عصر ایران-هر چند وجه غالب غلامحسین کرباسچی اشتهار او به عنوان شهردار تهران در دهۀ 70 است و نزد سیاسیون به عنوان دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی ایران تا همین چند ماه قبل شناخته می‌شود اما او یک وجه دیگر هم دارد و آن هم فعالیت مطبوعاتی در بخش خصوصی است.
به همین خاطر و در پی ابتلای او به بیماری کرونا و بستری شدن در بیمارستان، محمد جواد روح – روزنامه‌نگار - این یادداشت را نوشته است:
در چند مقطع مختلف با آقای کرباسچی کار کرده‌ام. طبعا، مانند هر فضای کاری و میان کارکنان و کارفرما، نقدها و مشکلاتی در این بین وجود داشته است.
البته، همواره سعی کردم وضعیت کارفرما را هم با توجه به شرایط اقتصادی رکودی و تحریمی کشور از اواخر دهه هشتاد تاکنون و نیز، وضعیت روبه‌افول اقتصاد مطبوعات و رسانه‌های چاپی، درک کنم و متناسب با واقعیت‌ها، انتظارات را تعریف کنم.
برمبنای این پارامترها، معتقدم او تا جایی که توانش را داشت، تلاش کرد مجموعه‌ای از بهترین روزنامه‌نگاران کشور را طی دوره‌ای طولانی کنار هم نگاه دارد و در حد وسع خود، از پراکندگی، مهاجرت و یا انزوا و حاشیه‌نشینی آنها جلوگیری کند؛ و همین، ستودنی است.
کافی است به یاد آوریم بسیاری از بزرگان سیاست را که در سال‌های طلایی مطبوعات که حمایت و تیراژ و آگهی فراوان بود، در این میدان سودآور اقتصادی و اعتبارآور سیاسی فعال بودند و با وزیدن باد خزان و احساس آمدن زمستان، تاج‌وتخت مطبوعاتی‌شان را رها کردند و به توییت زدن و مصاحبه کردن مشغول شدند.
کرباسچی اما گونه‌ای دیگر عمل کرد. او تنها در سال‌هایی که "همشهری" را چون ورق زر می‌بردند و صدها صفحه آگهی‌اش بود، مدیر مطبوعاتی نبود. او در دوران سخت هم، به میدان آمد و ماند.
برای آقای کرباسچی که ما بروبچه‌های گروه "هم‌میهن" در همه این سال‌ها او را "حاج‌آقا" صدا می‌کردیم، در این روزهای بیماری و بستری، آرزوی سلامت دارم.
*عصر ایران نیز آرزو می‌کند غلامحسین کرباسچی و همۀ مبتلایان به کرونا از بستر بیماری برخیزند و کار و فعالیت از سر گیرند.
