این موزه می‌گوید: جمجمه‌ای که در مجموعه این موزه موجود است، جمجمه مردی است که در جریان یک نبرد از ناحیه جمجمه مجروح و دچار شکستگی شده و به منظور درمان او اقدام به کاشت یه تکه آهن روی جمجمه وی برای ترمیم شکستکی شده است.
کارشناسان می‌گویند، این مرد از این عمل جراحی جان سالم به در برده و جمجمه او اکنون یک مدرک کلیدی برای اثبات توانایی مردمان باستانی برای انجام جراحی‌های پیشرفته است.
جمجمه مورد بحث، نمونه‌ای از یک جمجمه متعلق به یک جنگجوی پرویی است که دراز و کشیده است، زیرا اعضای آن قبیله از عمد، جمجمه کودکان خردسال را با بستن پارچه یا حتی قرار دادن سر آنها بین دو تکه چوب برای مدت طولانی تغییر شکل می‌دادند. دلایل متعددی برای کشیده کردن جمجمه ذکر شده است، از جمله اینکه به عنوان راهی برای نخبه نشان دادن افراد در جامعه باشد.
در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ که در مجله Current Anthropology منتشر شد، کشیده کردن جمجمه‌ها در میان فرهنگ‌های متفاوت از مایاها تا هون‌ها یافت می‌شود و مشخص شده است که نمادی از امتیاز و اعتبار در گروه‌های سراسر جهان بوده است.
این یک جمجمه دراز است که به نظر می‌رسد یک تکه آهن پس از بازگشت جنگجوی پرویی از نبرد با عمل جراحی روی جمجمه‌اش کاشته شده است و تخمین زده می‌شود که مربوط به حدود ۲۰۰۰ سال پیش باشد که آن را به یکی از جالب‌ترین و قدیمی‌ترین آثار در موزه اوکلاهاما تبدیل کرده است.
کارشناسان می‌گویند، ما زمینه و سابقه زیادی در مورد این جمجمه نداریم، اما می‌دانیم که او از این عمل جراحی جان سالم به در برده است. بر اساس استخوان شکسته اطراف محل ترمیم با این تکه آهن، می‌توان دید که فلز و استخوان‌های شکسته به شکل محکم به هم جوش خورده‌اند و در نتیجه یک جراحی موفقیت آمیز بوده است.
این جمجمه ابتدا در مجموعه خصوصی موزه نگهداری می‌شد، اما در سال ۲۰۲۰ پس از افزایش علاقه عمومی به دلیل پوشش خبری در مورد کشف این جمجمه، رسماً به نمایش عموم گذاشته شد.
منطقه‌ای در پرو که این جمجمه در آن کشف شده، مدت‌هاست به جراحانی که روش‌های پیچیده را برای درمان شکستگی جمجمه اختراع کرده‌اند، شناخته می‌شود.
چنین آسیب‌هایی در آن زمان به دلیل استفاده از پرتابه‌هایی مانند تیر و کمان در طول نبرد، امری عادی بوده است.
گفتنی است که جراحان در آن دوره زمانی بدون استفاده از بیهوشی مدرن یا تکنیک‌های استریل کردن وسایل و ابزار، سوراخی را در جمجمه یک انسان زنده ایجاد می‌کردند و اقدام به عمل جراحی و ترمیم می‌کردند.
البته استفاده از آهن ناشناخته است، چرا که به طور سنتی برای این نوع عمل‌ها از نقره و طلا استفاده می‌شد.
46
