اقتصاد آنلاین – سجاد رفیع؛ بروز اپیدمی کووید 19 و عدم امکان حضور فیزیکی بسیاری از افراد در محیط کار منجر به گسترش پدیده دورکاری در اقصی نقاط جهان شده است. در چنین شرایطی، حفظ سطح بهره‌وری تبدیل به یکی از چالش‌های اساسی در میان کارکنان بخش‌های مختلف اقتصاد شده است. در همین رابطه، در ادامه به تشریح برخی از راه‌های جلوگیری از کاهش سطح کارایی این افراد در دوران کرونا خواهیم پرداخت.
بر اساس برخی مطالعات صورت گرفته، تعیین ساعات کاری مشخص در شرایط دورکاری، علاوه بر حفظ سطح بهره‌وری افراد منجر به افزایش هماهنگی میان مدیران و کارکنان یک مجموعه می‌شود.
به سرانجام رساندن وظایف شغلی در ساعت مشخص و تخصیص زمان معین برای امور شخصی می‌تواند نقش بسزایی در کاهش اضطراب و متعاقبا افزایش سطح بهره‌وری افراد در شرایط دورکاری داشته باشد.
بر اساس شواهد موجود، اولویتبندی امور و تعیین زمان مورد نیاز برای انجام هر یک از آن‌ها باعث انسجام فکری کارکنان و در نتیجه ارتقاء سطح کارایی آن‌ها می‌شود.
اختصاص بخش معینی از ساعات کاری به استراحت، علاوه بر کاهش فشار روانی منجر به بهبود عملکرد مغز در طول روز می‌شود. برقراری ارتباط کلامی با سایر افراد (حضوری یا تلفنی) در این دقایق، نقش بسزایی در کاهش احساس انزوا در میان کارکنان در حالت دورکاری خواهد داشت.
یکی از مهمترین نکات در شرایط دورکاری، اختصاص مکان ثابتی از منزل برای امور کاری است. به طور کلی، ایجاد یک فضای اداری در بخشی از منزل می‌تواند منجر به افزایش تمرکز ذهنی و در نتیجه سطح بهره‌وری افراد در حین کار شود.
برقراری ارتباطات اجتماعی را می‌توان یکی از مهمترین مزیت‌های حضور فیزیکی در محل کار دانست. در همین زمینه، تعیین روزهای مشخصی از هفته برای ارتباط با همکاران (حضوری، تلفنی و ...) و گفتگو در مورد مسائل کاری و شخصی می‌تواند منجر به افزایش سطح هماهنگی میان کارکنان و همچنین آمادگی ذهنی آن‌ها برای پیمودن ادامه مسیر شود.
