شفقت به خود چیست؟۲تمرین کارآمد برای شفقت به خود

به گزارش ایسنا، بنابر اعلام بارسا، افراد ممکن است شفقت به خود را به عنوان یک عمل اغراق‌آمیز برای خود بدانند، اما ابراز شفقت نسبت به خود یک عمل اغراق آمیز خود، خودخواهی یا ترحم به خود نیست. در واقع، شفقت به خویشتن می‌تواند به رفع بسیاری از نگرانی‌های مربوط به سلامت روان مانند اضطراب یا ناامنی کمک کند. بسیاری از متخصصان سلامت روان به افراد کمک می‌کنند تا نسبت به خودشان شفقت نشان دهند.

شفقت توانایی نشان دادن همدلی، عشق و نگرانی به افرادی است که در مشکل هستند و شفقت به خود صرفاً توانایی هدایت همین احساسات به درون و پذیرش خود، به ویژه در مواجهه با شکست است. بسیاری از افراد دلسوز، گاهی اوقات به دلیل ترس از درگیر شدن در اغراق‌آمیز بودن یا ترحم‌کردن نسبت به خود، کار سخت‌تری برای خود دلسوزی دارند، اما ناتوانی در پذیرش نقاط ضعف ممکن است منجر به مشکل در دستیابی به بهزیستی عاطفی شود. مطالعات نشان می‌دهد که زنان در ایالات متحده معمولاً نسبت به مردان دلسوزی کمتری نسبت به خود نشان می‌دهند. این ممکن است تا حدی به دلیل این واقعیت باشد که زنان اغلب از نظر اجتماعی نقش مراقبت­‌کننده را به خود اختصاص می­‌دهند، مخصوصا با هنجارهای جنسیتی که بر پرورش و اعمال فداکارانه تأکید دارند.

۱- فیزیولوژی انتقاد از خود  و شفقت به خود

وقتی از خود انتقاد می­کنیم، به سیستم دفاعی تهدیدکننده بدن ضربه می­زنیم. در میان راه‌هایی که ما می‌توانیم به خطر درک­شده واکنش نشان دهیم، سیستم دفاعی تهدید سریع‌ترین و راحت‌ترین راه‌ است. این بدان معنی است که انتقاد از خود اغلب اولین واکنش ما در هنگام اشتباه است.

احساس تهدید بر ذهن و بدن استرس وارد می­‌کند و استرس مزمن می­‌تواند باعث اضطراب و افسردگی شود، به همین دلیل است که انتقاد از خود برای سلامت عاطفی و جسمی خطرناک است. با انتقاد از خود، هم مهاجم و هم حمله­ کننده هستیم.

شفقت، از جمله شفقت به خود، با سیستم مراقبت از پستانداران مرتبط است. به همین دلیل است که وقتی احساس ناکافی بودن می­کنیم، دلسوز بودن با خودمان باعث می­شود مانند کودکی که در آغوش گرمی گرفته شده است، احساس امنیت کنیم و از او مراقبت کنیم. شفقت به خود به کاهش واکنش تهدید کمک می­‌کند. هنگامی که پاسخ استرس (جنگ-فرار-انجماد) توسط تهدیدی برای خودپنداره ما ایجاد می‌شود، احتمالاً به مثلثی از واکنش‌های نامناسب به خودمان روی می‌آوریم. یعنی یا با خود می­جنگیم (از خود انتقادی)، یا از دیگران فرار می­‌کنیم (انزوا)، و یا دچار انجماد می­شویم (نشخوار فکری).

هنگامی که ما شفقت به خود را تمرین می­‌کنیم، سیستم تهدید-دفاع را غیرفعال می­کنیم و سیستم مراقبت را فعال می­‌کنیم. در ادامه این واکنش، هورمون اکسی­توسین و اندورفین ترشح می­‌شود که به کاهش استرس و افزایش احساس امنیت و آرامش کمک می‌­کند.

۲ تمرین کارآمد برای شفقت ورزیدن به خود

از طریق انواع تمرینات و شفقت درمانی ، شفقت بیشتر نسبت به خود امکان‌پذیر است. ممکن است مفید باشد که خودسرزنشی را به عنوان نقدی که ممکن است به یک دوست داده شود، در نظر بگیرید. به طور کلی، مردم تمایل دارند عیب‌های دیگران را بیشتر از خودشان بپذیرند. اما با بازسازی نقدهای کمرنگ یا تند از عیوب خود و آگاهی از انسانیت خود و در نتیجه ناقص بودن، می­توان به خود شفقت­ورزی بیشتری دست یافت.

نف، محقق شفقت به خویشتن و اولین کسی که این واژه را به صورت آکادمیک تعریف نمود، یک مقیاس شفقت به خود ساخت تا به افراد کمک کند میزان شفقت به خویشتن را کم، متوسط یا زیاد ارزیابی کنند. او همچنین تمرین‌های متعددی را ایجاد کرد که به افزایش شفقت به خویشتن کمک می‌کند، از جمله:

 ۱- نوشتن نامه‌ای برای خود، از دیدگاه یک دوست دلسوز، هر روز به مدت یک هفته.

 ۲-نوشتن در مورد نواقص و نارسایی­های شخصی نیز می­‌تواند به افزایش ذهن آگاهی کمک کند و هنگامی که با تغییرات در تکنیک­‌های خودسرزنشی ترکیب شود، این عمل می‌­تواند تأثیر مثبتی بر رشد شفقت به خویشتن نیز داشته باشد.

شفقت به خود چه اثراتی می‌تواند داشته باشد؟

فقدان شفقت نسبت به خود می‌­تواند در شرایط سلامت روان نقش داشته باشد. برای بسیاری از مردم احساس شفقت به خویشتن پس از یک تجربه آسیب زا یا دردسرساز دشوار است، به خصوص زمانی که شفقت به خود در ذهن با خود ترحمی پیوند خورده باشد. افرادی که طلاق می­‌گیرند، به ویژه طلاق سخت، ممکن است احساس شرم یا گناه داشته باشند و احساس کنند که در ازدواج خود شکست خورده­اند و گویی مستحق شانس مجدد یا شفا نیستند. این خود قضاوتی ممکن است به شرایطی مانند اضطراب، ناامنی یا افسردگی منجر شود. با این حال، شفقت به خود اغلب به افراد اجازه می‌دهد تا شکست‌های خود را بپذیرند، از آنها عبور کنند و دوباره تلاش کنند.

انتهای رپرتاژ آگهی