفه‌ای داشته باشند. تکلیف ما با خودمان مشخص نیست. از یک طرف می‌خواهند دل مردم آبادان و مسجدسلیمان را شاد کنند از یک طرف هیچ کار حرفه‌ای برای این دو شهر انجام نمی‌دهند. تکلیف این تیم‌ها با خودشان مشخص نیست. بازیکنان و مربیانی که برای این تیم‌ها استخدام می‌شوند چه گناهی کرده اند؟ آنها با هزار امید و آرزو قرارداد می‌بندند و بعد هر روز یک مشکل برای شان ایجاد می‌شود. مردم این دو شهر و خیلی از شهرهای دیگر چه گناهی کرده اند که دلخوشی شان می‌شود این تیم‌های فوتبال ولی زمان حرفه‌ای گری که می‌رسد کسی برای این دو تیم کاری نمی‌کند. آنها که بازیچه نیستند.
شما مدتی در فوتبال آمریکا به عنوان بازیکن و مربی حضور داشتید. شرایط آن کشور به چه صورت بود؟
من ۲ سال در آمریکا بازی و سه سال مربیگری کردم. البته من در لیگ یک آمریکا حضور داشتم ولی در همان لیگ یک شما باید پیش از شروع فصل ۵۰ میلیون دلار ضمانت نامه مالی به فدراسیون فوتبال بدهید تا اجازه بدهند وارد مسابقات شوید. وقتی دیوید بکام با چند بسکتبالیست سرشناس آمریکا آمدند تا در ام ال اس تیمداری کنند متوجه شدند که نمی‌توانند و به همین خاطر به لیگ یک رفتند.
چرا این اتفاق افتاد؟
برای اینکه تیمی‌که می‌خواهد در ام ال اس بازی کند حتماً باید استادیوم اختصاصی با چند زمین تمرین داشته باشد. حتماً باید ضمانت نامه مالی بالا داشته باشد. در آمریکا اینگونه نیست که هر تیمی‌در لیگ دسته یک قهرمان شد به عنوان جایزه به لیگ ام ال اس صعود کند.
به نظرتان این روش عادلانه است؟
در آمریکا دو لیگ ان اس ال و یو اس ال وجود داشت که البته الان چند سالی است که این دو لیگ تبدیل به همان یک لیگ ان ال اس شده است. وقتی تیمی‌در این رده قهرمان می‌شود فقط جایزه دلاری می‌گیرد ولی اگر بخواهد به ام ال اس بیاید باید آیتم‌های مربوط به باشگاه‌های حرفه‌ای را داشته باشد. البته باشگاهی که بتواند چنین شرایطی را برای خودش فراهم کند ارزشش از یک و نیم میلیون دلار به ۵۰ میلیون دلار ارتقا پیدا می‌کند. ولی ما در فوتبال مان به عنوان جایزه قهرمانی در لیگ یک، تیم را با همان شرایط، بدون زمین مسابقه، بدون زمین تمرین، با کمترین بودجه و اسپانسرهای کوچک و بدون خیلی از آیتم‌های حرفه ای به جمع تیم‌های حرفه ای می‌فرستیم که خود آنها هم حرفه ای نیستند!!
پیشنهاد شما برای جلوگیری از وقوع چنین شرایطی چیست؟
ما الان در کشورمان جز فولاد خوزستان و سپاهان و پیکان - که البته زمین این تیم هم اجاره‌ای است - هیچ باشگاهی نداریم که استادیوم اختصاصی داشته باشد. با سرهم بندی کردن کارها و سندسازی نمی‌توان حرفه‌ای بود و سر AFC را کلاه گذاشت. چه اصراری است که ما لیگ برتر مان را با ۱۶ یا ۱۸ تیم برگزار کنیم؟ بیاییم ۱۰ تیم را واقعاً حرفه ای کنیم و آنها را در لیگ برتر راه بدهیم. چه اشکالی دارد که تیم‌ها به جای دوبار در طول یک فصل سه بار با هم بازی کنند؟ ما در آمریکا هم این شرایط را داشتیم. با برنامه‌ریزی صحیح می‌توان به دیگر باشگاه‌ها فرصت داد که با کمک اسپانسر یا وام بلندمدت برای خودشان استادیوم بسازند. در این صورت نسل‌های بعدی فوتبال دارای زیرساخت‌های بهتری خواهد شد. آن وقت اگر تعداد تیم‌های حرفه ای به معنی واقعی بیشتر از ۱۰ تیم شد لیگ را با ۱۲ یا ۱۴ یا حتی ۱۸ تیم برگزار کنیم. در دو دهه گذشته و در شرق آسیا چنین اتفاقاتی افتاد و ژاپن و کره جنوبی چند فصل مسابقات شان را با ۱۰ تیم برگزار کردند و حالا ببینید کجا هستند.
مسئول و عامل چنین مشکلی چه فرد یا افرادی هستند؟
همه مسئول هستند! حتی کسی که یک دقیقه در این باشگاه‌ها کارکرده مسئول است. اینکه هر مدیری می‌آید تقصیرات را گردن قبلی بیاندازد و بعد برود تا بعدی مشکلات جدید را گردن خود آن فرد بیندازد نوعی از سر بازکردن تقصیرات است. عوام فریبی است. شترسواری دولادولا نمی‌شود، همه شما مسئول هستید. همه شما در این آبروریزی ملی نقش داشتید. حالا دیگر ایرادی ندارد، هر چه بوده اتفاق افتاده. بیاییم از این به بعد نگذاریم مشکلات قبل تکرار شود. ما در عصر اینترنت زندگی میکنیم چطور می‌توان به AFC دروغ گفت که پرسپولیس خصوصی است در حالی که همه می‌دانیم دولتی است؟ با یک جستجوی ساده در گوگل می‌توان دید که این شرکت به نام حمیدرضا گرشاسبی است!
چه پیشنهادی به باشگاه‌ها و یا سازمان لیگ دارید؟
هیچ کار سختی نیست. باید یک بیزینس پلن بنویسند. قبل از شروع مسابقات از هر باشگاه لیگ برتری بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیارد تومان ضمانت‌نامه بگیرند. وقتی قانون سفت و سخت باشد همه مکلف به رعایت آن خواهند شد. آن وقت است که بازیکن ۱۵ میلیاردی نمی‌تواند مثل قدم زدن در پارک وسط چمن استادیوم برای خودش راه برود. آن وقت مجبور می‌شود به اندازه پولی که گرفته برای باشگاه حرفه‌ای زحمت بکشد. این فقط یکی از محسنات این کار است چون با اجرای صحیح حرفه ای گری در فوتبال کل نظام فوتبالی کشورمان سر و سامان پیدا می‌کند.
