به گزارش اقتصادنیوز در این گزارش آمده است فوتبال ایران این‌روزها اسیر سه موضوع عجیب و پیچیده شده که هنوز راه‌حلی برای هیچ‌کدام از آنها یافت نشده است؛ اولی داستان حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیاست که با وجود خوش‌بینی بیش از حد مسئولان ورزش ایران، نهایتا کنفدراسیون فوتبال آسیا پرونده‌سازی‌های زیاد از سوی دو باشگاه مطرح ایرانی را قبول نکرد و رأی به حذف این دو تیم از لیگ قهرمانان آسیا داد. موضوع دوم مسئله ورود تماشاگران به ورزشگاه‌هاست که این یکی هم تبدیل به معضلی باورنکردنی شده است. اگر تا پیش از این دغدغه حضور تماشاگران زن در ورزشگاه فکر مسئولان ورزش ایران را مشغول کرده بود، حالا اما مسئله بغرنج‌تر شده و کلا مسئله حضور تماشاگران در ورزشگاه، فارغ از زن و مرد بودنش، زیر سؤال رفته است. موضوع سوم هم داستان پیچیده اساس‌نامه فدراسیون فوتبال ایران است که همچنان دست نمایندگان مجلس مانده و با وجود آنکه فقط تا 10 اسفند زمان برای تأیید آن وجود دارد، مجلسیون قصدی برای پیشبرد این پرونده ندارند یا اینکه دست‌کم عجله‌ای برای حل‌وفصل‌کردنش ندارند.
در این میان اما دلخوشی‌های اندکی هم وجود دارد که بعضا نمونه‌هایی از آنها در اظهارات مسئولان رده‌بالای ورزش ایران و تعدادی از نماینده‌های مجلس دیده می‌شود. برای مثال داستان حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا قطعی است ولی هنوز وزیر ورزش اصرار دارد که چند روزی فرصت باقی مانده و می‌توان در زمان باقی‌مانده نسبت به بازگشت این دو تیم به لیگ قهرمانان آسیا امیدوار بود. مشخص نیست که وزیر ورزش راه میانبری برای حل مسئله حذف سرخابی‌ها از آسیا پیدا کرده یا نه ولی هرچه هست، کارشناسان امر زیاد خوش‌بین به کوتاه‌آمدن AFC در این پرونده نیستند.
درباره مورد دوم یعنی مقوله ورود تماشاگران به ورزشگاه هم که اتفاق ملموسی رخ نداده ولی یک دیالوگ 50ثانیه‌ای بین دو وزیر ورزش و بهداشت به‌تازگی انجام شده که بیش از امیدواری نسبت به حل این مسئله، ذهن مخاطب را درگیر کرده و علامت سؤال‌ها را بیش از پیش کرده است. ماجرا مربوط به دیدار سرپایی حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان با بهرام عین‌اللهی، وزیر بهداشت، در حاشیه جلسه هیئت دولت است؛ در این مکالمه کوتاه، وزیر ورزش از وزیر بهداشت سؤال عجیبی می‌پرسد و عنوان می‌کند تماشاچی‌ها چه زمانی به ورزشگاه می‌روند؟ طرح این پرسش، سؤال بسیاری از علاقه‌مندان به فوتبال در ایران است ولی مطرح‌شدنش از سوی وزیر ورزش جای سؤال دارد؛ در‌واقع اینکه وزیر ورزش به‌عنوان عالی‌ترین فرد ورزشی در ایران اطلاعی از زمان ورود تماشاگران به ورزشگاه ندارد، عجیب و تا حدودی بحث‌برانگیز است. شاید این‌طور برداشت شود که منظور وزیر ورزش زمان صدور مجوز برای حضور تماشاگران به ورزشگاه است؛ گو اینکه اگر چنین باشد هم دوباره در اصل ماجرا اتفاقی رخ نمی‌دهد. اینکه وزیر ورزش پیگیر حضور تماشاگران در ورزشگاه است و در پی رایزنی با وزیر بهداشت برای صدور مجوز حضور تماشاگران در ورزشگاه‌هاست، امری نیکو است ولی نوع سؤالی که وزیر ورزش می‌پرسد، آغشته به گونه‌ای بی‌اطلاعی آزاردهنده است که مخاطب را اسیر یک ابهام عجیب می‌کند. مسئله ورود تماشاگران به ورزشگاه‌های ایران از ابتدای لیگ برتر به غیر از دو مورد که به قول مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت بهداشت آزمایشی بوده، هرگز محقق نشده است. مسئولان ورزش ایران دلیل بی‌تماشاگربودن بازی‌ها در فوتبال ایران را شیوع ویروس کرونا عنوان کرده و به این بهانه درهای ورزشگاه را به روی تماشاگران بسته‌اند. البته که این مورد بهانه‌ای بیش نیست و بسیاری می‌دانند از آنجا که نهادهای بالاتر مجوز حضور تماشاگران زن به ورزشگاه را صادر نکرده، بازی‌ها بدون تماشاگر شده است. حتی بدون دانستن چنین موضوعی، انتظار می‌رفت وزیر ورزش در دیدار با وزیر بهداشت این سؤال را مطرح کند که چطور مجوز رفتن به سینما در محیطی مسقف یا مجوز رفتن به نماز‌جمعه با آن خیل علاقه‌مند و متعهد که گاه در فضای بسته برگزار می‌شود، صادر شده ولی هنوز مجوز حضور تماشاگران برای ورزشگاه‌ها صادر نشده است؟
جالب آنکه در همین مکالمه 50ثانیه‌ای درباره صدور مجوز 30درصدی برای ورود تماشاگران به ورزشگاه‌ها صحبت می‌شود ولی وزیر ورزش برایش همچنان جای سؤال است که چرا با این وجود، بازی‌های لیگ بدون تماشاچی است! طرح دغدغه علاقه‌مندان به فوتبال در دیداری سرپایی و مکالمه‌ای 50ثانیه‌ای، شاید نمونه‌ای جدید از رایزنی برای رسیدن به پاسخ یک پرسش ساده باشد که دو وزیر دولت به‌تازگی پایه‌گذاری کرده‌اند ولی مطرح‌نشدن موضوعات اصلی، بحث را به بیراهه کشانده است. این پرسش هنوز ذهن بسیاری را آزار می‌دهد که چطور مجوز بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی آن‌هم در مکان‌های سرپوشیده صادر شده و نه با ظرفیت 30درصدی بلکه با گنجایش بعضا صددرصدی برگزار می‌شود ولی وقتی پای تماشاگران فوتبال به میان می‌آید که در فضای باز قرار است یک بازی را تماشا کنند، نگرانی از شیوع کرونا ذهن مسئولان را آزار می‌دهد. عجیب آنکه در ایران، برخلاف بسیاری دیگر از کشورهای کمتر‌توسعه‌یافته حتی اراده‌ای برای برگزاری بازی‌ها با حضور دست‌کم 10 درصد تماشاگر هم نیست و حالا درست مثل داستان استقلال و پرسپولیس، به نظر اگر دوباره فشاری از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا نباشد، این مسئله حتی با وجود دیدارهای 50ثانیه‌ای دو وزیر هم حل‌شدنی نخواهد بود.
برخلاف مسئله‌ای که وزیر ورزش و وزیر بهداشت اشاره‌ای به آن نمی‌کنند، موضوع بدون تماشاگر برگزارشدن بازی‌ها در فوتبال ایران نه به کرونا بلکه به ورود تماشاگران زن به ورزشگاه گره خورده است. فیفا رسما با فوتبال ایران اتمام حجت کرده که زنان باید برای بازی‌های لیگ، علاوه بر بازی‌های ملی، به ورزشگاه راه داده شوند و تبعیضی در این مورد صورت نگیرد. در بدنه دولت اما چهره‌هایی دیده می‌شوند که پیش‌تر نظرات بحث‌برانگیزی درباره ورود زنان به ورزشگاه داشته و این مورد را چندان لازم‌الاجرا نمی‌دانند. فدراسیون فوتبال ایران اما به‌خوبی آگاه است که اگر فقط مردان را به ورزشگاه راه بدهد، آن‌وقت باید با عواقب سختی روبه‌رو شود که ممکن است بسیار سنگین‌تر از جریمه‌ای باشد که AFC برای دو تیم استقلال و پرسپولیس در نظر گرفته است.
